Να ζεσταθούμε λίγο…
Προχθές που συμπλήρωσα και επαναδημοσίευσα την ανάρτηση με τις συνταγές με την κίτρινη κολοκύθα, μου έγραψε φίλη σε σχόλιο «καλές όλες, αλλά βάλτε και μια σούπα, τις λατρεύω!». Πράγματι, καμιά σούπα δεν είχα στο site! Και να πεις πως δεν έχω! Πολλές συνταγές, τούτη όμως η κολοκυθόσουπα είναι από τις πιο αγαπημένες μου λόγω των αρωμάτων της.
Όταν λοιπόν με προμήθευσαν πριν λίγες μέρες μια υπέροχη λασθιώτικη κολοκύθα (μισή για την ακρίβεια, αλλά –ξέρετε- ακόμη και η μισή είναι μεγάλη ποσότητα αν η παρέα είναι πολύ μικρή πια…), προγραμμάτισα ανάμεσα στις άλλες παρασκευές και κολοκυθόσουπα. Ένα μέρος έγινε σαβόρε, ένα μέρος χρησιμοποιήθηκε για μια γλυκιά ελαφριά παρασκευή, ένα μέρος για μια σπέσιαλ κολοκυθόπιτα, ένα μέρος έχει κρατηθεί για δοκιμή συνταγής ενός αγαπητού σεφ που εκτιμώ ιδιαίτερα, και ένα μέρος έδωσε τούτη τη νόστιμη κολοκυθόσουπα. Στα προσεχή θα δείτε και το ελαφρύ γλυκάκι μου καθώς και την κολοκυθόπιτα που έχω υποσχεθεί από πέρυσι ;-)!
Περάσανε χρόνια για να συμφιλιωθώ με τις κολοκύθες, λόγω της προκατάληψης της μάναςμου που τις θεωρούσε κατοχικό φαγητό… Μόνο κολοκυθόπιτες έφτιαχνε κι αυτές μόνο ζεστές της αρέσουν. Εντελώς απαξιωτικά λέει «δεν τσι θέλω… μέχρι και στιφάδο τσι κάναμε στην Κατοχή. Όπως και να την κάμεις κολοκύθα είναι…». Τις υπόλοιπες λοιπόν παραδοσιακές συνταγές από τις θείες μου κι από γειτόνισσες τις έχω μάθει. Κι εγώ πια αγαπώ ακόμη κι αυτό το στιφάδο με την κίτρινη κολοκύθα και τα μανιτάρια που τόσο μου έχει κατηγορήσει!
Πόσο όμως επηρεάζονται οι προτιμήσεις μας και στο φαγητό από τη μνήμη αλλά και από τις επιλογές των μαμάδων μας! Όλοι μας συνδέουμε ευχάριστες και δυσάρεστες στιγμές ΚΑΙ με το φαγητό. Όλοι μας επίσης αγαπάμε ή μισούμε φαγητά που αγαπούσαν ή μισούσαν οι γονείς μας ή καμιά φορά από αντίδραση λειτουργούμε αντιστρόφως! Εκεί λοιπόν που κάποια εποχή την απαξίωνα κι εγώ εδώ και μια δεκαπενταετία τη λατρεύω και τη δοκιμάζω όπου φανταστείτε!
Λέτε τα εδέσματα που κυριάρχησαν φέτος να έχουν την τύχη των κατοχικών φαγητών που είχαν βγει από τα τραπέζια μας για δεκαετίες… Αν και τα ψωμιά και τα ζυμαρικά δεν νομίζω ότι θα αποχτήσουν ποτέ εχθρούς. Παρηγορητικά λειτουργούν σ’ αυτό που ζούμε ;-).
Αλλά ας ξανάρθουμε στην κολοκυθόσουπά μας!
Υλικά
Περίπου 400 gr κολοκύθα
1 μέτρια πατάτα (100 gr περίπου)
3 κουταλιές ελαιόλαδο
1 μέτριο ξερό κρεμμύδι
3-4 σκελίδες σκόρδο
1 κουταλιά βούτυρο
Αλάτι
½ κουταλάκι κύμινο
½ κουταλάκι κουρκουμά (κυρίως για το χρώμα)
¼ κουταλάκι φρεσκοτριμμένο μοσχοκάρυδο
Προαιρετικά:
1 κύβο λαχανικών
1 κουταλιά κορν φλάουρ
Για το σερβίρισμα, γιαούρτι πλήρες ή στραγγιστό, ή τυρί κρέμα και λίγο μπούκοβο αν μας αρέσει
Επί το έργον
Βάζουμε το κρεμμύδι σε καρεδάκια με το ελαιόλαδο να μαραθούν και προσθέτουμε το σκόρδο, την κολοκύθα σε κύβους μεγέθους λουκουμιού και την πατάτα σε λεπτές φέτες.
Τα ανακατεύουμε να «λαδωθούν», αλατίζουμε, και τα τσιγαρίζουμε για λίγη ώρα σε μέτρια θερμοκρασία. Προσθέτουμε 3-4 κούπες (750 ml-1000 ml) νερό και βράζουμε σε μέτρια θερμοκρασία με μισοσκεπασμένη την κατσαρόλα μέχρι να μαλακώσουν πολύ τα λαχανικά μας. Αλέθουμε με ραβδομπλέντερ ή με multi και προσθέτουμε τα μπαχαρικά.
Αν την θέλουμε πιο πηκτή, διαλύουμε το κορν φλάουρ σε λίγο νερό και το προσθέτουμε στη σούπα. Αφού βράσει κανένα πεντάλεπτο ακόμη, την αφήνουμε να ησυχάσει και τη σερβίρουμε.
Παρατηρήσεις
- Κόβω την πατάτα πολύ λεπτή γιατί η κολοκύθα βράζει πιο γρήγορα οπότε θέλω να ετοιμαστούν μαζί.
- Εγώ σ’ αυτές τις σούπες βάζω στακοβούτυρο αλλά οποιοδήποτε αιγοπρόβειο ταιριάζει. Επίσης μπορούμε να μη βάλουμε βούτυρο και να αυξήσουμε το ελαιόλαδο
- Αντί νερό μπορούμε να βάλουμε ζωμό κρέατος.
- Σ’ αυτήν τη συνταγή δεν βάζω αρωματικά (μαϊντανό, ρίγανη κλπ) για να μην καλύψουν το άρωμα των μπαχαρικών. Κάποια στιγμή θα φτιάξω και μια από τις συνταγές μου με αρωματικά.