Στο τηγάνι ή στον φούρνο!
Τα έφτιαξα πρώτη φορά πριν από καμιά δεκαριά μέρες, με την ψίχα από 5-6 κολοκύθια που άδειασα για γέμισμα. Χωρίς μέτρημα των υλικών, χωρίς φωτογραφίες. Λυπήθηκα να πετάξω το ολόφρεσκο υλικό μου, αλλά ήταν πολύ λίγο για κέικ κολοκυθιού ή κολοκυθόπιτα. Είπαμε, το zero waste είναι οικιακή πρακτική παλαιόθεν και όχι σύγχρονη μόδα… Τουλάχιστον για μας τις πιο παλιές 😉 !
Επειδή είμαστε περισσότερο του φρέσκου παρά του κατεψυγμένου φαγητού, δεν φτιάχνω μεγάλες ποσότητες και τώρα που είμαστε δυο άτομα τις έχω ελαττώσει ακόμη περισσότερο. Τι να σου κάνει η ψίχα 5-6 κολοκυθιών… Ίσως μόνο λίγους κολοκυθοκεφτέδες αλλά από εκείνους φτιάχνω συνήθως αρκετούς, γιατί καταψύχονται ατηγάνιστοι. Δεν θα έμπαινα στον κόπο για τόσο λίγο κολοκύθι.
Έτσι «σκαρφίστηκα» τα κολοκυθοπιτάκια, μιας και είχα λίγη ζύμη στην κατάψυξη από παλιότερη παρασκευή. Μέχρι να βγάλει τα νερά του το τριμμένο κολοκύθι ξεπάγωσε το ζυμαράκι μου. Μας άρεσαν ως ιδέα, αλλά η συνταγή ήθελε παρεμβάσεις και βέβαια μέτρημα. Τη δεύτερη φορά η συνταγή έγινε από την αρχή, με κολοκύθια που τρίφτηκαν «επί τούτου» και με τις διορθώσεις που θεωρώ ότι ήταν αναγκαίες για να έχω το αποτέλεσμα που μου άρεσε. Δοκιμάστηκαν στον φούρνο και στο τηγάνι και έπεται η δοκιμή στο air fryer.
Πιταράκια στο τηγάνι με χόρτα του καλοκαιριού (βλίτα δηλαδή…) δεν φτιάχνουμε συχνά. Κυρίως αν μας περισσεύουν βλίτα τα συνηθίζουμε μιας και προτιμούμε τα βλίτα βραστά ή τσιγαριαστά. Με τα κολοκυθάκια τα πράσινα που αφθονούν από τώρα και μετά, φτιάχνω κυρίως κολοκυθόπιτες φούρνου. Χωρίς φύλλο (η πιο δημοφιλής) ή με φύλλο. Ή απλά τάρτα με κολοκύθια, ξεσκέπαστη πίτα τη λέω εγώ. Κι όμως! Και σε κολοκυθόπιτες τηγανιού ή ατομικές κολοκυθόπιτες φούρνου, τα πράσινα κολοκύθια αποδείχτηκαν εξαιρετική πρώτη ύλη!
Θα δώσω παρακάτω τις μικρές ποσότητες που χρησιμοποίησα εγώ, αλλά συμβουλεύω να φτιάξετε τη διπλάσια δόση μιας και τα κολοκυθοπιτάκια μπαίνουν στην κατάψυξη και έτσι μπορούμε να μην τα καταναλώσουμε άμεσα. Δοκιμάστηκαν και κατεψυγμένα και ήταν σαν «της ώρας» !
Υλικά
Για τη γέμιση:
300gr κολοκυθάκια (ζυγισμένα καθαρισμένα αλλά πριν στραγγίξουν)
45-60 ml (3-4 κουταλιές) ελαιόλαδο
1-2 φρέσκα κρεμμυδάκια ή 1 μέτριο ξερό
2-3 κουταλιές μαϊντανό ψιλοκομμένο
1 κουταλιά δυόσμο
50-100gr ξινομυζήθρα ή φέτα σε τρίμματα
3-4 κουταλιές τριμμένη φρυγανιά
Αλάτι
Πιπέρι
Για το φύλλο (δείτε και παρατηρήσεις):
Περίπου 300gr αλεύρι για όλες τις χρήσεις (και λίγο για το άνοιγμα του φύλλου)
45ml (3 κουταλιές) ελαιόλαδο
15ml (1 κουταλιά ρακή) ή ξίδι ή λεμόνι
Λίγο αλάτι
Περίπου 200ml νερό
Επί πλέον, ελαιόλαδο για το τηγάνισμα αν τα τηγανίσουμε ή λίγο ακόμη από το ελαιόλαδο που προτείνεται στη ζύμη αν πρόκειτα να ανοίξουμε φύλλο με το χέρι και όχι με τον πλάστη.
Επί το έργον
Φτιάχνουμε το ζυμαράκι μας ως συνήθως και το αφήνουμε να «ξεκουραστεί» (δείτε παρατηρήσεις). Πλένουμε τα κολοκύθια και τα τρίβουμε στον τρίφτη της ντομάτας. Τα αλατίζουμε ελαφρά και τα αφήνουμε να περιμένουν λίγη ώρα και να βγάλουν τα υγρά τους. Σε μια κατσαρόλα ή σε τηγάνι βάζουμε το λάδι να ζεσταθεί και προσθέτουμε το κρεμμυδάκι ψιλοκομμένο και το τριμμένο κολοκύθι που το στραγγίζουμε όσο γίνεται.
Τα αφήνουμε να σοταριστούν ανακατεύοντας για να μη πιάσουν για 10 λεπτά περίπου. Αποσύρουμε από το μάτι και αφήνουμε να κρυώσουν λίγο. Προσθέτουμε τον μαϊντανό και τον δυόσμο, τη φρυγανιά (όση χρειάζεται για να μην είναι ρευστό το μείγμα) και το τυρί, και αλατοπιπερώνουμε. Ανοίγουμε σχετικά λεπτό φύλλο σε πασπαλισμένη με αλεύρι επιφάνεια και το χωρίζουμε σε τετράγωνα ή σε κόβουμε δίσκους. Βάζουμε 1 κουταλιά γέμιση σε κάθε φυλλαράκι και τα κλείνουμε σε φακελάκια. Εναλλακτικά, χωρίζουμε το φύλλο σε κομματάκια, τα λαδώνουμε και τα ανοίγουμε σε δίσκους με το χέρι. Η μέθοδος αναλυτικά παρουσιάζεται σε σχετική ανάρτηση.
Τηγανίζουμε τα κολοκυθοπιτάκια μας σε καυτό ελαιόλαδο γυρίζοντάς τα να ροδοκοκκινίσουν κι από τις δυο πλευρές ή τα ψήνουμε στους 180 βαθμούς σε προθερμασμένο φούρνο (αντιστάσεις) για μισή ώρα περίπου. Είναι ωραία ζεστά, αλλά και σε θερμοκρασία δωματίου!
Παρατηρήσεις
- Μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε όποια συνταγή φύλλου συνηθίζουμε. Το ενδιαφέρον στη συνταγή είναι η γέμιση με το πράσινο κολοκυθάκι που δεν συνηθίζεται σε ατομικές πιτούλες. Γι αυτό και προηγήθηκαν τα υλικά της γέμισης από εκείνα της ζύμης…Αν περισσέψει φυλάσσεται στην κατάψυξη ή φτιάχνουμε ωραιότατες τηγανόπιτες!
- Εγώ φτιάχνω αυτά τα απλά φύλλα, ανακατεύοντας τα υγρά και το αλάτι και προσθέτοντας μετά το αλεύρι. Φυσικά μπορεί να γίνει και το αντίστροφο, δηλαδή σε μια λακουβίτσα στο αλεύρι να προσθέσουμε τα υγρά και να ζυμώσουμε. Ό,τι μας βολεύει. Θέλουμε μαλακή ζύμη που να μην κολλά στα χέρια.
- Η ουσιαστική παρέμβαση σε σχέση με την πρώτη φορά που έκανα τη συνταγή, είναι το πέρασμα από τηγάνι ή κατσαρόλα του τριμμένου κολοκυθιού. Αν τα ψήσουμε στον φούρνο, δεν είναι απαραίτητο γιατί το μισάωρο φτάνει για να ψηθεί το στραγγισμένο κολοκύθι μας. Αν όμως τα τηγανίσουμε θεωρώ ότι πρέπει να προμαγειρευτούν λίγο τα κολοκυθάκια μας. Ένα δεκάλεπτο μου πήρε, αλλά έκανε τη διαφορά.
- Μπορούμε να αντικαταστήσουμε μέρος του αλευριού με αλεύρι ολικής. Τους πάει πολύ!
- Στις φωτογραφίες παρασκευής στο “επί το έργον”, έχω βάλει φωτογραφία από τυροπιτάκια στο κολάζ γιατί ήταν πολύ θολή η φωτογραφία με τα κολοκυθοπιτάκια. Ήθελα απλώς να δείτε τη μέθοδο.
Καλημερα. Αντι για μικρα κολοκυθια μπορω να χρησιμοποιησω μεγαλα;
Και τα δικά μου μεγαλόυτσικα ήταν! Ναι, μπορείτε να τα χρησιμοποιήσετε, αλλά μη βάλετε τα σποράκια…
Καλησπερα, σας ευχαριστω.