Χορτοκαλίτσουνα στον φούρνο

Νόστιμες και ευπαρουσίαστες μικρές χορτόπιτες φούρνου!

Δυο μεγάλα μάτσα με χορταρικά για χορτόπιτες είναι η αφορμή
για τη σημερινή και την επόμενη συνταγή. Ήταν τα τελευταία που είχε στον πάγκο της
λαϊκής η κυρία που τα πουλούσε και θεώρησα καλό να τα πάρω όλα. Έτσι κι αλλιώς τα
χορταράκια αυτά διατηρούνται μια χαρά στην κατάψυξη και τα έχω τσιγαρισμένα, έτοιμα για
πίτες.

Δεν είχαν βέβαια την ποικιλία των χειμωνιάτικων αλλά και πάλι ο
συνδυασμός ήταν καλός: σπανάκι, αγριοσέλινο, γούλα (σέσκουλα) , 2-3 πρασάκια
και λίγα κλαδιά μάραθα. Τα μάραθα βέβαια ήταν καλλιεργημένα μιας και το Μάη τα
άγρια γίνονται τραχιά και δεν τα μαζεύουμε. «Αφήνουν οι όφιδες τα πουκάμισά τους
και το δηλητήριό τους στις μαραθιές το Μάη. Μη τα μαζεύεις», λέει η μάνα μου.

Τελικά αυτό δεν το έχουμε μόνο στην Κρήτη. Με
ένα βιαστικό ψάξιμο βρήκα ότι υπάρχει και παροιμία επί τούτου « το Μάη μάραθο
μη τρως ακόμη κι αν είσαι γιατρός»… Η
φίλη μου η Όλγα σ’ ένα υπέροχο μαγιάτικο αφιέρωμα στο blog της κάνει σχετικές αναφορές . Φαίνεται όμως ότι
και ο Πλίνιος συσχέτιζε τα μάραθα με τα φίδια!

Εγώ πάντως δεν πτοήθηκα! Τα καλλιεργημένα που υπήρχαν στα χόρτα μου τα
χρησιμοποίησα γιατί ήταν πολύ τρυφερά αν και όχι τόσο αρωματικά όσο τα άγρια.

Τέλος πάντων, στη συνταγή μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε ότι
χόρτα έχουμε, ακόμη και το ήμερο και ευκολοβρισκούμενο σπανάκι. Η προετοιμασία
για τα χόρτα στις χορτόπιτες περιγράφεται αναλυτικά στη συνταγή της χορτόπιτας.

Το καινούριο σ’ αυτή εδώ
είναι το ζυμάρι. Είναι πιο πλούσιο από το ζυμάρι για τις κλασικές τηγανητές
κρητικές χορτόπιτες και δίνει αφράτο φύλλο
και ιδιαίτερα νόστιμο αποτέλεσμα. Τα
χορτοκαλίτσουνά μου έγιναν ανάρπαστα και ήταν πολύ ευπαρουσίαστα . Επίσης θεωρώ
ότι προσφέρονται για μπουφέ περισσότερο από τις κλασικές χορτόπιτες φούρνου.
Προτίμησα να τους δώσω το τρίγωνο σχήμα που
συνηθίζουμε στα γλυκά καλιτσούνια όταν
δεν τα φτιάχνουμε λυχναράκια ή φακελάκια.

Υλικά:

Για το φύλλο

1 κούπα ελαιόλαδο

1 κεσεδάκι γιαούρτι (200ml)

1 αυγό

Μισή κούπα χυμό πορτοκαλιού

Ελάχιστο αλάτι

3 κουταλάκια μπέικιν

Περίπου 5 κούπες αλεύρι

Για τη γέμιση:

2 κούπες ξινομυζήθρα

3 κούπες χόρτα για πίτες τσιγαρισμένα, στραγγισμένα και ψιλοκομμένα

(Το καλοκαίρι φτιάχνουμε τη γέμιση των καλοκαιρινών με τα βλίτα)

Αλάτι

Πιπέρι

Για την επικάλυψη:

1 κρόκος αυγού, 2-3 κουταλιές γάλα, 2-3
κουταλιές σουσάμι

Επί το έργον:

Βάζουμε σε λεκάνη ανάμειξης το ελαιόλαδο, το γιαούρτι, το
αυγό και το χυμό και τα ανακατεύουμε με το χέρι να αναμειχθούν. Στην πρώτη
κούπα του αλευριού βάζουμε το αλάτι και το μπέικιν, τα ανακατεύουμε λίγο και τα
προσθέτουμε στο μείγμα των υγρών.

Προσθέτουμε σταδιακά και το υπόλοιπο αλεύρι
μέχρι να έχουμε μια ζύμη μαλακή και εύπλαστη που δεν κολλά όμως στα χέρια. Την
αφήνουμε να «ξεκουραστεί» για μισή ώρα πάνω κάτω και ετοιμάζουμε τη γέμιση.

Αλατοπιπερώνουμε
τα χόρτα και προσθέτουμε την ξινομυζήθρα. Ανακατεύουμε ώστε το μείγμα μας να
έχει παντού την ίδια περίπου σύσταση.

Ανοίγουμε φύλλο σχετικά παχύ και κόβουμε μικρούς δίσκους με
διάμετρο περίπου 12 εκατοστά. Σε καθένα βάζουμε μια “γερή” κουταλιά γέμισης .

Κλείνουμε
σαν φάκελα ή σαν τρίγωνα σκεπάζοντας καλά τη γέμιση και πατώντας ελαφρά τα σημεία
επαφής της ζύμης για να μην ανοίξουν στο ψήσιμο τα πιτάκια μας.

Τα αραδιάζουμε σε ταψί . Ανάβουμε το φούρνο στους 180
βαθμούς . Αραιώνουμε τον κρόκο ενός αυγού με 2-3 κουταλιές γάλα και τα περνάμε
με ένα πινελάκι. Πασπαλίζουμε με σουσάμι. Ωστόσο έχει θερμανθεί ο φούρνος.

Τα
ψήνουμε για 40-45 λεπτά ή ως ότου χρυσίσει η επιφάνειά τους . Τρώγονται ζεστά ή σε θερμοκρασία δωματίου.

Παρατηρήσεις:

1)Μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε φέτα ή
ανθότυρο ή άλλο μαλακό τυρί στη θέση της ξινομυζήθρας.Σε κάθε περίπτωση προσέχουμε το αλάτι να μη μας βγει πολύ αλμυρή η γέμιση.

2)Τα χόρτα μου ήταν περίπου 1,5 κιλό ακαθάριστα (με
ελάχιστες απώλειες ) κι τα τσιγάρισα με
ένα μεγάλο ξερό κρεμμύδι και 3/4 της κούπας ελαιόλαδο. Δεν τα χρησιμοποίησα βέβαια όλα σ’ αυτή τη συνταγή.

Υπενθυμίζω ότι τα μάραθα
θέλουν πάντα λίγο περισσότερο βράσιμο από τα άλλα χόρτα κι έτσι τα βάζουμε πρώτα
στην κατσαρόλα, να βράσουν λίγο πριν προσθέσουμε τα υπόλοιπα.

3)Η ζύμη ήταν όση χρειάστηκα γι αυτή την ποσότητα γέμισης. Αυτό
όμως εξαρτάται και από το πάχος του φύλλο και από την ποσότητα της ζύμης σε
κάθε πιτούλα. Δεν μας ενοχλεί όμως μιας και ό,τι περισσέψει διατηρείται μια
χαρά στην κατάψυξη.

4)Η ζύμη αυτή δεν δίνει μεγάλης διαμέτρου φύλλα. Είναι
μαλακή και όπως βλέπετε στις φωτογραφίες έβγαζα πέντε πέντε τα δισκάκια μου.
Προτιμώ να είναι σχετικά μαλακή και να αλευρώνω στο άνοιγμα παρά να γίνει πολύ
σκληρή. Να μη κολλάει βέβαια!Καλημέρα!

Βρείτε μας:

Facebook

Instagram

Youtube

Βαγγελιώ Κασσαπάκη

Η Βαγγελιώ, δημιουργός, υπεύθυνη για το βασικό περιεχόμενο και "ψυχή" του site, είναι μαθηματικός, πτυχιούχος της Σχολής Ανθρωπιστικών Επιστημών του Ε.Α.Π. (Σπουδές στον Ευρωπαϊκό Πολιτισμό) με σεμινάρια και επιμορφώσεις στην "Κρητική Διατροφή" και καταρτισμένη στο πρόγραμμα "Γαστρονομικός Τουρισμός και Διεθνής Γαστρονομία" του Εθνικού Καποδιστριακού Πανεπιστημίου. Μαγείρισσα με μεράκι και περιέργεια για τα παλιά και τα καινούρια εδέσματα, τα παλιά και τα καινούρια προϊόντα και υλικά που παράγει η Κρήτη αλλά και όλος ο κόσμος. Κυρίως και πάνω από όλα όπως λέει η ίδια, μητέρα και γιαγιά υπέροχων παιδιών και εγγονιών που ευτυχώς έχουν μάθει να εκτιμούν την καλή κουζίνα και τις σωστές πρώτες ύλες!