Ψάρια τηγανητά

Του Αγίου Ανδρέα του Πρωτόκλητου σήμερα. Χρόνια Πολλά στους εορτάζοντες και σε όλη την Πάτρα.

Τον Άγιο Αντρέα στην Κρήτη τον λέμε Τρυποτηγανά! Δεν ξέρω αν αυτό ισχύει για την υπόλοιπη Ελλάδα. Αυτό σημαίνει ότι σαν σήμερα παραδοσιακά, κάτι πρέπει να τηγανίσουν οι νοικοκυρές αλλιώς λέει θα τρυπήσουν τα τηγάνια τους. Δεν ξέρω την προέλευση του εθίμου, ούτε γιατί ειδικά σ’ αυτόν τον Άγιο έχει αποδοθεί αυτή η προσωνυμία. Αν γνωρίζετε κάτι, θα χαρώ να το μάθω.

Δεν το ακολουθώ πάντα το έθιμο, και δεν έχουν τρυπήσει τα τηγάνια μου. Σήμερα το θυμήθηκα γιατί τυχαία είπα ότι θα τηγάνιζα ψάρι και με πείραξε μια γειτόνισσα : «τα λυπάσαι τα τηγάνια σου μη στα τρυπήσει ο Αγιαντρέας έ;» Και μου είπε ότι παλιότερα έφτιαχναν απλές τηγανίτες πρωί πρωί αν δεν είχαν κάτι άλλο τηγανητό (τηγανίτους ή κουταλίτες τους λέμε στην Κρήτη- αρσενικού γένους δηλαδή) και τις έπαιρναν και στις ελιές που μαζεύονται αυτή την εποχή για να τιμήσουν το έθιμο.

Το τηγάνισμα δεν είναι πολύ εύκολη δουλειά. Για να είναι καλοτηγανισμένο το τηγανητό μας δεν πρέπει να καεί, δεν πρέπει να  λαδοπιεί, δεν πρέπει όμως να είναι και ωμό.Πρέπει να έχει τραγανή κρούστα και να είναι ζουμερό από μέσα. Η σύγχρονη διαιτητική λέει να πετάξουμε τα τηγάνια μας. Δεν ξέρω πόσοι έχουν πειθαρχήσει σ’ αυτή την εντολή. Εμείς τα έχουμε περιορίσει αρκετά. Φυσικά όποτε τηγανίζουμε οτιδήποτε, χρησιμοποιούμε ελαιόλαδο. Τουλάχιστον μ’ αυτό, το τηγάνισμα είναι υγιεινότερο γιατί  το ελιαόλαδο είναι ανθεκτικότερο από τα υπόλοιπα λίπη και έλαια (φυτικά και ζωικά) στις υψηλές θερμοκρασίες του τηγανίσματος.

Συνήθως αναλάμβανα το τηγάνισμα των ψαριών και στο σπίτι των γονιών μου γιατί όλοι θεωρούσαν ότι το έκανα καλύτερα από τις υπόλοιπες της οικογενείας. «Έχεις χέρι στο τηγάνισμα» λέει ακόμη η μάνα μου. Αυτό βέβαια δεν είναι για καλό μου γιατί …σε ποιόν αρέσει να τηγανίζει;  Τηγανητά ψαράκια λοιπόν για τον Άγιο Ανδρέα σήμερα!