Εκμέκ κανταΐφι

Σιρόπια για να γλυκαθούμε!

Σιροπιαστά γλυκά θέλουν οι γιορτές και σιροπιαστό είναι το σημερινό, της τελευταίας ανάρτησης του 2019. Ένα από τα πιο αγαπημένα γλυκά-επιδόρπια των ελληνικών εορτών, με ρίζες στην Πόλη και στην Ανατολή! Το εκμέκ κανταΐφι είναι η απλή εκδοχή του εκμέκ με καϊμάκι, η εξέλιξη ενός σχετικά μπελαλίδικου σιροπιαστού. Σερβίρεται μάλιστα σε δυό εκδοχές, στην πιο καλοκαιρινή με παγωτό και στην «παντός καιρού» με κρέμα.

Από κιουνεφέ που σκόπευα να φτιάξω την ημέρα των Χριστουγέννων, για άλλη μια φορά τον τελευταίο καιρό (έχω κάνει πια αρκετές δοκιμές μετά το ταξίδι στην Πόλη), κατέληξα σε τούτη εδώ την παλιά καλή λύση των τραπεζωμάτων γιατί την τελευταία στιγμή διαπίστωσα ότι δεν είχα βγάλει το κατάλληλο για κιουνεφέ χανιώτικο τυρί από την κατάψυξη! Θα σας τα πω όταν έλθει η ώρα του κιουνεφέ, περί του τυριού τούτου! Το γλυκό είναι τόσο εύκολο, που πρόλαβα και το έφτιαξα παράλληλα με τα υπόλοιπα μαγειρέματα της ημέρας των Χριστουγέννων (συνήθως σε μεγάλα τραπεζώματα το φτιάχνω την προηγούμενη σε διπλή δόση).

Έτσι η ανάρτηση για το κιουνεφέ αναβάλλεται για το 2020 και κλείνουμε το 2019 με ένα ακόμη μικρασιάτικο γλυκό που όμως «παίζω στα δάκτυλα μου» αφού το φτιάχνω εδώ και πάρα πολλά χρόνια!  Βλέπετε, μετά τη σμυρνέικη βασιλόπιτα και το ξεφύλλισμα παλιών σημειώσεων, τετραδίων-κειμηλίων, περιοδικών και βιβλίων με μικρασιάτικες συνταγές, πολλά παρασκευάσματα των τελευταίων γιορτινών ημερών στο σπίτι μου έχουν ανατολίτικες ρίζες.

Άλλωστε, το έχω υποσχεθεί ότι η στήλη με τα μικρασιάτικα θα έχει ισχυρή θέση στη σελίδα αφού θεωρώ ότι μετά από την εγκατάσταση των μικρασιατών στην Κρήτη και μάλιστα σε πολλά χωριά της περιοχής μου, η ντόπια κουζίνα απέκτησε άλλη φινέτσα, άλλη χάρη! Όσο ψάχνω, τόσο βρίσκω συνταγές με προσφυγική ρίζα που είτε οι ίδιες προσαρμόστηκαν στα καθ’ ημάς με υλικά ντόπια, είτε επηρέασαν τις δικές μας οριστικά!

Αλλά ας ξαναγυρίσουμε στο κανταΐφι μας μέρα που είναι… Εκμέκ κανταϊφι το λέμε επειδή η βάση του είναι φύλλο κανταϊφιού, εναλλακτική και γρήγορη λύση, αντί της σιροπιαστής βάσης ψωμιού που θέλει η αυθεντική συνταγή. Η κρέμα από πάνω δεν είναι βέβαια βουβαλίσιο καϊμάκι, αλλά μια χαρά ταιριάζει και μια καλή κρέμα γάλακτος κτυπημένη σε σαντιγύ. Το γλυκό είναι πια τόσο συνηθισμένο που θα έλεγα ότι έχει καταλήξει να είναι παραδοσιακό για το κλείσιμο τραπεζιών!

Κι εδώ αρχίζουν οι προσωπικές επιλογές όπως: πολύ ή λίγο σιρόπι;  γλυκιά ή λιγότερο γλυκιά κρέμα; αμυγδαλάκι ή φιστίκι Αιγίνης; Εγώ θα δώσω τις προσωπικές μου επιλογές και κάποιες πρόσθετες πληροφορίες για να καλυφθούν άλλες προτιμήσεις. Πάντως κι αυτό το γλυκό είναι από τα εύκολα σιροπιαστά και μπορεί να το φτιάξει ακόμη και ο πιο άπειρος περί της ζαχαροπλαστικής!