Ένας εξαιρετικός συνδυασμός!
Έχουμε ξανασυζητήσει κι άλλη φορά εδώ τον συνδυασμό παντός είδους χορταρικών με αυγά και τη δημιουργία σφουγγάτων με τα απομεινάρια βραστών χόρτων. Δείτε αυτή με τα τσιμουλάκια ως παράδειγμα. Εκτός όμως από τα σφουγγάτα, τα χόρτα συνδυάζονται τέλεια και με ολόκληρα τα αυγά. Σήμερα λοιπόν προτείνουμε ένα εξαιρετικό «εισαγόμενο» συνδυασμό όπου οι ασκολύμπροι δένουν με αυγά μάτια, όχι ως ομελέτα.
Διορθώνοντας τις φωτογραφίες της ανάρτησης προχθές που ξαναμαγείρεψα αρνάκι με ασκολύμπρους, επισκέφτηκα ξανά την πολύ χρήσιμη ιταλική ιστοσελίδα από την οποία είχα πάρει τις φωτογραφίες του φυτού, του τόσο αγαπημένου σε όλη την Κρήτη και σε πολλά άλλα μέρη και κράτησα λίγους, μια χαχαλιά (χούφτα) που λέμε εδώ στην Κρήτη για να δοκιμάσω κι άλλες συνταγές. Μ’ αρέσει να χρησιμοποιώ ντόπια υλικά σε νέες συνταγές!
Η ζήτησή τους έχει αυξηθεί, αρέσουν σε όσους τους δοκιμάζουν ακόμη κι αν δεν τους γνώριζαν με΄χρι πρόσφατα. Έχει αρχίσει μάλιστα όπως μου λένε και η συστηματική τους καλλιέργεια για να καλύψουν την αυξημένη ζήτηση. Όπως έγραφα και τότε, ασκολύμπροι υπάρχουν σε πολλές περιοχές της Ελλάδας και όχι μόνο! Τους συναντούμε σε πολλές χώρες και στις περισσότερες το φυτό μαγειρεύεται και τρώγεται.
Έκανα λοιπόν μια σχετική αναζήτηση για τρόπους μαγειρέματος (οι φίλοι γνωρίζουν το ενδιαφέρον μου για τη διεθνή γαστρονομία) και διαπίστωσα ότι όπου μαγειρεύονται, καθαρίζονται από τα αγκάθια και χρησιμοποιείται μόνο το κεντρικό «νεύρο» των φύλλων τους. Μου έκανε εντύπωση ότι στην υπόλοιπη Ευρώπη δεν χρησιμοποιούν τον φλοιό της ρίζας, μέρος που εμείς θεωρούμε νοστιμότατο.
Μόνο σε τούρκικες συνταγές είδα και το μέρος αυτό στο πιάτο, και μάλιστα σε παρόμοιες παρασκευές με το δικό μας αρνάκι αυγολέμονο. Βρήκα μάλιστα μια καταγραφή σε ιστοσελίδα τούρκικη(κι όχι μόνο σε μία), όπου αναφέρεται ότι το σχετικό πιάτο σχετίζεται με την κουζίνα των τουρκοκρητικών. Μεταφέρθηκε δηλαδή από την Κρήτη στη γείτονα! Θα διασταυρώσω την πληροφορία με φίλη τουρκοκρητικιά. Δεν μου αρέσουν οι μιας πηγής- ή έστω δυο πηγών- πληροφορίες 😉 !
Σε πολλές χώρες οι ασκολύμπροι συνδυάζονται με όσπρια (κυρίως με ρεβίθια), συνδυασμός που υπάρχει και στην κρητική κουζίνα όπου όμως εμείς τους συνδυάζουμε με κουκιά! Διάλεξα να δοκιμάσουμε το σημερινό πιάτο πρώτα, και κάποια άλλη στιγμή θα δούμε κι άλλες. Ασκολύμπρους με αυγά βρήκα σε ισπανικές και πορτογαλικές συνταγές, με διάφορες παραλλαγές. Στις χώρες αυτές έχουν άφθονους. Ίσως δεν είναι τυχαίο που η επιστημονική ονομασία του ασκόλυμπρου είναι Scolymus hispanicus.
Αλλά ας δούμε τον δικό μου συνδυασμό, γιατί τις παραλλαγές μου τις έκανα όπως θα δείτε στις παρατηρήσεις…
Υλικά
Για κάθε 2 αυγά (1 μερίδα)
Περίπου 150 gr ασκολύμπροι, ζυγισμένοι καθαρισμένοι
2 αυγά
3-4 κουταλιές ελαιόλαδο
1 φρέσκο κρεμμυδάκι
Αλάτι
Πιπέρι
Πάπρικα γλυκιά (και λίγη καυτερή αν θέλουμε)
Προαιρετικά, 1-2 μικρά λουκάνικα ή άλλο αλλαντικό της επιλογής μας
Επί το έργον
Ζεματίζουμε τους ασκολύμπρους για 5 λεπτά σε αλατισμένο νερό που βράζει. Τους αποσύρουμε με τρυπητή κουτάλα.
Σε ένα τηγάνι βάζουμε το ελαιόλαδο, τηγανίζουμε ελαφρά το λουκάνικο, και προσθέτουμε τους ζεματισμένους ασκολύμπρους και το κρεμμυδάκι ψιλοκομμένο. Αλατοπιπερώνουμε. Τηγανίζουμε για λίγη ώρα ανακατεύοντας πότε πότε.
Όταν είναι έτοιμοι, κάνουμε χώρο ανάμεσα τους με ένα πιρούνι και σπάμε τα αυγά. Σκεπάζουμε το τηγάνι και αφήνουμε να πήξουν τα αυγά μέχρι το σημείο που μας αρέσουν. Πασπαλίζουμε με την πάπρικα και σερβίρουμε.
Παρατηρήσεις
- Οι ισπανικές εκδοχές προτείνουν και σκόρδο και ψίχουλα ψωμιού στο τηγάνι μαζί με τους ασκολύμπρους. Προτιμήσαμε να βουτήξουμε το ψωμί από το να το τηγανίσουμε 😉 !
- Για μένα θεωρείται αυτονόητη η χρήση και της ρίζας στα μαγειρέματα με ασκολύμπρους. Ενώ λοιπόν δεν προτείνεται από τους Ισπανούς, εγώ έβαλα και τη ρίζα και ήταν υπέροχη!
- Το λουκάνικο είναι επίσης δική μου προσθήκη, συνηθίζουμε αυτή την εποχή την προσθήκη αλλαντικών στις ομελέτες. Σε επόμενη παρασκευή θα δοκιμάσω απάκι ή σύγλινα.
Ο βασιλιάς στα χόρτα. Στην Ήπειρο τα λέμε σκολύμπρια και το πιο νόστιμο μέρος είναι η ρίζα τους. Μόνο αν τα μαζέψεις ο ίδιος τα βρίσκεις.
Όπως τα λέτε…Οι καλλιεργημένοι πολύ κατώτεροι…