Γλυκές ή αλμυρές, έτοιμες σε 10 λεπτά!
Οι πιο εύκολες τηγανίτες που έχω φτιάξει και ίσως από τις πιο νόστιμες. Προέκυψαν στο πι και φι, ένα από τα τελευταία βράδια, εκεί που κάτι βλέπαμε από τα αδιάφορα καλοκαιρινά της τηλεόρασης και από τότε είναι η εύκολη λύση για κέρασμα και όχι μόνο! Την πρώτη φορά δεν έβγαλα φωτογραφίες μόνο μια “νυχτερινή λήψη” που θα δείτε παρακάτω. Μετά σκέφτηκα γιατί όχι; Γιατί να μη βάλω τη συνταγή στο site; Αφού αρέσουν σε μας θα αρέσουν και σε άλλους, και είναι τόσο εύκολες!
Τη νοιώθετε κι εσείς κάποιες φορές αυτή την έντονη επιθυμία για γλυκό ή αλμυρό; Νομίζω πως δεν είμαι η μοναδική γιατί όσους έχω ρωτήσω έχουν τέτοιες στιγμές. Ακόμη και οι πιο εγκρατείς καταφεύγουν αρκετές φορές σε μια λιχουδιά αλμυρή ή γλυκιά ακόμη και χωρίς να πεινούν. Αχ αυτοί οι υδατάνθρακες και η σεροτονίνη που παράγουν, πόσο μας χρειάζονται! Κυρίως στα δύσκολα…
Τέτοια λοιπόν «κρίση» ήταν η αφορμή της σημερινής συνταγής! Σηκώνομαι η καλή σου στα ξαφνικά, βάζω ένα μπολ στη ζυγαριά της κουζίνας και ζυγίζω 100 gr αλεύρι που φουσκώνει μόνο του. Τρεις-τέσσερεις απλές τηγανίτες ήταν ο αρχικός στόχος, 10 η ώρα το βράδυ ήταν και τέτοιες ώρες σε τέτοια γλυκά καταφεύγουμε αν δεν αρκεστούμε σε ένα γλυκό του κουταλιού. Κι εκεί που για κάποιο λόγο άνοιξα το ψυγείο βλέπω και το μπολ με την ξινομυζήθρα!
«Και δε φτιάχνω 3-4 αποδομημένα μυζηθροπιτάκια αντί σκέτους τηγανίτες;» σκέφτομαι. Τέτοιου τύπου μυζηθροπιτάκια είναι και τα παραδοσιακά μαλεβιζιώτικα δηλαδή είναι μυζήθρα σε χυλό, αλλά με γλυκομυζήθρα και ωραίο σχήμα! Μη σας παραξενεύει το «σκέτους». Ο τηγανίτης λέμε στην Κρήτη, όχι η τηγανίτα. Και φυσικά όταν σκέφτομαι, σκέφτομαι στα κρητικά. Ε τώρα, μπορεί κάποιοι να τα πούνε και pancakes!
Άλλα 100 gr ξινομυζήθρα λοιπόν στο μπολ με το αλεύρι. E, το νερό για να γίνει ο χυλός όπως έπρεπε, ήταν ακριβώς 150 ml! Το ελαιόλαδο έκαψε μέχρι να ανακατέψω το μείγμα και είχαμε τους 7-8 τηγανίτους που θέλαμε για την υπογλυκαιμική κρίση της βραδιάς! Άλλοι τόσοι φτιάχτηκαν το πρωί με το υπόλοιπο του χυλού, αρκετοί για το πρωινό μας!
Υλικά
100 gr αλεύρι που φουσκώνει μόνο του
100 gr ξινομυζήθρα
150 ml νερό
Ελαιόλαδο για το τηγάνισμα
Για το σερβίρισμα: μέλι, μαρμελάδα της επιλογής μας, αχνοζάχαρη με κανέλα ή ΤΙΠΟΤΑ αν τους προτιμούμε αλμυρούς!
Επί το έργον
Ζυγίζουμε το αλεύρι και τη μυζήθρα και τα βάζουμε σε ένα μπολ. Τα ανακατεύουμε και προσθέτουμε το νερό. Ανακατεύουμε να έχουμε ένα πηκτό χυλό αλλά φροντίζουμε να μη σπάσουν όλοι οι κόμποι της μυζήθρας.
Βάζουμε το ελαιόλαδο να κάψει και βάζουμε κουταλιές από το χυλό στο τηγάνι. Γυρίζουμε να ροδίσουν και από τις δυο πλευρές. Βγάζουμε σε χαρτοπετσέτα ή χαρτί κουζίνας.
Σερβίρουμε σκέτους ή με μέλι ή με μαρμελάδα (εδώ με μαρμελάδα φράουλας).
Παρατηρήσεις
- Τους έφτιαξα και με χανιώτικη γαλομυζήθρα, επίσης πολύ νόστιμοι (χρειάστηκε λίγο λιγότερο νερό περίπου 120 ml γιατί η γαλομυζήθρα έχει υγρασία). Επίσης τους έφτιαξα με αλεύρι για όλες τις χρήσεις και 1/2 κουταλάκι μπέικιν.
- Αν βάλουμε τη μαρμελάδα στους καυτούς τηγανίτους γίνεται ρευστή και δεν χρειάζεται αραίωμα με νερό.
- Μπορούμε να φτιάξουμε το μείγμα αποβραδίς, να το βάλουμε στο ψυγείο και να τηγανίσουμε το πρωί τους τηγανίτες μας! Υπέροχο αλμυρό ή γλυκό πρωινό!
- Είναι πιο νόστιμοι ζεστοί αλλά τρώγονται ευχάριστα και σε θερμοκρασία δωματίου.
Βαγγελιώ Κασσαπάκη
Η Βαγγελιώ, δημιουργός, υπεύθυνη για το βασικό περιεχόμενο και "ψυχή" του site, είναι μαθηματικός, πτυχιούχος της Σχολής Ανθρωπιστικών Επιστημών του Ε.Α.Π. (Σπουδές στον Ευρωπαϊκό Πολιτισμό) με σεμινάρια και επιμορφώσεις στην "Κρητική Διατροφή" και καταρτισμένη στο πρόγραμμα "Γαστρονομικός Τουρισμός και Διεθνής Γαστρονομία" του Εθνικού Καποδιστριακού Πανεπιστημίου. Μαγείρισσα με μεράκι και περιέργεια για τα παλιά και τα καινούρια εδέσματα, τα παλιά και τα καινούρια προϊόντα και υλικά που παράγει η Κρήτη αλλά και όλος ο κόσμος. Κυρίως και πάνω από όλα όπως λέει η ίδια, μητέρα και γιαγιά υπέροχων παιδιών και εγγονιών που ευτυχώς έχουν μάθει να εκτιμούν την καλή κουζίνα και τις σωστές πρώτες ύλες!
