Η γαριδομακαρονάδα του φτωχού!

Ναι, ναι του φτωχού! Γιατί γίνεται με μικρές γαρίδες που για την ώρα είναι πολύ οικονομικές. Θέλουν λίγη υπομονή να τις καθαρίσουμε αλλά το αποτέλεσμα είναι μια πολύ νόστιμη μακαρονάδα που δεν υστερεί σε τίποτα από εκείνη με τις μεγάλες ακριβές γαρίδες που για να είμαι ειλικρινής εγώ τις προτιμώ σαχανάκι. (Αν τις χρησιμοποιήσω σε μακαρονάδα την φτιάχνω κάπως διαφορετικά από τούτη εδώ που την ονομάζω “του φτωχού”).

Μόνο 4 ευρώ το κιλό τις είχε ο ψαράς μου τις γαρίδες και με δεδομένο ότι είμαστε πλέον λίγοι και λιγόφαγοι σ’ αυτό το σπίτι χρειάστηκε μόνο μισό κιλό για τρία κανονικά πιάτα. Αν θέλουμε τεράστιες μερίδες τότε θα φτάσουν για 2 τεράστια πιάτα. Λογαριάστε το κόστος κάθε πιάτου… Αυτές λοιπόν οι μικρούλες γαρίδες θέλουν ελάχιστο βράσιμο (ούτως ή άλλως όλες οι γαρίδες θέλουν λίγο βράσιμο για να μη γίνουν “λαστιχάκια”) οπότε όλο το ζόρι τους είναι το καθάρισμα.

Για να περιορίσω το χρόνο βρασμού, τις επεξεργάζομαι ως εξής: Βάζω νερό με λίγο ξύδι να κοχλάσει  και αφού τις πλύνω καλά τις ρίχνω να πάρουν μια βράση ίσα ίσα. Αδειάζω το πρώτο νερό στο νεροχύτη και τις ξαναβάζω σε κρύο νερό αυτή τη φορά , ίσα που να
τις σκεπάζει. Όταν πάρουν βράση τραβάω την κατσαρόλα, σουρώνω το νερό σε μπολ (δεν το πετάω αυτή τη φορά) και αφού κρυώσουν λίγο οι γαρίδες τις καθαρίζω .  Μετά τις χρησιμοποιώ για μακαρονάδα ή γαριδοπίλαφο. 

Γαριδομακαρονάδα λοιπόν μεσ’ το Χειμώνα! Μπορεί το πιάτο να θυμίζει καλοκαίρι και ακροθαλασσιά αλλά είναι ό,τι πρέπει και στη χειμωνιάτικη νηστεία των Χριστουγέννων, και στη νηστεία της Σαρακοστής του Πάσχα. Με μικρές, οικονομικές γαρίδες, ακόμη και κατεψυγμένες!

Ξέρω ότι βλέποντας τις φωτογραφίες πολλοί θα έχουν ένσταση για το σερβίρισμα με τυρί επειδή το ιταλικό μοτίβο λέει συνήθως χωριστά τα γήινα από τα θαλασσινά υλικά. Εμείς, παρόλο που αγαπάμε την ιταλική κουζίνα και ειδικά τις μακαρονάδες τους, εδώ ακολουθούμε ελληνικό κανόνα ;-)! Τις γαρίδες, και στο σαγανάκι με τυρί τις συνδυάζουμε στην Ελλάδα!