Παλιά και σύγχρονα, διαχρονικά!
Θα πρέπει να ήταν την προ-προηγούμενη εβδομάδα όταν ένα από τα newsletters από μαγειρικές σελίδες του εξωτερικού που έχω εγγραφεί, παρέπεμπε σε συνταγή για spicy chickpeas (κάντε για πλάκα μια αναζήτηση 😉 ). «Κοίτα να δεις που είναι στη μόδα» σκέφτηκα! Και όπως συνήθως ξύπνησε η μνήμη της γεύσης! Η γιαγιά μου με το μαυροτήγανο στην παραστιά και χούφτες τα σπιτικά στραγάλια από ρεβίθια!
Εδώ λοιπόν δεν θα δείτε ποσότητες σαφείς στην συνταγή, ενδεικτικά και από μνήμης είναι αυτά που δίνω, στα κουτουρού! Δεν θέλει δα ούτε τέχνη ούτε ιδιαίτερο ταλέντο να κάνει κανείς τα ρεβίθια στραγάλια. Λίγη υπομονή να γίνουν κριτσανιστά χωρίς να καούν εξωτερικά, να στεγνώσουν μέχρι το εσωτερικό τους. Έτσι τα συνήθιζαν οι γιαγιάδες μας. Πολλά όσπρια τα περνούσαν από το τηγάνι αφού τα μούλιαζαν σε αλατόνερο ή χωρίς μούλιασμα, και τα σέρβιραν ως ξηρούς καρπούς!
Ξεγέλασμα της πείνας των παιδιών, ή ανακατεμένα με σταφίδες κέρασμα με τη ρακή. Τα μπεμπεμπλιά που λέγαμε πιο παλιά! Κουκιά, ρεβίθια, κολοκυθόσποροι, ηλιόσποροι. Συνοριζόμασταν ποιος θα πάρει πιο πολλά από την ποδιά ή τη «φοντανιέρα»!
Παγκόσμια συνταγή και τούτη τελικά! Με τις παραλλαγές τους, με το σκέτο αλατάκι ή με τα spicy μπαχαρικά τους, αλλά αγαπημένα σε όλον τον κόσμο τα στραγαλάκια από ρεβίθια! Η δική μας κρητική παραδοσιακή συνταγή από τις πιο λιτές. Αλατόνερο σκέτο να μουσκέψουνε, και γερό πέρασμα από το τηγάνι να στραγαλιάσουνε. Μπήκα στον πειρασμό και δοκίμασα κι άλλες, ξενόφερτες. Οι περισσότερες ήθελαν τα ρεβίθια να είναι από κονσέρβα, πράγμα που ούτε ξέρω πώς είναι! Υπέθεσα προβρασμένα, οπότε για να δοκιμάσω τέτοια συνταγή χρησιμοποίησα ρεβίθια που είχα ήδη βράσει (για το φαγητό με το χοιρινό) πριν όμως σκάσουν και χυλώσουν.
Η μάνα μου επέμενε πως τα δικά μας στραγάλια δεν θέλουν προβρασμένα ρεβίθια, ίσα να μπουν 1-2 ώρες σε αλατισμένο νερό ή και καθόλου! Εγώ τα άφησα ένα οκτάωρο στο αλατόνερο και μετά τα έκανα στραγάλια. Νόστιμαααα! Πιο νόστιμα από εκείνα που δοκίμασα με τα προβρασμένα!
Επειδή πια δεν λαχταράμε μπεμπεμπλιά και οι ξηροί καρποί αφθονούν σε μεγάλη ποικιλία, υποθέτω ότι η σημερινή ανάρτηση δεν θα χρησιμέψει σε πολλούς. Όταν όμως θυμήθηκα αυτό το “ξηροκάρπι” των παιδικών μας χρόνων και αφού είδα και πόσο δημοφιλής είναι η σύγχρονη πικάντικη εκδοχή τους, αποφάσισα να την καταγράψω.
Τα ρεβίθια στραγάλια εκτός από το να συνοδεύσουν ένα ποτό, ή να κόψουν την περιστασιακή πείνα ως ένα αλμυρό σνακ χωρίς πολλές θερμίδες και λιπαρά, πλουτίζουν πολύ ταιριαστά τις πράσινες σαλάτες αυτής της εποχής!
Υλικά
Α. Για την παραδοσιακή εκδοχή
1 κούπα ρεβίθια
1 κουταλιά αλάτι
Αρκετό νερό για να καλύψει τα ρεβίθια
Β. Για την πικάντικη, σύγχρονη εκδοχή:
1 κούπα ρεβίθια προβρασμένα αλλά όχι λιωμένα
1 κουταλάκι κοκκινοπίπερο (καυτερό ή γλυκό)
1 κουταλιά ελαιόλαδο
1 κουταλάκι μοσχοκάρυδο ή κύμινο
½ κουταλάκι αλάτι
Επί το έργον
Α. Για τα παραδοσιακά
Αφήνουμε να μουλιάσουν σε αλατισμένο νερό τα ρεβίθια για 6-8 ώρες. Τα στραγγίζουμε και τα απλώνουμε σε πετσέτα να στεγνώσουν. Τα βάζουμε σε τηγάνι και τα ψήνουμε σε μέτρια θερμοκρασία, ανακατεύοντας συχνά (προς το τέλος συνεχώς) για να γίνουν στραγάλια χωρίς όμως να καούν εξωτερικά. Πρέπει να είναι κριστανιστά. Αν χρειάζεται τα πασπαλίζουμε με λίγο αλάτι πριν στεγνώσουν εντελώς. Τα αφήνουμε να κρυώσουν.
Β. Για τα …σύγχρονα:
Στεγνώνουμε πάλι τα ρεβίθια και τα πασπαλίζουμε με τα μπαχαρικά της επιλογής μας. Λαδώνουμε μια κόλλα ψησίματος ή ένα τηγάνι και τα απλώνουμε. Αν τα ψήσουμε στον φούρνο θα πρέπει να τον προθερμάνουμε στους 200 βαθμούς και να τα ψήνουμε επί 20-25 λεπτά, ανακατεύοντας πότε πότε. Αν τα ψήσουμε στο τηγάνι ακολουθούμε την παραπάνω διαδικασία.
Παρατηρήσεις
- Για τα «σύγχρονα» εγώ έβαλα μείγμα καυτερού και γλυκού κοκκινοπίπερου. Ήταν νόστιμα και για μασούλισμα και για γαρνίρισμα σαλάτας!
- Είχα κρατήσει, όπως προανέφερα, λίγα προβρασμένα ρεβίθια από την παρασκευή του φαγητού ρεβίθια με χοιρινό, όπου θα βρείτε και την προετοιμασία για το βράσιμο. Στην επεξεργασία τους αφέρεσα και όσες φλούδες μπορούσα.
- Σύμφωνα με άλλη πληροφορία, αφού τα είχα φτιάξει, οι περισσότεροι δεν τα μούσκευαν πριν τα φτιάξουν στραγάλια, απλώς τα έβρεχαν και τα πασπάλιζαν με αλάτι. Ίσως τότε να ήταν πιο “τρυφερά” τα ρεβίθια, αφού τα επεξεργάζονταν με φυσικούς τρόπους. Θα χαρώ πολύ να μας πείτε τις δικές σας εκδοχές για τον παραδοσιακό τρόπο!
λατρευω τα στραγάλια και θα κανω την συνταγη σας .Σας ευχαριστω.Πρωτη φορα που σχολιαζω αλλα εχω δοκιμασει σχεδον ολες τις συνταγες σας.Ειναι υπεροχες.
Καλλώς ορίσατε λοιπόν! Σας ευχαριστώ για το όμορφο σχόλιο και για τη στήριξη!