Αγκιναροπίλαφο

Υπέροχο ανοιξιάτικο (και όχι μόνο…) πιάτο!

Ίσως θα  έπρεπε να το ονομάσω “ριζότο” 9έστω σε εισαγωγικά…) με αγκινάρες, αφού η παρασκευή του όπως θα δείτε παρακάτω μοιάζει περισσότερο με την παρασκευή των ιταλικών ριζότο παρά με την παρασκευή των δικών μας πιλαφιών. Επειδή όμως ΔΕΝ είναι ριζότο, το ονόμασα με το κρητικό του όνομα. Βέβαια, μοιάζει στην διαδικασία μαγειρέματος αλλά όχι στο αποτέλεσμα ούτε στα υλικά. Με παρόμοιο τρόπο φτιάχνω τα τελευταία χρόνια και το ντοματόρυζο (όταν έχω χρόνο), και θεωρώ ότι γίνεται πιο νόστιμο. Θα παραθέσω όμως και τον δικό μας παραδοσιακό τρόπο, τον τρόπο που έφτιαχνε η μάνα μου και η γιαγιά μου και όλες οι γνωστές μου αυτά τα πιλάφια.

Το τελείωμά του παραπέμπει όπως θα δείτε στα δικά μας πιάτα με ρύζι και το αποτέλεσμα δεν έχει την κρεμώδη υφή που έχει το σωστό ρυζότο. Σωστό ριζότο έμαθα να φτιάχνω περί το 2002 από μια αγαπημένη διαδικτυακή φίλη, τότε που είμαστε θαμώνες σε μια από τις πρώτες ελληνικές ιστοσελίδες  συνταγών. Η Κυρία (καθόλου τυχαίο το κεφαλαίο Κ) Τίνα Σταύρου μοίραζε απλόχερα τις γνώσεις της και τις συνταγές της της καλής αστικής κουζίνας.

Μέχρι τότε μόνο σε καλά ιταλικά εστιατόρια το είχα δοκιμάσει, μάλιστα είχε γίνει (και είναι ακόμη…) το κριτήριό μου για την ποιότητα του ιταλικού εστιατορίου που το προσφέρει. Αργότερα αποκτήσαμε έναν expert στο ριζότο στην οικογένεια, με ειδικά βιβλία και ακριβείς μέχρι γραμμμαρίου μετρήσεις. Το ριζότο έγινε η σπεσιαλιτέ του μεγάλου υιού και όντως το φτιάχνει τέλειο…

Η δική μου συνταγή λοιπόν είναι κάτι ανάμεσα στο ριζότο και στο πιλάφι θα λέγαμε, αλλά το αποτέλεσμα είναι ιδιαίτερα νόστιμο, το πιάτο πολύ εμφανίσιμο και το προτείνω ανεπιφύλακτα και ως κυρίως σαρακοστιανό ή χορτοφαγικό πιάτο αλλά και ως συνοδευτικό των ψητών κρεατικών του πασχαλινού ή άλλου εορταστικού ανοιξιάτικου τραπεζιού.

Όχι ότι δεν είναι νόστιμο και τις άλλες εποχές. Μια χαρά είναι το αποτέλεσμα και με κατεψυγμένες αγκινάρες, σπιτικές ή του εμπορίου. Οι αγκινάρες δεν χάνουν σε νοστιμιά με την κατάψυξη και αν δεν βαριέστε να τις καθαρίζετε προτείνω να καταψύξετε κάμποσες. Ο τρόπος κατάψυξης που συνηθίζω να εφαρμόζω και έχω δημοσιεύσει, είναι δοκιμασμένος και πολύ επιτυχημένος κατά γενική ομολογία.

Εκτός από τη διαδικασία παρασκευής έχω κάνει κι άλλες «μικροπαρεμβάσεις» στην κλασική συνταγή. Για παράδειγμα η μάνα μου συνήθιζε να προσθέτει κι άλλα λαχανικά και πολύ συχνά αντί για ρύζι έβαζε χόντρο (άλλη συνταγή αυτή, πρέπει να τη φτιάξω κάποια στιγμή). Η πιο ουσιαστική του όμως διαφορά είναι ότι το έφτιαχνε κόκκινο, ή με πελτέ ή με σάλτσα. Σ’ εμάς αρέσει λευκό και μάλιστα κάποιοι εδώ προσθέτουν λεμόνι στο σερβίρισμα!