Με αρώματα Κρήτης!
Και πού δεν το φτιάχνουν! Ποια γιαγιά δεν το έχει μαγειρέψει για τα εγγόνια της, ποια μαμά δεν το έχει εύκολη λύση, ποιος ψιλοκρυωμένος δεν το απόλαυσε, ποιος δεν λαχτάρισε μια κουταλιά ακόμη! Ειδικά αυτή την εποχή αποτελεί ένα από τα κλασικά που μυρίζουν θαλπωρή και ζεσταίνουν τα πρώτα κρύα φθινοπωρινά βράδια. Μαλακτικό σου λέει, στρώνει το στομάχι. Ζεσταίνει και την ψυχή…
Όχι δηλαδή ότι δεν είναι μια καλή λύση για το μεσημεριανό όταν ο χρόνος πιέζει. Ειδικά αν το συνοδεύσουμε και με κάποιο μεζεδάκι δεν θα παραπονεθεί κανείς όταν δει μπροστά του αυτό το επάξια χαρακτηριζόμενο «μαμαδίστικο» φαγάκι. Οφείλω να πω πως στα δικά μου βιώματα έχει καταγραφεί περισσότερο ως «γιαγιαδίστικο» γιατί εγώ περισσότερο από τη γιαγιά μου το θυμάμαι παρά από τη μάνα μου, και τα παιδιά μου περισσότερο γευτήκαν από τη μάνα μου παρά από μένα.
Είναι μάλιστα απ’ αυτά που συνοδεύονται συνήθως ακόμη και τώρα από ένα «η γιαγιά το κάνει καλύτερα», αφού τελειώσει το πιάτο ή μάλλον η κατσαρόλα! Ήδη το έχω μαγειρέψει κι εγώ για τις δικές μου πριγκίπισσες. Δικαιολογήστε μου λοιπόν το χαρακτηρισμό comfort food του τίτλου.
Η κρητική εκδοχή, à la Crète θα το έλεγα, πατάει σε μια-δυο λεπτομέρειες που κάνουν τη διαφορά στο αποτέλεσμα: ελάχιστο στακοβούτυρο στο βράσιμο και κρητικός αθότυρος ή τυροζούλι στο σερβίρισμα κάνουν αυτό το απλό πιάτο εξαιρετικά νόστιμο. Δεν είναι αποκλειστικό μυστικό της οικογενειακής συνταγής. Οι περισσότερες μαγείρισσες στα μέρη μου έτσι το φτιάχνουν. Ειδικά παλιότερα που είχαν στακοβούτυρο σε πολά σπίτια.
Δεν λέω, καλό είναι ούτως ή άλλως. Η αντικατάσταση αυτών των δύο υλικών με άλλα συναφή (αγελαδινό βούτυρο και όποιο τυρί συνηθίζετε στα ζυμαρικά σας) δίνει καλό αποτέλεσμα, αλλά αν τα δοκιμάσετε με αιγοπρόβειο βούτυρο και τυρί η γεύση αναβαθμίζεται αισθητά!
Το φαγητό μπορεί να γίνει ζουμάτο ή πιο πηκτό (αλλά πάντα «βλασερό», όχι σαν στόκος που λέμε) και να έχει την υφή που αρέσει στην οικογένεια και ειδικά στα παιδάκια που συνήθως το λατρεύουν. Το ζυμαρικό εκτός από κριθαράκι μπορεί να είναι αστράκι για πιο μικρά παιδάκια ή κοφτό μακαρονάκι ή αλφάβητο ή οποιοδήποτε κοντό ζυμαρικό. Η ντομάτα μπορεί να είναι φρέσκια, σάλτσα έτοιμη ή σπιτική, ή κατάψυξης. Το τυρί παραλείπεται σε περιόδους νηστείας και το πιάτο είναι πολύ νόστιμο και Έτσι το πιάτο μπορεί να γίνει όλες τις εποχές!
Υλικά
Για δύο ενήλικες ή 3-4 παιδιά:
4-5 κουταλιές σούπας ελαιόλαδο
1 μικρό κρεμμύδι
1-2 μέτριες ντομάτες, ¾ -1 κούπα τριμμένη (ανάλογα πόσο κόκκινο το θέλουμε)
1 κούπα κριθαράκι μέτριο
3-4 κούπες νερό (ανάλογα με πόσο ζουμερό το θέλουμε)
1 κουταλάκι βούτυρο κατά προτίμηση αιγοπρόβειο
Προαιρετικά ένα κύβο λαχανικών σπιτικό ή βιολογικό
Αλάτι
Για το σερβίρισμα, τριμμένο τυρί ή τυρί σε κομμάτια
Επί το έργον
Βάζουμε σε κατσαρόλα το ελαιόλαδο και σωτάρουμε το κρεμμύδι πολύ ψιλοκομμένο. Πριν σκουρύνει προσθέτουμε την ντομάτα. Αφού πάρει 1-2 βράσεις προσθέτουμε το νερό και τον κύβο αν βάλουμε.
Μόλις βράσει το νερό προσθέτουμε το κριθαράκι και αλατίζουμε (αν δεν βάλουμε κύβο). Όταν ξαναβράσει προσθέτουμε το στακοβούτυρο. Ανακατεύουμε να μη γίνει μια μάζα, χαμηλώνουμε λίγο τη θερμοκρασία και βράζουμε μέχρι να γίνει, όσο χρόνο συνιστά ο παρασκευαστής του ζυμαρικού.
Αν χρειαστεί ενδιάμεσα νερό προσθέτουμε σταδιακά μέχρι να έχει την πυκνότητα που μας αρέσει. Ανακατεύουμε συχνά να μη πιάσει.
Σερβίρουμε το πιάτο ζεστό, σχεδόν αμέσως μετά από την στιγμή που θα αποσύρουμε την κατσαρόλα από το μάτι, πασπαλισμένο με χοντροτριμμένο τυρί ή με τυρί σε κομμάτια, ή σκέτο.
Παρατηρήσεις
1)Αν το ζυμαρικό είναι πολύ μικρό και βράζει σε 5-6 λεπτά, αφήνουμε λίγο την ντομάτα να μαγειρευτεί πριν προσθέσουμε το νερό για το ζυμαρικό. Αν είναι κριθαράκι που βράζει σε 15 περίπου λεπτά, δεν χρειάζεται γιατί και η ντομάτα σε αυτό το χρόνο έχει μαγειρευτεί.
2)Αν βάλουμε κύβο ή αν το τυρί μας είναι αλμυρό, προσέχουμε το αλάτι…
3)Δεν καίμε το βούτυρο, ούτε βάζουμε μεγάλη ποσότητα. Δεν θέλουμε να γίνει βαρύ αυτό το πιάτο. Αυτό το ελάχιστο στις παραπάνω ποσότητες είναι αρκετό για να μυρίσει.
4)Το κριθαράκι ξαναζεσταίνεται. Αν μείνει, προσθέτουμε λίγο νεράκι και το ζεσταίνουμε σε χαμηλή θερμοκρασία.
5)Αν χρησιμοποιήσουμε σάλτσα ντομάτας έτοιμη ή σπιτική βάζουμε μικρότερη ποσότητα γιατί είναι πιο συμπυκνωμένη από τη φρέσκια.
Γεννημένος αρχές δεκαετιας του 60, στο σχολειο είχαμε σισσίτιο και αρκετά συχνά είχαμε αυτό το φαγάκι για μεσημεριανό. Συνήθως δεν ήταν της προκοπής γιατί κάθε νοικοκυρά που βοηθούσε τη μόνιμη μαγείρισσα το έκανε όπως ήξερε.
Από τότε μια αν όχι αποστροφή, μία ψιλοαντιπάθεια την έχω και μου έμεινε.
Όμως είναι μία πολύ καλή λύση για τα βράδια μας από δω και πέρα μέσα στο χειμώνα.
Θα ήθελα κατι να σας επισημάνω όσον αφορά τους ζωμούς.
Η αλήθεια είναι ότι γευστικά απογειώνουν το φαγητό, όμως αν και βιολογικός ενας ζωμός για να έχει γεύση, οι βιομηχανίες προσθετουν Γλουταμινικό μονονάτριο( ένα συνθετικό προσθετο γεύσης) του οποιου η βλαπτικότητα στην υγεία ακόμα δεν εχει προσδιοριστεί. Μπορείτε να το διαβάσετε στην στήλη που γράφει την συνθεση του περιεχομένου ενός τετοιου προιόντος. Χωρίς αυτό το πρόσθετο ο ζωμός λαχανικών δεν εχει καμμιά απολύτως γεύση…
Αρα .. εσείς που με τις συνταγές σας διαμορφώνετε συμπεριφορές σχετικά με τη διατροφή και τα προιόντα καλό θα ήταν να επισημαίνατε κάποια πράγματα σχετικά με τους ζωμούς κάθε είδους…
Χαίρομαι και σας διαβάζω ανελλειπώς.
Ο Θρακιώτη
Καλημέρα! Κοντινές ηλικίες, παρόμοια βιώματα, αλλά η νοστιμιά της οικογενειακής εκδοχής στο συγκεκριμένο πιάτο εξόρισε τις κακές αναμνήσεις. Άλλα πιάτα διατηρούν την ψιλοαντιπάθεια που αναφέρετε κι εσείς! Κι εγώ είμαι κατά των έτοιμων ζωμών κι έτσι συνήθως έχω δικούς μου κατεψυγμένους κύβους λαχανικών με τα περισσεύματα του ψυγείου μου σε πρασινάδες και κηπευτικά οι οποίοι και χωρίς το πρόσθετο δίνουν μια νοστιμιά (βάζω 2-3 ανάλογα την ποσότητα του φαγητού).
Σας ευχαριστώ πολύ για τις παρατηρήσεις και τις πληροφορίες σας. Θα χαρώ να συνεχίσετε να επισημαίνετε πράγματα…
[…] ΔΕΙΤΕ ΤΗΝ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΤΗΣ ΣΥΝΤΑΓΗΣ ΣΤΟ cretangastronomy.gr […]
[…] ΔΕΙΤΕ ΤΗΝ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΤΗΣ ΣΥΝΤΑΓΗΣ ΣΤΟ cretangastronomy.gr […]