Βύσσινο γλυκό του κουταλιού

Και βυσσινάδα με τον εύκολο τρόπο…

Όταν κάποιος αναφέρει γενικά και αόριστα γλυκό του
κουταλιού, ποιο είναι το πρώτο που σας έρχεται στο μυαλό; Εμένα πάντως μου
έρχεται το βύσσινο και το σταφύλι,

τουλάχιστον σαν εικόνα. Ίσως επειδή είναι τα
πρώτα στων οποίων την παρασκευή συμμετείχα σα παιδάκι.

Τα εσπεριδοειδή θέλανε ξύσιμο,
τα συκαλάκια είχαν γάλα που δημιουργεί
φαγούρα , και τα περισσότερα από τα υπόλοιπα απαιτούν μαχαίρι. Έτσι τα σταφύλια και τα βύσσινα ήταν τα πρώτα
γλυκά του κουταλιού στα οποία περήφανα συμμετείχα αφού η προετοιμασία τους δεν κρύβει κινδύνους για τα παιδιά…

Και δεν θυμάμαι να τα
φτιάχνω με τη μάνα μου, αλλά με τη γιαγιά μου. Καλοκαιρινά και τα δυό, σε εποχή διακοπών δηλαδή που τις περνούσα με τις γιαγιάδες μου, οπότε
είχα και το χρόνο και την όρεξη να βοηθήσω. Και ήταν σοβαρή δουλειά γιατί οι
ποσότητες που έφτιαχνε η συγκεκριμένη γιαγιά ήταν απίστευτες. Δεν τα έφτιαχνε
για οικογενειακή χρήση αλλά γέμιζε πολλά βάζα και βαζάκια (ο παππούς εκείνα τα χρόνια
είχε καφενείο).

Σταφύλι λοιπόν στα τέλη
Αυγούστου και βύσσινο αυτή την εποχή. Τεράστιες αλουμινένιες λεκάνες κάτω από
τη δεσπολιά της αυλής, φουρκέτες και τσιμπιδάκια και υπομονετικό καθάρισμα των φρούτων μας.
Μετά, σε μεγάλα καζάνια και στην παραστιά . Βύσσινο λαμπερό και μυρισμένο
και βυσσινάδα δροσιστική και ολόγλυκια!

Η βυσσινάδα είναι παράπλευρο …κέρδος από αυτό το γλυκό, παρόλο που τη φτιάχνω
και με άλλο τρόπο . Αρκεί να αυξήσουμε τη ζάχαρη –μέχρι 1,5 φορά το βάρος του
φρούτου λέει η μάνα μου- για να γίνει περισσότερο σιρόπι και να το κρατήσουμε
για το δροσερό μας αναψυκτικό.

Το βύσσινο κατά τη γνώμη μου είναι το ιδανικό γλυκό κουταλιού για το γαρνίρισμα παγωτών, κρεμών και γιαουρτιού και γι αυτό παρόλο που το φρούτο είναι πια δυσεύρετο, μ’ αρέσει να έχω λίγο στο ντουλάπι μου.

Υλικά:

1 κιλό βύσσινο (ζυγισμένο ακαθάριστο )

1 κιλό ζάχαρη

2 κούπες νερό (250ml κάθε μία)

Χυμό μισού ζουμερού λεμονιού

Προαιρετικά, 2-3 σωληνάκια βανίλιες

Επί το έργον:

Βγάζουμε τα κοτσάνια από τα βύσσινα και τα πλένουμε πολύ
καλά.

Τα αφήνουμε να στραγγίξουν για λίγο σε ένα στραγγιστήρι , τα αδειάζουμε σε μια λεκάνη και αρχίζουμε την
εξαγωγή των κουκουτσιών:

Βυθίζουμε το πίσω μέρος μιας φουρκέτας στη σάρκα του βύσσινου στο σημείο που υπήρχε
το κοτσάνι μέχρι να βρούμε το κουκούτσι και να το τραβήξουμε. Βοηθάμε λίγο
πιέζοντας ελαφρά το φρούτο. Πολύ καλό
είναι και ένα τσιμπιδάκι γι αυτή τη
δουλειά αρκεί να έχει σχετικά μεγάλη οπή στο πίσω μέρος.

Εγώ το προτιμώ γιατί
είναι πιο σταθερό από τη φουρκέτα. Το ξεκουκούτσιασμα το κάνουμε πάνω από τη
λεκάνη με τα υπόλοιπα βύσσινα και εκεί αφήνουμε και τα κουκούτσια. Δεν τα
πετάμε.

Στη λεκάνη που έχουν μείνει πια
μόνο τα κουκούτσια και το ζουμάκι, ρίχνουμε τη μια κούπα από το νερό . Πλένουμε
καλά τα κουκούτσια να αφήσουν και τα τελευταία ίχνη από φρούτο ή χυμό που συγκρατούν.

Βάζουμε τα βύσσινα σε κατσαρόλα με τη ζάχαρη και σουρώνουμε αυτό το υγρό
πάνω από το γλυκό. Το αφήνουμε σκεπασμένο για 8-10 ώρες να
κατεβάσει τα υγρά του.

Προσθέτουμε και
τη δεύτερη κούπα νερό και βάζουμε την κατσαρόλα μας στο μάτι της κουζίνας .Το ανάβουμε στη μεγαλύτερη θερμοκρασία. Με μια κουτάλα απομακρύνουμε τον αφρό που σχηματίζεται στο πλάι της κατσαρόλας προσέχοντας να μη πάρουμε βύσσινα ή σιρόπι.

Μετράμε
8-10 λεπτά από τη στιγμή που θα αρχίσει ο βρασμός και αποσύρουμε από το μάτι.
Αφήνουμε να μείνει το γλυκό μας για 24 ώρες τουλάχιστον και το δένουμε
οριστικά. Λίγο πριν το κατεβάσουμε προσθέτουμε το χυμό λεμονιού και τις βανίλιες
(αν βάλουμε). Δοκιμάζουμε το δέσιμο των γλυκών σύμφωνα με τις γενικές οδηγίες Φωτογραφίες στη συνταγή πράσινο νεραντζάκι γλυκό (εποχής κι αυτό…). Αν έχουμε θερμόμετρο , το σιρόπι είναι εντάξει στους 105-106 βαθμούς. Αποσύρουμε το γλυκό από το μάτι και αρχίζουμε να
κουνάμε την κατσαρόλα πέρα δώθε κανένα πεντάλεπτο (και παραπάνω αν έχουμε υπομονή…) ώστε το σιρόπι να εισχωρήσει
στα βύσσινα και να φουσκώσουν. Εν τω μεταξύ έχουμε αποστειρώσει τα βάζα μας και τα μπουκάλια μας .

Σερβίρουμε καυτό το γλυκό στα καυτά βάζα , τα σφραγίζουμε με το καπάκι τους και τα
αφήνουμε να κρυώσουν αναποδογυρισμένα. Τα φυλάσσουμε σε δροσερό ντουλάπι .

Διατηρείται δηλαδή και εκτός ψυγείου πριν ανοιχτεί το βάζο, εκτός αν μας αρέσει
παγωμένο οπότε το βάζουμε στο ψυγείο. Βάζουμε το σιρόπι που περισσεύει σε
αποστειρωμένα μπουκάλια και το αραιώνουμε 1:3 ή 1:4 με παγωμένο νερό για τη
βυσσινάδα μας.

Παρατηρήσεις:

1)Αν δεν θέλουμε να μείνει βυσσινάδα βάζουμε μόνο 750
γραμμάρια ζάχαρη για κάθε κιλό φρούτου και 1,5 κούπα νερό.

2)Η γιαγιά μου απέρριπτε τα εργαλεία αφαίρεσης κουκουτσιών
που τρυπάνε το φρούτο. Πώς θα γεμίσει σιρόπι- έλεγε -και θα φουσκώσει άμα είναι
τρύπιο; Για να είμαι ειλικρινής δεν ξέρω αν έχει βάση ο ισχυρισμός της γιατί
δεν με δυσκολεύει καθόλου η εξαγωγή κουκουτσιών με το τσιμπιδάκι και δεν το έχω
αυτό το εργαλείο.

3)Για τον άλλο τρόπο παρασκευής βυσσινάδας –ανεξάρτητος από
την παρασκευή γλυκού- θα τα πούμε άλλη φορά…

Καλή εβδομάδα!

Βρείτε μας:

Facebook

Instagram

Youtube

Βαγγελιώ Κασσαπάκη

Η Βαγγελιώ, δημιουργός, υπεύθυνη για το βασικό περιεχόμενο και "ψυχή" του site, είναι μαθηματικός, πτυχιούχος της Σχολής Ανθρωπιστικών Επιστημών του Ε.Α.Π. (Σπουδές στον Ευρωπαϊκό Πολιτισμό) με σεμινάρια και επιμορφώσεις στην "Κρητική Διατροφή" και καταρτισμένη στο πρόγραμμα "Γαστρονομικός Τουρισμός και Διεθνής Γαστρονομία" του Εθνικού Καποδιστριακού Πανεπιστημίου. Μαγείρισσα με μεράκι και περιέργεια για τα παλιά και τα καινούρια εδέσματα, τα παλιά και τα καινούρια προϊόντα και υλικά που παράγει η Κρήτη αλλά και όλος ο κόσμος. Κυρίως και πάνω από όλα όπως λέει η ίδια, μητέρα και γιαγιά υπέροχων παιδιών και εγγονιών που ευτυχώς έχουν μάθει να εκτιμούν την καλή κουζίνα και τις σωστές πρώτες ύλες!