Πίτα “Βαμβάκι”, ή ένα νόστιμο και αφράτο ψωμί

Για τα γιορτινά πρωινά και όχι μόνο!

«Αλίευσα» τη συνταγή από μια ομάδα του facebook που έχει θέμα τις συνταγές. Για να πω την αλήθεια δεν θυμάμαι ποια από όλες τις ομάδες που είμαι μέλος ήταν, άλλωστε η συνταγή μπορεί να δημοσιεύτηκε σε αρκετές. Εγώ συγκράτησα και σημείωσα το όνομα της κυρίας που δημοσίευσε την συνταγή και με την άδειά της, σήμερα την παρουσιάζω εδώ.

Η κυρία ονόμαζε «πίτα βαμβάκι» το αφράτο ψωμί της, πραγματικά υπέροχης εμφάνισης (όπως αποδείχτηκε και γεύσης). Κάτω από τη δημοσίευση τα περισσότερα σχόλια ήταν αρνητικά, κάποια μπορώ να πω και αγενή… «Δεν είναι πίτα αυτό, ψωμί είναι, οι πίτες είναι φύλλα πάνω και κάτω και μέσα γέμιση» ήταν η κεντρική ιδέα των σχολίων σε διάφορους τόνους.

Υπερασπίστηκα την κοπέλα αναφέροντας ότι πίτες δεν είναι μόνο όσες εννοούμε κρίνοντας από τον τόπο μας, άλλωστε κι εμείς έχουμε πίτες χωρίς γέμιση. Ανέφερα ενδεικτικά: καρυδόπιτα, φανουρόπιτα, γιαουρτόπιτα, σταφιδόπιτα, σουβλακόπιτα! Η πίτα λοιπόν είναι μια λέξη με διαφορετικές σημασίες κατά περιοχή! Εγώ ας πούμε, εκτός από τις γαστρονομικές πίτες, γνωρίζω και το “πίτα στο μεθύσι” και «εξ ειδικότητος», τις πίτες των γραφημάτων της στατιστικής 🙂 !

Όπως θα έχετε καταλάβει όσες και όσοι επισκέπτεστε τακτικά τη σελίδα, δεν αφήνω τέτοια πράγματα να πέσουν κάτω χωρίς να τα ψάξω έστω στοιχειωδώς. Έτσι διαπίστωσα ότι η λέξη «πίτα» υπάρχει σε πολλές γλώσσες του κόσμου (θα εκπλαγείτε σε πόσες) ενώ  ετυμολογικά η ρίζα της αποδίδεται είτε στην αρχαία ελληνική λέξη πίττα (με δυο τ) με την οποία περιγραφόταν ευτελές επίπεδο ψωμί , είτε στην ιταλική pittare (από τη λατινική picta).

Βρήκα επίσης σε αγαπημένο ιστολόγιο, άρθρο στο οποίο αναφέρεται πως στην περιοχή από την οποία κατάγεται ο αρθρογράφος (Γ. Μαλλιαρός) λένε πίτα ένα είδος λαγάνας, δηλαδή επίπεδου ψωμιού! Ακόμη, σε αξιόπιστο ηλεκτρονικό λεξικό, ανάμεσα σε άλλες ερμηνείες δίνεται και τούτη:  «είδος άζυμου ψωμιού, πλατιού και συνήθως  στρόγγυλου». Πλήρης δικαίωση της κυρίας που έγραψε την συνταγή και δικής μου τολμώ να πω.

Κι αυτά σε μια βιαστική αναζήτηση, χωρίς να ανοίξω τα βιβλία μου της Ιστορίας της Διατροφής… Το κεφάλαιο “πίτα” έχει πολύ ψωμί και επιφυλάσσομαι! Ωστόσο, και για τις γιορτές, ας φτιάξουμε πίτες με φύλλα και χωρίς φύλλα, ας φτιάξουμε πίτες-ψωμιά, ας φτιάξουμε ΧριστόΨΩΜΑ και ΒασιλόΠΙΤΕΣ!

Παρουσιάζω λοιπόν εδώ αυτό το πολύ αφράτο ψωμί-πίτα! Εγώ το έχω φτιάξει ήδη τρεις φορές (φαίνεται στις φωτογραφίες της παρασκευής) για να το δοκιμάσουμε και σε αλμυρή και σε γλυκιά εκδοχή. Η κοπέλα που έδινε τη συνταγή έλεγε αν θέλουμε να το γεμίσουμε πριν το τύλιγμα με τυρί ή με ότι άλλο μας αρέσει. Εμείς καταλήξαμε ότι είναι καλύτερο σκέτο ή με γέμισμα μετά το ψήσιμο! Είναι «μαγικό» με γέμισμα σοκολάτας, ή με λίγο βούτυρο και  μέλι, λίγο μετά το ξεφούρνισμα όπως είναι ακόμα ζεστό! Αλλά και η αλμυρή εκδοχή με τυρί που λιώνει είναι πειρασμός!