Τηγανίτες γιαουρτιού

Όταν πιάνουν τα κρύα, αλμυρές ή γλυκές!

Τι κάνει κανείς όταν 1-2 γιαούρτια στο ψυγείο είναι κοντά στη λήξη τους και δεν έχει ούτε χρόνο ούτε διάθεση για πολύπλοκες παρασκευές; Μόνο τηγανίτες με γιαούρτι; Με τόσες χρήσεις που έχει αυτό το πολύτιμο υλικό κάτι θα βρει σίγουρα! Εδώ μέσα υπάρχουν πάρα πολλές συνταγές, γλυκές και αλμυρές, σύνθετες και απλές, «διαιτητικές» και «παχυντικές» με ένα ή δύο γιαούρτια.

Αυτή λοιπόν εδώ είναι από τις πιο απλές παρασκευές που μπορούμε να φτιάξουμε και ίσως από τις πιο δελεαστικές! Δύσκολα αντιστέκεται κανείς σε μια ζεστή τηγανίτα –σ’ ένα ζεστό τηγανίτη όπως τους λέμε εμείς- ειδικά τώρα που κάνει κρύο! Και τι χρειάζεται; Ένα μπολ, ένα πιρούνι κι ένα τηγάνι!  Το απόλυτο ευκολάκι, στη γλώσσα της νεολαίας!

Οι τηγανίτες στην πιο παραδοσιακή τους εκδοχή είναι απλές! Ένας χυλός με νερό, αλεύρι και λίγο αλάτι. Γένους αρσενικού στην Κρήτη όπως ανέφερα παραπάνω, όπως έχω ξαναπεί στην κλασική  συνταγή. Λέμε Ο τηγανίτης.  Πληθυντικός οι τηγανίτες ή οι τηγανίτοι! Και φτιάχνουμε πολλών λογιών τηγανίτες με βάση αυτόν τον χυλό! Μαραθοτηγανίτες , κολοκυθοτηγανίτες, μπακαλιαροτηγανίτες!  

Σιγά σιγά, σε εποχές μεγαλύτερης ευμάρειας προστέθηκαν κι άλλα υλικά στο βασικό μείγμα, άλλοτε ένα αυγουλάκι, άλλοτε λίγο γάλα ή γιαούρτι, ένα φρούτο, ακόμη και γλυκομυζήθρα ή ξινομυζήθρα. Προσωπικά προτιμώ τους σκέτους, «ό,τι μάθει δεν ξεμάθει» θα έλεγε κανείς. Η αλήθεια είναι όμως πως όταν υπάρχουν παιδιά στο σπίτι τούτοι εδώ είναι πιο κατάλληλοι. Το γιαούρτι και το αυγουλάκι τους κάνει πιο θρεπτικούς και λίγο πιο αφράτους, δεν έχουν μόνο τις «κενές» θερμίδες ενός γλυκίσματος.

Η αφορμή για να τους φτιάξω εγώ, ήταν βέβαια το γιαούρτι που έληγε την επόμενη μέρα και δεν είχα χρόνο για κάτι άλλο,  αλλά όσο είχα μικρά τα παιδιά ή όταν έχω εδώ τις μικρούλες μου προτιμώ αυτήν την εκδοχή για να τις γλυκάνω στα γρήγορα!