Πιπεριές Φλωρίνης γεμιστές με σαλάτα αβοκάντο

Το δικό μου «γουακαμόλε»!

Μια ωραία πρόταση για το πασχαλινό τραπέζι, αλλά και τα νηστίσιμα γεύματα των ημερών που ακολουθούν, αφού ταιριάζει τέλεια με ψητά και τηγανητά θαλασσινα.  Μια «πειραγμένη» σαλάτα με αβοκάντο που εκτός από εξαιρετικά νόστιμη, είναι και πολύ εμφανίσιμη για τα οικιακά δεδομένα! Με εξαιρετικές κρητικές πιπεριές Φλωρίνης και εξαιρετικό κρητικό αβοκάντο.

Οι τακτικοί αναγνώστες της σελίδας θα έχετε καταλάβει τη δική μου «φιλοσοφία» για τα υλικά. Σ’ ένα βαθμό, θα χαρακτήριζα τον εαυτό μου locavore. Ό,τι παράγεται στην Ελλάδα και ειδικότερα στην Κρήτη μπαίνει σίγουρα στο τραπέζι μας. Πολλές φορές προσαρμόζεται η συνταγή στο υλικό, άλλες το υλικό στη συνταγή. Μη σας πω πως φτιάχνω και “ριζότο” με κρητικό κεφαλοτύρι, και “φλαούνες” με βασικό τυρί την κρητική γραβιέρα!

Άλλωστε έτσι ήταν ανέκαθεν η κρητική γαστρονομία, ακόμα και για τους πιο παραδοσιακούς; Το «βρισκούμενο»! Μόνο που το  «βρισκούμενο» στις μέρες μας είναι διαφορετικό από το βρισκούμενο του 1900, του 1960, του 2000.  Ε, αν επανέλθουμε σ’ αυτά, πάλι θα προσαρμοστούμε. Και βέβαια τα βρισκούμενα αυτών των περιόδων δεν ήταν όλα τα «μινωικά»! Να μη σας παραπέμψω τώρα σε ιστορικά στοιχεία για τις διαδρομές και τα δίκτυα των Μινωιτών (αν σας ενδιαφέρουν πείτε μου, έχω πλούσια βιβλιογραφία 😉 ). Για τους κακοπροαίρετους, να υπενθυμίσω ότι η πατάτα μπήκε στη ζωή μας στις αρχές του προηγούμενου αιώνα και η ντομάτα λίγο νωρίτερα…

Πολλές φορές, έχουν σχολιαστεί συνταγές μου στα social media της σελίδας για το πόσο κρητικό είναι ένα πιάτο που περιέχει π.χ. αβοκάντο ή ακτινίδιο ή  κόκκινες πιπεριές! Ναι, ακόμη και γι αυτές έχω δεχτεί ερώτημα! Συγγνώμη φίλες και φίλοι, αλλά η κουζίνα μου δεν περιλαμβάνει μόνο μπουμπουριστούς χοχλιούς και ξινόχοντρο, παρόλο που είναι πασιφανές πόσο τα τιμώ… Μια αναζήτηση με τη λέξη αβοκάντο στο site, θα σας πάει σε πολλές συνταγές με τούτο το υλικό.

Καμαρώνω για τα κρητικά προϊόντα, παλιά και σύγχρονα, ξέρω την ποιοτική τους διαφορά και εννοείται ότι τα έχω καθιερώσει στην κουζίνα μου! Έτσι το κρητικό αβοκάντο έχει καθιερωθεί πια στις σαλάτες μου. Ειδικά από τις πράσινες ανοιξιάτικες σαλάτες δεν λείπει ποτέ! Και επειδή μας αρέσει οικογενειακώς και επειδή τα διατροφικά του πλεονεκτήματα είναι μοναδικά. Να υπενθυμίσω ότι το αβοκάντο καλλιεργείται στην Κρήτη από τη δεκαετία του 1970, δηλαδή πάνω 50 χρόνια!

Δεν θα μπορούσα λοιπόν να μη το δοκιμάσω και σε συνταγές των τόπων καταγωγής του, και μάλιστα στην πιο χαρακτηριστική, τη σαλάτα-αλοιφή που είναι γνωστή ως γουακαμόλε. Αφού λοιπόν έκανα τις δοκιμές με τις «αυθεντικές» μεξικάνικες συνταγές (από τη δεκαετία του 1990 κυκλοφορούσαν σε περιοδικά και το διαδίκτυο βρίθει από αυτές), έχω καταλήξει σε μια πιο «μεσογειακή» εκδοχή, σε μια παραλλαγή δική μου. Και μόνο από τον τρόπο σερβιρίσματος προκύπτει η διαφορά. Προέκυψε επειδή κάποιους από το περιβάλλον μου τους ενοχλεί η πιπεριά και τη βγάζουν εύκολα με αυτόν τον τρόπο. Γι αυτά και γι αυτά άλλωστε και δεν χρησιμοποιώ τον τίτλο “γουακαμόλε” σε αυτήν την ανάρτηση.

«Γουακαμόλε» λοιπόν, με αναγκαία τα εισαγωγικά στην ονομασία. Είπαμε, τα παραδοσιακά τα δικά μας και των άλλων δεν τα πειράζουμε όταν τα λέμε με το όνομά τους.  Όταν τα πειράζουμε, τους αλλάζουμε το όνομα ή δείχνουμε με κάποιο τρόπο ότι δεν είναι το παραδοσιακό πιάτο. Δεν δίνουμε ονόματα που παραπέμπουν σε κάτι άλλο,  σε  αυτά που προκύπτουν από τους πειραματισμούς και τη δημιουργικότητά μας. Το ότι έχω δει μαγκίρι με φύλλο κρούστας και σαρικόπιτες με σφολιάτα με ξεπερνάει… Τα εισαγωγικά μια χαρά δείχνουν ότι αυτό που φτιάχνουμε δεν είναι το original που λένε και στο χωριό μου. Ας δούμε λοιπόν τη συνταγή μου, ένα “γουακαμόλε” με εντελώς κρητικά -όσο κι αν τα ονόματά τους μας ταξιδεύουν σε άλλους τόπους- υλικά ! Και φυσικά σερβίρουμε με τη συνοδεία κρητικής κριθαροκουλούρας που πάει με όλα ;-).