Νοστιμιά και ομορφιά στο τραπέζι μας!
Το είχα αναφέρει πριν δυο τρεις αναρτήσεις, αλλά δεν έδωσα ιδιαίτερη έμφαση σε εκείνη την ανάρτηση γιατί το ταξίδι αυτό άξιζε μια ξεχωριστή αναφορά. Σύντομο, ξαφνικό, προέκυψε από τύχη θα έλεγα. Ένα τετραήμερο στη Σμύρνη. Ναι, στη γνωστή αγαπημένη Σμύρνη της Μικράς Ασίας. Λίγες μέρες για να πάρουμε τη μυρουδιά της, άλλωστε δεν ξέρω πόσες θα ήταν αρκετές για να την δούμε όπως θέλαμε. Δεν χορταίνονται κάποιοι τόποι.
Τι να πρωτοδεί κανείς μέσα και γύρω από τη Σμύρνη; Την ίδια την πόλη, τα «ματωμένα χώματα» που πικραίνουν ακόμη τόσο πολύ κόσμο, την γύρω περιοχή όπου έχουν αφήσει το στίγμα τους τόσοι πολιτισμοί με κυρίαρχο τον ελληνικό, το χρώμα της σύχρονης Τουρκίας στα παζάρια και τις αγορές, στα θηριώδη κτήρια που στεγάζουν κοντά 4.000.000 κόσμο; Η Σμύρνη, γιόρταζε την 29η Οκτωβρίου (τις μέρες της επίσκεψής μας) -με ιδιαίτερα φαντασμαγορικό τρόπο ομολογουμένως- τα 100 χρόνια από την ίδρυση της Δημοκρατίας της Τουρκίας, και ζήσαμε κάποια ιδιαίτερα events λόγω της επετείου τούτης…
Δεν ξέρω αν μπορώ να αναφερθώ σ’ αυτό το ταξίδι με τον τρόπο που αναφέρθηκα στα προηγούμενα. Όλα γλυκόπικρα ήταν… Έφεσος, Πέργαμος, Τσικριτζέ, Αϊβαλί, Βουρλά, Σμύρνη.Τέσσερεις μέρες δεν φτάνουν, παρά μόνο για μια ανάσα όπως λέω παραπάνω. Έτσι, για να σου δημιουργήσουν την ανάγκη να ξαναπάς.
Και ξέρω ότι κάποιοι από τους συνταξιδιώτες μου θα ξαναπάνε. Βρήκανε εκεί «σημάδια» που τους καλούνε να επιστρέψουν. Βρήκαμε και απόγονους τουρκοκρητικών που μιλούσανε με βαριά κρητική προφορά τη γλώσσα μας και χρησιμοποιούσαν λέξεις ξεχασμένες ακόμη κι από μας.
Θα μπορούσα να γράψω πολλά για συναισθήματα και εντυπώσεις, όμως ο χώρος ενός site με συνταγές, μόνο για τα αρώματα και τις γεύσεις έχει θέσεις, και μάλιστα όχι για όλα. Η φίλη μου η Οζλέμ-Πελαγία η τουρκοκρητικιά (από τις πρώτες διαδικτυακές γνωριμίες μου ως foodblogger), μου έδωσε πολλές οδηγίες για το πώς να κινηθώ και τι να δοκιμάσω, αλλά ο χρόνος ήταν λίγος και οι προτάσεις πολλές! Δεν τα δοκίμασα όλα όσα μου πρότεινε αλλά δοκίμασα αρκετά!
Έτσι προμηθεύτηκα αρκετά μπαχαρικά (το κύμινο της Σμύρνης είναι λένε το καλύτερο στον κόσμο…), λουκούμια, κάποια πολύ ιδιαίτερα μείγματα για καρύκευμα τυριών και γιαουρτιού και δοκίμασα λίγες από τις λιχουδιές που με συμβούλευσε η Οζλέμ. Όπως συνηθίζω, θα γράψω εδώ μια αλμυρή και μια γλυκιά συνταγή από όσα δοκίμασα και σ’ αυτό το ταξίδι.
Ίσως και παραπάνω… Δεν ήταν λέμε ίδιο με τα άλλα μου ταξίδια… Οι μνήμες και η ανεπαίσθητη ελληνική αύρα που κρύβουν τα ερείπια (αρχαία και σύγχρονα) θα με ξαναγυρίσουν σίγουρα στη Σμύρνη και μαγειρικά.
Η πρώτη λοιπόν είναι ετούτη εδώ η μαϊντανοσαλάτα (maydanoz salatasi)που όταν τη δοκιμάσαμε σε κάποιο ρεστοράν μας άρεσε πολύ, αλλά μπορώ να πω πως η δική μου είναι ακόμη καλύτερη από εκείνη της δοκιμής.
Ψάχνοντας στο διαδίκτυο (ας είναι καλά οι μεταφραστές της google), βρήκα πολλές εκδοχές. Δοκιμάσαμε 2-3 παραλλαγές (δείτε παρατηρήσεις) και αυτή που διαμόρφωσα σύμφωνα με τα δικά μας γούστα είναι η παρακάτω.
Η πρωτοτυπία της είναι η μεγάλη ποσότητα ροδιού σε σχέση με τον μαϊντανό. Δεν είναι γαρνίρισμα, είναι κύριο συστατικό της σαλάτας. Παρόλο που την δοκιμάσαμε με κους κους στο μαγαζί που την πρωτογευτήκαμε, και παρόλο που είδα ανακατεμένο τον μαϊντανό και με άλλες πρασινάδες σε κάποιες συνταγές, σε μας αρέσει η απλή παραλλαγή που παρουσιάζω.
Υλικά
1 κούπα (πατητή) μαϊντανό (μόνο τα φύλλα και τα πολύ τρυφερά κοτσάνια)
1 κούπα σπόρους ροδιού
½ κούπα καρύδια τριμμένα σαν ψίχουλα και λίγα πιο μεγάλα κομμάτια για το γαρνίρισμα (δείτε παρατηρήσεις)
Λίγο αλάτι
2 κουταλιές έξτρα παρθένο ελαιόλαδο
1-2 κουταλιές χυμό λεμονιού (δείτε παρατηρήσεις)
Η κουταλιά μου είναι 15ml και η κούπα μου 250ml (δοσομετρικά)
Επί το έργον
Πλένουμε τον μαϊντανό και τον ψιλοκόβουμε σε μια σαλατιέρα.
Κρατάμε 2-3 κουταλιές από το ρόδι και το προσθέτουμε, όπως και το τριμμένο καρύδι. Αλατίζουμε και αρτύζουμε τη σαλάτα με το ελαιόλαδο και το λεμόνι.
Αφού την τακτοποιήσουμε στη σαλατιέρα προσθέτουμε από πάνω το υπόλοιπο ρόδι και το καρύδι. Σερβίρουμε με ψητά κρέατα ή ψάρια αλλά και με όσπρια.
Παρατηρήσεις
- Όπως προανέφερα δοκιμάσαμε τη σαλάτα με βρασμένο πληγούρι. Μπορούμε να αντικαταστήσουμε το καρύδι με βρασμένο πληγούρι (ή ίσως σπασμένο στάρι, χόντρο για τους κρητικούς), αλλά σε ποσότητες που δεν θυμίζει ταμπουλέ. Υπερισχύουν τα άλλα υλικά κατά πολύ!
- Σε πολλές συνταγές είδα να προσθέτουν σουμάκ, το ανατολίτικο ξινούτσικο μπαχαρικό. Δεν έχω σ’ αυτήν τη φάση (ούτε αγόρασα από τη Σμύρνη!) αλλά το λεμόνι το υποκαθιστά πολύ καλά. Θα δοκιμαστεί όμως και με σουμάκ μόλις προμηθευτώ.
- Η ρόκα που διάβασα σε κάποιες εκδοχές μισή μισή με τον μαϊντανό δεν είναι κακή ιδέα, ίσως της πηγαίνει μια πιο πιπεράτη πινελιά.
- Μια ενδιαφέρουσα προσθήκη που είδα κάπου ήταν το σιρόπι ροδιού! Σίγουρα μόλις το φτιάξω (αν βρω πολλά ρόδια φέτος) θα προσθέσω λίγο στη σαλάτα που κατά που φαίνεται φέτος θα την καθιερώσουμε! Σιρόπι ή ξίδι ροδιού λοιπόν…
Βαγγελιώ Κασσαπάκη
Η Βαγγελιώ, δημιουργός, υπεύθυνη για το βασικό περιεχόμενο και "ψυχή" του site, είναι μαθηματικός, πτυχιούχος της Σχολής Ανθρωπιστικών Επιστημών του Ε.Α.Π. (Σπουδές στον Ευρωπαϊκό Πολιτισμό) με σεμινάρια και επιμορφώσεις στην "Κρητική Διατροφή" και καταρτισμένη στο πρόγραμμα "Γαστρονομικός Τουρισμός και Διεθνής Γαστρονομία" του Εθνικού Καποδιστριακού Πανεπιστημίου. Μαγείρισσα με μεράκι και περιέργεια για τα παλιά και τα καινούρια εδέσματα, τα παλιά και τα καινούρια προϊόντα και υλικά που παράγει η Κρήτη αλλά και όλος ο κόσμος. Κυρίως και πάνω από όλα όπως λέει η ίδια, μητέρα και γιαγιά υπέροχων παιδιών και εγγονιών που ευτυχώς έχουν μάθει να εκτιμούν την καλή κουζίνα και τις σωστές πρώτες ύλες!
