Μυζηθρομπούρεκο σιροπιαστό

Ένα ολόγλυκο μπουρέκι με μυζήθρα!

Κλείνω τις αποκριάτικες προτάσεις (είχα δεσμευτεί από προχθές για τρεις αποκριάτικες συνταγές), με ένα ολόγλυκο σιροιαστό μπουρέκι! Κι αν τα μπουρεκάκια με μυζήθρα είναι βολικά για σερβίρισμα, τούτο εδώ είναι πιο πλούσιο και πιο «γεμάτο» για τα τραπεζώματά μας!Επιδόρπιο μαζί με πολλά άλλα γλυκίσματα με γάλα ή μυζήθρα, εκτός των άλλων ήταν και καθιερωμένο πεσκέσι αν γιορτάζαμε τις Απόκριες σε άλλο σπίτι! Η μάνα μου έφτιαχνε ένα μεγάλο ορθογώνιο ταψί που έπαιρνε μια, πολλές φορές και μιάμιση μυζήθρα και δυο πακέτα φύλλο κρούστας.

Παλιότερα βλέπετε οι Απόκριες (η τελευταία, η Μεγάλη Αποκρά όπως τη λέμε εδώ), ήταν γιορτή που μαζευόταν όλο το σόι σε ένα σπίτι! Κι όλοι έφερναν κι από κάτι στο αποκριάτικο τραπέζι. Κι είχαμε και τους περαστικούς μασκαράδες (μασκάρες τις λέγαμε) που αν ξεμασκαρευόταν δεχόταν ευχαρίστως τέτοια κεράσματα μετά το μεζεδάκι. Επιτυχημένη βέβαια ήταν η αμφίεση που δεν αποκάλυπτε την ταυτότητα της μασκάρας. Ακόμη θυμάμαι γλέντια στο πατρικό μου σπίτι (και αργότερα στο σπίτι μου) μέχρι αργά το βράδυ της τελευταίας Αποκριάς.

Μαζεμένοι όλοι, μασκαρεμένοι κι εμείς, άλλοι με αυτοσχέδιες κι αλλοι με καλοφτιαγμένες αποκριάτικες στολές. Τραγούδια γλέντια και χοροί, ανέκδοτα και μαντινάδες κάποια με ελευθεροστομίες. Δεν είναι τυχαία η παροιμιά που λέμε στην Κρήτη: «τσι μεγάλες Αποκρές κουζουλαίνονται κι οι γρες». Όλες οι τρέλες συγχωρούνται αυτή την ημέρα! Και –τι καλά!- τα μόνα τραπεζώματα που δεν μαζεύαμε το τραπέζι αποβραδίς! Έτσι λέει το έθιμο στα μέρη μας. Και όταν τέλειωνε το σπιτικό γλέντι όλο και κάπου είχαμε να πάμε να το συνεχίσουμε.

Αλλά ας πάμε στο μπουρέκι μας. Πολύ πιο εύκολο από τα μπουρεκάκια, και το ίδιο νόστιμο.  Δεν τυλίγουμε, δεν κόβουμε, μόνο βουτυρώνουμε και απλώνουμε! Πάντα στο σπίτι μας σ’ αυτά τα αποκριάτικα τραπεζώματα, είχαμε ή τη μια ή την άλλη εκδοχή. Μαζί με τις μυζηθρόπιτες που η μάνα μου πασπάλιζε με αχνοζάχαρη, είχε πάντα και το σιροπιαστό της.

Είναι και πιο πρακτικό… Το φτιάχνεις από πριν, δεν τηγανίζεις τελευταία στιγμή, και τρώγεται και κρύο. Εμείς το γευτήκαμε προχθές, αλλά πιο ταιριαστό είναι για την τελευταία Αποκριά, την Τυρινή. Ποσότητα προσαρμοσμένη σε μικρό ταψάκι, εννιά μερίδες όλες κι όλες. Είναι καλύτερο φρέσκο, κι ελαφρά χλιαρό, αλλά μη σας πω ότι ακόμη και χθες που έφυγε το τελευταίο κομμάτι ήταν νόστιμο και λαχταριστό.

Δεν ξέρω πότε το σπιτικό φύλλο αντικαταστάθηκε με φύλλο κρούστας σ’ αυτό το γλυκό. Πάντως εγώ το θυμάμαι ανέκαθεν με φύλλο κρούστας. Τραγανό, καλοσιροπιασμένο, πιο συνηθισμένο από το γαλακτομπούρεκο αυτές τις μέρες. Με ολόφρεσκια γλυκιά μυζήθρα ή με ξινή ήπιας γεύσης και κανελίτσα ή  αβάρσαμο  (δυόσμο) για άρωμα.