Τα παξιμαδάκια που δεν παξιμαδιάσαμε!
Κάθε χρόνο αυτή την εποχή, εν όψει της προμήθειας σταφίδας «νέας εσοδείας», εξαντλώ όσες σταφίδες έχουν ξεμείνει από πέρυσι. Σταφιδόπιτες, παξιμαδάκια, σταφιδόψωμα είναι συνήθως οι συνταγές που επιλέγω. Έτσι και φέτος, αυτόν τον σκοπό είχα, αλλά όταν αναζήτησα σταφίδες είδα πως είχα ελάχιστες στο ντουλάπι της «καλοκαιρινής» κουζίνας μου! Έτσι γι αλλού το πήγαινα κι αλλού βρέθηκα…
Η συνταγή από τις παλιές, μάλλον από τη μαμά μου. «Παξιμαδάκια αμυγδάλου με σταφίδες και αυγά», όχι δηλαδή νηστίσιμα όπως της άλλης συνταγής που υπάρχει στο site. Σταφίδες δεν είχα, υπήρχαν όμως αμύγδαλα και κράνμπερις, οπότε η παρασκευή δεν αναβλήθηκε απλώς οι σταφίδες αντικαταστάθηκαν με τα κράνμπερις.
Όπως σε όλες σχεδόν τις παλιές συνταγές, οι δόσεις είναι μεγάλες και το αλεύρι είναι «όσο σηκώσει». Επειδή η οικογένεια είναι πια ολιγομελής, πολλές φορές αυτές οι δόσεις γίνονται μισές ή και μικρότερες. Εδώ λοιπόν η συνταγή προσαρμόστηκε στο ¼ της αρχικής και τα υλικά ζυγίστηκαν για να δοθεί με ακρίβεια. Γι αυτό ίσως τα καταναλώσαμε πριν προλάβω να τα παξιμαδιάσω παρόλο που τα έφτιαξα πολλές φορές.
Για την ακρίβεια, έχω ήδη φτιάξει αυτά τα παξιμαδάκια τρεις φορές, μόνο τη μια φορά με σταφίδες. Το «όσο σηκώσει» πήρε 420 gr , 450 gr και 470 gr αλεύρι, με πιο επιτυχημένη κατά τη γνώμη μας, αυτήν που έφτιαξα με λιγότερο αλεύρι. Όχι δηλαδή ότι δεν φάγαμε αυτά που έφτιαξα τις άλλες δυο φορές, λίγοι θα καταλάβαιναν τη διαφορά. Άλλη θερμοκρασία περιβάλλοντος, άλλη μάρκα αλευριού, άλλα γραμμάρια! Τελικά, ίσως έχει κάποιο νόημα το «όσο σηκώσει», αλλά μόνο αν απευθύνεται σε πολύ έμπειρες.
Είναι αλήθεια πως «έπαιξα» με αυτή τη συνταγή. Τη μια φορά δεν είχα αρκετά αμύγδαλα οπότε έβαλα ανάμεικτα αμύγδαλα και καρύδια. Επίσης δοκίμασα να τα φτιάξω αλά ιταλικά, δηλαδή να μη σχηματίσω από την αρχή τα παξιμαδάκια αλλά να κόψω μετά τα ψωμάκια. Αποτυχία στο κόψιμο. Έχουμε συνήθως κάποιες απώλειες όταν κόβουμε τα παξιμαδάκια, αλλά εδώ αγανάκτησα να ξεκαθαρίσω κάποια ακέραια, ειδικά την πρώτη φορά που ήταν κάπως πιο σφικτή η ζύμη. Τα φάγαμε λοιπόν κομμένα σε χοντρές φέτες.
Έτσι την τελευταία φορά, χάραξα τα ψωμάκια μου πριν το ψήσιμο όπως κάνουμε σε όλα τα παξιμαδάκια μας οι κρητικιές και έγιναν μια χαρά! Άφησα όμως και 2 ψωμάκια άκοφτα μιας και όπως καταλάβατε αυτά τα βουτήματα είναι πολύ νόστιμα και χωρίς διπλοφούρνισμα. Έχουν το σχήμα από τα παξιμαδάκια αλλά είναι πολύ νόστιμα και πριν το παξιμάδιασμα!
Υλικά
2 αυγά
120 gr ζάχαρη
100 ml ελαιόλαδο
60 ml γάλα
80- 100 gr σταφίδες ή κράνμπερις
80-100 gr αμύγδαλα ή καρύδια (ή ανάμεικτα)
½ κουταλάκι κανέλα
¼ κουταλάκι γαρίφαλο ή ½ κουταλάκι τζίντζερ
420-450 gr αλεύρι που φουσκώνει μόνο του
Επί το έργον
Σε μπολ ανάμειξης χτυπάμε τα αυγά, τη ζάχαρη, το ελαιόλαδο, το γάλα και τα μπαχαρικά (με το χέρι ή με ένα εργαλείο ανάμειξης). Προσθέτουμε τα αμύγδαλα και τις σταφίδες ή τα κράνμπερις και σταδιακά το αλεύρι.
1η φορά
Πρέπει να έχουμε μια κανονική ζύμη. Δεν παραζυμώνουμε. Χωρίζουμε σε 3 ή 4 μέρη και φτιάχνουμε κυλίνδρους που πατάμε ελαφρά να πλατύνουν.
2η φορά
Με ένα μαχαίρι χωρίζουμε κάθε κύλινδρο σε φετούλες προσέχοντας να μη χωρίσουν αλλά να διατηρήσουν το σχήμα τους. Μεταφέρουμε σε ταψί στρωμένο με χαρτί ψησίματος ή φύλλο σιλικόνης.
3η φορά
Ψήνουμε στους 180 βαθμούς (αντιστάσεις, προθερμασμένος φούρνος), για 30 λεπτά. Αφήνουμε να κρυώσουν λίγο και τα χωρίζουμε πάλι με μαχαίρι προσέχοντας να μη σπάσουν.
Αν θέλουμε τα διπλοφουρνίζουμε στους 140 βαθμούς (κατά προτίμηση στον αέρα), μέχρι να στεγνώσουν.
Παρατηρήσεις
- Όπως προανέφερα, έπαιξα και με τα υλικά και με τις μυρωδιές. Πολύ ωραίος ήταν ο συνδυασμός αμύγδαλα-καρύδια, πολύ ωραία έγιναν και με κανέλα-τζίντζερ.Η αρχική συνταγή έχει μόνο αμύγδαλα και κανέλα-γαρίφαλο, αλλά όλα με δοκιμές προχωρούν και στις συνταγές.
- Στην αρχική συνταγή το αλεύρι δεν αναφερόταν ως τύπος, και υπήρχε μπέικιν. Αυτό σημαίνει πως μπορούμε να βάλουμε αλεύρι για όλες τις χρήσεις και μπέικιν (στα 420 gr θεωρώ ότι θα πρέπει να μπουν 2,5-3 κουταλάκια μπέικιν).
- Και με σταφίδες και με κράνμπερις μας άρεσαν πολύ παρόλο που το τελικό αποτέλεσμα ήταν διαφορετικό. Θα τα δοκιμάσω και με άλλα αποξηραμένα ή και με ανάμεικτα.
- Επειδή η ποσότητα δεν είναι μεγάλη, δεν είναι απαραίτητο το διπλοφούρνισμα για τη διατήρησή τους. Εμείς τα καταναλώσαμε χωρίς διπλοφούρνισα, παξιμάδιαδα ελάχιστα μόνο για να δω την υφή τους. Ωραία και διπλοφουρνισμένα και νωπά!