Ακόμη ένα κέικ ελαιολάδου!
Θα με έχετε μάθει πια οι τακτικοί αναγνώστες της σελίδας. Ό,τι μπορώ να αντικαταστήσω με υλικά δικά μας δε μου ξεφεύγει. Το βούτυρο με λάδι (ένα είναι το λάδι για τους κρητικούς 😉 ), τη μαγιονέζα και την κρέμα γάλακτος με γιαούρτι, τη ρικότα με μυζήθρα, την παρμεζάνα με κεφαλοτύρι ή γραβιέρα και πολλά άλλα. Όχι ότι δεν τα εκτιμώ αυτά τα υλικά. Κάθε άλλο! Σε κάποιες συνταγές είναι αναντικατάστατα. Όμως δεν έιναι μέρος της μαγειρικής μου καθημερινότητας.
Δεν λέω ότι είναι πάντα επιτυχημένες οι αντικαταστάσεις, συνήθως κάνω πολλά πειράματα μέχρι να καταλήξω σε αποδεκτή συνταγή. Όμως η αντικατάσταση του βουτύρου με ελαιόλαδο στα κέικ μου είναι πια από τα «ευκολάκια» μου που λένε και μαθητούδια μου…Δεν με προβληματίζει καθόλου. Είναι λόγοι υγείας, είναι λόγοι οικονομίας είναι λόγοι βαρεμάρας (πού να τρέχω για βούτυρο που δεν έχω πάντα στο σπίτι ενώ λάδι είμαι από τις τυχερές που έχω δικό μου…). Πρέπει βέβαια το ελαιόλαδο που χρησιμοποιούμε -ένα παραπάνω στη ζαχαροπλαστική- να είναι πολύ καλής ποιότητας και να έχει ελαφριά γεύση.
Οι τακτικοί επισκέπτες θα έχουν επίσης καταλάβει ότι εκ γενετής, εξ ανατροφής, εκ παραδόσεως, και εκ πεποιθήσεως ακολουθώ αυτό που λένε ως καινούριο οι νεώτεροι, το “zero food waste”. Θεωρώ ασέβεια, σχεδόν ύβρι, το να πετάξω στα σκουπίδια τρόφιμο που μπορεί να καταναλωθεί. Άλλο το αλλοιωμένο, άλλο το άνοστο (που και πάλι, μπορεί να νοστιμίσει κάποιες φορές), κι άλλο αυτό που μπορεί να αξιοποιηθεί με μικρές επεμβάσεις. Πρέπει εδώ να πω ότι η αξιοποίηση του περισσεύματος δεν είναι μόνο δική μου “παραξενιά”. Η «ανακύκλωση» φαγητών και υλικών που περισσεύουν σε νέες παρασκευές, είναι μέσα στην κουλτούρα της κρητικής, της ελληνικής και γενικά κάθε αγροτικής κουζίνας, Σφουγγάτα με λαδερά που περισσεύουν, φασουλόρυζα, πουτίγκες, γεμίσεις πιτών είναι λίγα μόνο από τα παραδείγματα που συναντούμε στην κουζίνα μας (και όχι μόνο).
Άντε, πάλι ξέφυγα… Ας έλθουμε στη συνταγή που είχε αφορμή τον παραπάνω πρόλογο. Όταν γεμίζουμε κολοκυθάκια, κάτι πρέπει να κάνουμε με το εσωτερικό τους, έτσι δεν είναι; Κολοκυθοκεφτέδες, κολοκυθόπιτες (πολλές υπάρχουν στο site, αναζητείστε τις), κολοκυθοτηγανίτες και …κέικ! Ναι, τα κολοκυθάκια δίνουν ωραία, αφράτα και ζουμερά κέικ. Σαν σιροπιασμένα. Δεν είναι στεγνά, και μάλιστα αργούν να στεγνώσουν! Άλλωστε δεν είναι τούτο το πρώτο, ήδη υπάρχουν τρεις συνταγές στο site (δείτε links στις παρατηρήσεις).
Τολμώ να πω πως το σημερινό είναι το πιο εύκολο. Είναι και vegan. Δεν χρησιμοποιούμε μίξερ. Το ψήνουμε ταυτόχρονα με τα κολοκυθάκια για λόγους οικονομίας (αν χωράει βέβαια η φόρμα μας στον φούρνο). Σας έπεισα;
Υλικά
100 ml ελαιόλαδο
180-200 gr ζάχαρη
180 gr τριμμένο κολοκύθι
50 ml χυμό λεμονιού
Ξύσμα ενός λεμονιού
½ κουταλάκι σόδα
210 gr αλεύρι που φουσκώνει
50 gr ινδοκάρυδο
Για το σερβίρισμα, λίγη αχνοζάχαρη ή 2 κουταλιές μαρμελάδα της επιλογής μας και λίγο ακόμη ινδοκάρυδο.
Επί το έργον
Ανάβουμε τον φούρνο στους 180 βαθμούς (αντιστάσεις). Σε ένα μπολ ανακατεύουμε το ινδοκάρυδο με το αλεύρι. Σε ένα μεγαλύτερο ανακατεύουμε με αναδευτήρα του χεριού το ελαιόλαδο με τη ζάχαρη, το ξύσμα και το τριμμένο κολοκύθι. Προσθέτουμε τη σόδα διαλυμένη στον χυμό λεμονιού.
Προσθέτουμε και το μείγμα του αλευριού και ανακατεύουμε να ενσωματωθεί στα υπόλοιπα. Αδειάζουμε σε λαδωμένη και αλευρωμένη φόρμα (αν έχουμε σιλικόνης δεν χρειάζεται…) και ψήνουμε στον προσθερμασμένο φούρνο για 1 ώρα περίπου σύμφωνα με τις γενικές οδηγίες για κέικ.
Αφήνουμε να μείνει 10 λεπτά στη φόρμα και αναποδογυρίζουμε. Αν το σερβίρουμε με μαρμελάδα την αλείφουμε όσο είναι ζεστό και αργότερα πασπαλίζουμε με ινδοκάρυδο.
Παρατηρήσεις
- Εννοείται ότι μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε ολόκληρο κολοκύθι και όχι το εσωτερικό τους. Το καλό είναι ότι δεν χρειάζεται να περιμένουμε πολύ ώρα γιατί το κολοκύθι δεν πρέπει να είναι εντελώς στεγνό σ’ αυτήν τη συνταγή. Εγώ άλεσα το εσωτερικό από κολοκυθάκια γεμιστά (αφού τα ετοίμασα) και απλώς το έσφιξα λίγο όταν το πρόσθεσα στο μείγμα του κέικ. Η καρύδα χρειάζεται την υγρασία. Επίσης, όπως φαίνεται στις φωτογραφίες τα έψησα μαζί: Μετά που τα γεμιστά κολοκυθάκια ήταν ήδη μισή ώρα στον φούρνο, κατέβασα στους 180 βαθμούς τη θερμοκρασία και έψησα το κέικ μου δίπλα τους.
- Η συνταγή την πρώτη φορά ήταν καθαρά αυτοσχεδιασμός, γι αυτό δεν φωτογραφήθηκε, αλλά όπως σε όλα μου τα πειράματα, τα υλικά σημειώθηκαν (αν σας βολεύει η μέτρηση με όγκους, πείτε μου, τα έχω κρατήσει κι έτσι). Η αρχική σκέψη ήταν να ξαναφτιάξω μισή δόση από το κέικ που είχα δημοσιεύσει παλιότερα με τα ξερά σύκα αλλά μου έλειπαν τα μισά υλικά! Ούτε σύκα, ούτε σπασμένα καρύδια, ούτε τριμμένη κανέλα… Έτσι όπως έψαχνα την κανέλα στο ντουλάπι μου, βρέθηκε μπροστά μου το βαζάκι με το ινδοκάρυδο… Αυτήν τη φορά είχα απ’ όλα αλλά προτίμησα αυτήν τη νεώτερη εκδοχή ως πιο καλοκαιρινή!
- Οι ποσότητες είναι για ένα μικρό κέικ αφού στην ολιγομελή πλέον οικογένειά μας γεμίζω λίγα κολοκυθάκια.
- Οι υπόλοιπες συνταγές για κέικ με πράσινο κολοκύθι είναι εδώ (κλικ στους τίτλους).