Τα ξινόδεντρα στην Ελλάδα δεν είναι αυτοφυή. Μας έχουν έλθει από την μακρινή Ανατολή, την Ινδία και την Κίνα. Φαίνεται όμως ότι βρήκαν τον τόπο τους στις μεσογειακές χώρες από το 15ο αιώνα και μετά που μας τα έφεραν οι πορτογάλοι θαλασσοπόροι! Δεν μπορώ να διανοηθώ πώς θα ήτανε πολλές ελληνικές συνταγές χωρίς το άρωμα και τη γεύση των εσπεριδοειδών κάθε είδους.
Στην Κρήτη τ’ αγαπάμε πολύ τα εσπεριδοειδή.Ακόμη και σε περιοχές που δεν καλλιεργούνται για εκμετάλλευση , κάθε περβολάρης και γεωργός που σέβεται τον εαυτό του έχει νεραντζολεμονιές και πορτοκαλομαντάρινα. Δεν είναι ωραίες οι σύνθετες λέξεις που χρησιμοποιούμε για τα αγαπημένα φρούτα και δέντρα; Αλλά και στις αυλές των σπιτιών αν υπάρχει τόπος, μια τουλάχιστον λεμονιά την έχουμε!
Αυτή την εποχή τα ξινόδεντρα έχουν δέσει τους καρπούς τους. Κι είναι πανέμορφα και μοσχομυριστά τα πράσινα μικρά λεμονάκια, πορτοκαλάκια και νεραντζάκια στα δέντρα.
Τα λεμονάκια, τα πορτοκαλάκια και τα μανταρινάκια συνήθως τ΄ αφήνουμε όλα να μεγαλώσουν και να ωριμάσουν, αλλά τα νεραντζάκια, που ούτως ή άλλως δεν καταναλώνονται σαν φρούτα το χειμώνα (χωρίς αυτό να σημαίνει ότι χρησιμοποιούνται μόνο στο γνωστό γλυκό) πολλές φορές γίνονται πράσινα γλυκό. Ένα καταπράσινο, πολύ μυρωδάτο γλυκό κουταλιού, που θέλει όμως ιδιαίτερη υπομονή γι’ αυτό τα τελευταία χρόνια όλο και λιγότεροι το φτιάχνουν.
Ζήτησα από μια καλή φίλη της μητέρας μου να κόψω μερικά νεραντζάκια από τη νεραντζιά της αυλής της, και μετά χαράς μου το επέτρεψε.
Υλικά
1 κιλό νεραντζάκια πράσινα
1 κιλό και 1 ακόμη κούπα ζάχαρη
1 κομμάτι γαλαζόπετρα όσο ένα μεγάλο φουντούκι
2,5 κούπες νερό
1/2 κουταλάκι ξινό
Το χυμό ενός μέτριου λεμονιού ή 2 κουταλιές γλυκόζη (εγώ βάζω λεμόνι).
Επί το έργον
Διαλέγουμε αμέστωτα νεραντζάκια που να μην έχουν σκληρύνει τα κουκούτσια τους. Δείτε πώς είναι το εσωτερικό τους στη σωστή φάση. Τα πλένουμε και τα βάζουμε σε κατσαρόλα με μπόλικο κρύο νερό. Τα βράζουμε σε δυνατή θερμοκρασία για 10 λεπτά, χύνουμε το νερό και επαναλαμβάνουμε από την αρχή τη διαδικασία. Αυτό γίνεται μέχρι να μαλακώσουν πολύ και να λιώνουν αν τα πιέσουμε ανάμεσα στα δάκτυλά μας.
Τότε, τα ξεπλένουμε , τα αφήνουμε να κρυώσουν όσο για να μπορούμε να τα πιάνουμε, και καθαρίζουμε με ένα μυτερό μαχαιράκι το σκληρό σημείο που υπήρχε το κοτσανάκι τους. Επίσης τα τρυπάμε με ένα καρφί σε αρκετά σημεία, και οπωσδήποτε από εκεί που έχουν το κοτσανάκι ως το απέναντι σημείο. Τα δικά μου ήταν τόσο τρυφερά που δεν είχαν το κεντρικό άσπρο στέλεχος που υπάρχει στα πιο μεστωμένα νεραντζάκια και που πρέπει να βγει γιατί πικρίζει πολύ.
Όταν φτάσει στο σημείο ξεπικρίσματος που μας αρέσει, διαλύουμε την γαλαζόπετρα σε λίγο νερό(εγώ την σπάω σε μικρά κομματάκι με το εργαλείο που κτυπάω τα σνίτσελ ή με το γουδοχέρι για να διαλύσει πιο εύκολα), βάζουμε τα νεραντζάκια μέσα και συμπληρώνουμε με νερό να καλυφτούν εξ ολοκλήρου. Τα αφήνουμε μισή ώρα στο διάλυμα της γαλαζόπετρας. Στο σύκο γλυκό έχω γράψει αναλυτικά για την γαλαζόπετρα, η οποία έχει να κάνει μόνο με το χρώμα άρα μπορούμε να την παραλείψουμε χωρίς συνέπειες στη γεύση.
Μετά, τα ξεπλένουμε πολλά πολλά νερά και τα αφήνουμε σε στραγγιστήρι να στραγγίξουν.Τα βάζουμε σε λεκάνη με κρύο νερό και αρχίζει η φάση της υπομονής, δηλαδή αρχίζουμε το γλύκαμα. Για 5-6 μέρες αλλάζουμε το νερό δυο -τρεις –τέσσερεις φορές κάθε μέρα μέχρι να γλυκάνουν. Όπως έχω ξαναπεί στο συκαλάκι, προτιμώ να χαλάσω δυο κομματάκια που λέει ο λόγος παρά να μη τρώγεται το γλυκό μου. Έτσι κόβω ένα νεραντζάκι και δοκιμάζω ένα μικρό κομματάκι μετά την τρίτη μέρα ξεπικρίσματος για να δω πώς πάει.
Βάζουμε τη ζάχαρη με το νερό και το ξινό να βράσουν 5 λεπτά (ο χρόνος μετρά από την ώρα που θα αρχίσει ο βρασμός) και ρίχνουμε τα νεραντζάκια. Τα βράζουμε περίπου 15 λεπτά, βγάζουμε τον αφρό που δημιουργείται με ένα κουτάλι , και τα αποσύρουμε από το μάτι της κουζίνας. Αφήνουμε να σταθούν μια μέρα στο σιρόπι για να βγάλουν ό,τι υγρά έχουν συγκρατήσει.Θα δούμε ότι το σιρόπι έχει αραιώσει. Προσθέτουμε το χυμό λεμονιού και τα ξαναβράζουμε ώστε να δέσουν οριστικά. Δοκιμάσουμε αν έχει δέσει το σιρόπι με τον τρόπο που περιγράφω στο συκαλάκι. Δείτε σταγόνες δεμένου σιροπιού σε κρύο πιατάκι.
Το αφήνουμε να κρυώσει (αν ξανααραιώσει το σιρόπι , το ξαναδένουμε πολύ προσεκτικά μη μας γίνουν καραμέλες… ) και το βάζουμε σε αποστειρωμένα βάζα.
Παρατηρήσεις
1) Όσες ώρα το έβραζα, μοσχοβολούσε το σπίτι. Το ίδιο έγινε και στις δύο φάσεις δεσίματος του σιροπιού.
2) Αν κάνει πολύ ζέστη, καλό είναι να μπαίνει στο ψυγείο στη φάση του ξεπικρίσματος για να μη βουρκιάσει. Διαφορετικά, αλλάζουμε πολύ συχνά το νερό.
3)Το δικό μου ήταν 1280 γραμμάρια (1 οκά ακριβώς!) και έβαλα 1,5 κιλό ζάχαρη και τρεις κούπες νερό.
4)Στα εσπεριδοειδή δεν βάζω κάποιο άρωμα, μου φτάνει το υπέροχο δικό τους. Αν θέλουμε κάποιο, ταιριάζει η βανίλια.
ευχαριστως θα ετρωγα ενα!
οντως, θελουν υπομονη αλλα πολυ ομορφα!
θέλω τόσο πολύ να το φτιάξω, μα φοβάμαι δεν εχω τόση υπομονή!Γι αυτό, κανόνισε να ειδωθούμε σύντομα, μήπως και προλάβω να δοκιμάσω ενα κουταλάκι!!!
Καλησπέρα!!Ένας από τους μαστόρους που είχε καλομάθει κάθε πρωί να συνοδεύει τον καφέ του με γλυκό του κουταλιού έριξε την πρόταση να μου φέρει νεραντζάκια, αλλά έμεινε μόνο εκεί καθόσον εγώ δεν προλαβαίνω ούτε φαγητό να φτιάξω.
Το άσχημο είναι ότι δεν πρόλαβα να φτιάξω βερίκοκο κι έχω στεναχωρηθεί.
Καλοφάγωτο!!
Αχ, τι μου κάνεις!!! Και όχι τίποτα άλλο, ντρέπομαι να ανεβαίνω στα δέντρα και θα πρέπει να τάξω "χοντρά" για να ψήσω το μεγάλο μου γιο να ανέβει να μου μαζέψει….αρχίζει αμέσως το ψηστήρι!!!χαχαχα!!!
Εφη
Κι εγώ έχω αδυναμία στα νεραντζολέμονα και τα πορτοκαλομαντάρινα! Είναι, βέβαια, ορεινό το χωριό μας με βαρύ χειμώνα και δεν ενδείκνυται για εσπεριδοειδή (πλην νεραντζιών) καθώς καίγονται. Παρ'όλα αυτά έχω από όλα σε βαρελάκια και τα προστατεύω όσο μπορώ το χειμώνα. Πάντως, αν και δεν τρελαίνομαι για γλυκά κουταλιού (πλην ελαχίστων εξαιρέσεων) είναι τόσο δελεαστική η εγγραφή σου κι εικόνες που ευχαρίστως βουτάω ένα να το δοκιμάσω!!!! Καλό βράδυ!
Θα πάρω ένα κέρασμα και τις όμορφες λέξεις σου μαζί για περισσότερο άρωμα.
Με βάζεις σε πειρασμό να τρυγίσω τις νεραντζιές της γειτονιάς.
Φιλιά θαλασσένια.
Πρέπει να είναι νόστιμο…και Παναθηναϊκός! 🙂
Λοιπόν, αυτό το γλυκο το λάτρευε ο συγχωρεμένος ο πατέρας μου που δεν ήταν γλυκατζής, επειδή δεν παραήταν γλυκό! Όσες φορές έφτανε πεσκέσι στο σπίτι, δεν θα το έλεγα άπικρο και ίσως γι' αυτό δεν μου άρεσε. Στην αναβροχιά βέβαια, ακόμα κι αυτό έτρωγα η γλυκατζού. Κατάλαβα όμως τώρα γιατί δεν ήταν καλοξεπικριμένα! Πολύ ωραίο ποστ! Δεν έχω φτιάξει ποτέ εννοείται…
Αχ Vita μου, αν εύρισκα νεραντζακια είναι σίγουρο ότι θα το τολμούσα!
Και μόνο βλέποντας τις φωτογραφίες σου ξεσηκώνομαι!
Δυστυχώς εμείς οι "πρωτευουσιάνες" δεν έχουμε τα τυχερά μας σε τέτοια καλούδια, κρατάω όμως την κατατοπιστικότατη συνταγή σου μπας και πέσει στα χέρια μου τίποτα…. ποτέ δεν ξέρεις;-)
Φιλιά!
grEAΤ και όμορφα και μυρωδάτα! Από τα πιο ωραία γλυκά του κουταλιού.
Αχ Ριρή μου! Έχεις ακούσει το "πουλιά κι αυγά";
Καλή βδομάδα!
Ξανθή εδώ που τα λέμε δεν θέλει κόπο.Αλλά πολύ χρόνο. Οπότε εσύ που φέτος έχει άλλα, άστο για του χρόνου 🙂
Έφη κι έχουν και αγκαθάκια που και που τα ξινόδεντρα :-).Δεν είναι εύκολο σπορ 🙂
Όλγα ο τόπος σου φημίζεται για τα γλυκά του κουταλιού.Πώς κι έτσι; Εκείνο το φιρίκι σας…
Θαλασσένια αν είναι να τις τρυγίσεις πρ΄πει να βιαστείς :-).
Ζαμπία είναι ένα από τα μειονεκτήματά του 🙂 🙂
Κική εμένα μ' αρέσει με μια ελαφρά πικράδα…Όπως εξάλλου και οι φλούδες του νεραντζιού. Ευχαριστώωωω.
Έλενα παρόλο που η πρωτεύουσα είναι γεμάτη νεραντζιές κι εγώ δεν ξέρω αν τολμούσα να τις αγγίξω με τους ρύπους που κουβαλάνε! Δεν έχεις άδικο 🙂
Το τελευταίο τέτοιο γλυκάκι που έφτιαξα ήταν όταν ήμουν με άδεια τοκετού στο σπίτι! Από τότε δεν κατπιάστηκα ξανά να το φτιάξω, που χρόνος Βαγγελιώ μου…τώρα το βλέπω και το ζηλεύω, αλλά κρατιέμαι ας είναι και από τα πολύ αγαπημένα μου.
Δεν έχω δοκιμάσει ποτέ τέτοιο γλυκό του κουταλιού. Είμαι πολύ περίεργη να το γευτώ.
Οι μαντινάδες σου πάντα μ' αρέσουν 🙂
Αγαπητέ φίλε, αυτή η συνταγή είναι φανταστική.
Σύντομα αφήνω για την Ελλάδα και είμαι στην ευχάριστη θέση να πάρω μαζί μου τη μνήμη του
αυτό το υπέροχο blog.
Οι φωτογραφίες είναι όμορφες και η ιστορία γράφεται με μεγάλη λεπτομέρεια.
Ένα μεγάλο φιλί.
I αγκαλιά σας ισχυρή.
Τι όμορφο χρώμα!!!!
Δεν το έχω φτιάξει ποτέ, αν το κάνω θα ακολουθήσω τις οδηγίες σου κατά γράμμα.
φιλάκια
Πολύ διαδικασία αλλά αξίζει τον κόπο!!Αν βρω, θα το προσπαθήσω!Καλημέρα!!
Φοβερό γλυκό!!!
Γειά στα χεράκια σου!!!!
Πηνελόπη κι εγώ δεν φτιάχνω κάθε χρόνο.Θέλει να έχεις πολλές μέρες στη διάθεση σού και δεν τις έχω πάντα…
Μάγδα είναι ιδιαίτερα αρωματικό και νόστιμο.
Ναι οι μαντινάδες (που δεν είναι δικές μου, δεν τόχω το χάρισμα) λένε πολλά πράγματα με λίγες λέξεις …
Annamaria σ' ευχαριστώ πολύ. Πάντα τα λόγια σου με κολακεύουν και με τιμούν καλή μου. Δεν ήρθες φέτος στην Κρήτη αλλά κάποια στιγμή πρέπει να συναντηθούμε, εντάξει; Φιλιά!
Μανουσίνα ναι!Βγάζει ένα πολύ λαμπερό πράσινο και μοσχοβολά!
Χαραυγή αν το αποφασίσεις πρέπει να βιαστείς γιατί αν μεστώσουν τα κουκούτσια… πού να τα βγάζεις!
Αστέρι σε ευχαριστώωωω
υγιεινή συνταγή και πολύ όμορφο μου άρεσε πολύ, προσπαθούν να κάνουν αυτό το υπέροχο συνταγή βήμα προς βήμα, να κάνω τη νηστεία στο Σαρακοστής και να τρώει μόνο υγιεινά είναι καλό για τις ευλογίες μυαλό και το σώμα, για την αγαπημένη παραδόσεις και συνταγές σας, αγκαλιές.
Μπραβο σου ωραια συνταγη με υπέροχες εικονες και συμβουλες.Ανωνυμη.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ. ΕΚΤΟΣ ΑΠΟ ΤΟ ΝΕΡΑΤΖΙ ΜΕΓΕΘΟΥΣ ΚΑΡΥΔΙΟΥ ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΑΙ ΤΟ ΝΕΡΑΤΖΙ ΜΕΓΕΘΟΥΣ ΣΤΡΑΓΑΛΙ ΟΤΑΝ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΑΝΑΠΤΥΧΘΕΙ . ΜΗΠΩΣ ΞΕΡΕΙ ΝΑ ΜΟΥ ΠΕΙ ΚΑΠΟΙΟΣ ΣΥΝΤΑΓΗ ΓΙΑ ΓΛΥΚΟ ΚΟΥΤΑΛΙΟΥ
ααααααααα
Δημήτρη. Δοκίμασα με πολύ μικρά νεραντζάκια (ρεβίθι) αλλά μου βγήκαν σόλα. Δεν μπορούσες να τα μασήσεις
πράσινο νερατζάκι
Καλησπέρα από τον όμορφο Πειραιά! Μάζεψα χθες από τις κοντουλες νερατζιες και θα το φτιάξω τώρα κιολλας με την ωραία συνταγή σου! Ελπίζω να βγει καλό….
Μήπως είναι λίγο μικρά ακόμη; Μη σας βγουν σκληρά και δεν ξεπικρίσουν εύκολα; Δοκιμάστε τα πριν τα δέσετε!
Τι είναι αυτή η γαλαζόπετρα και πού τη βρίσκετε; Στο διαδίκτυο δεν υπάρχουν πληροφορίες πέραν του ότι χρησιμοποιείται στην ηλεκτρολογία ή σαν παρασιτοκτόνο.
τη βρίσκουμε σε μαγαζιά που πουλούν φυτά. Δεν είναι όμως απαραίτητη. Συμβάλλει στη διατήρηση του πράσινου χρώματος, όχι στη γεύση!