Κιμαδόπιτες με ξινομυζήθρα ή φέτα και σπιτικό φύλλο χωρίς πλάστη!

Τα εύκολα κιμαδοπιτάκια που θα απολαύσουν μεγάλοι και παιδιά!

Θα θυμάστε οι τακτικοί επισκέπτες του site τη συνταγή για το αέρινο σπιτικό φύλλο χωρίς πλάστη που δημοσιεύτηκε πριν από λίγο καιρό. Επειδή αυτή η τεχνική για το άνοιγμα και το τύλιγμα του φύλλου μου άρεσε κι εμένα πολύ, τη δοκίμασα και σε ζύμες με άλλη σύσταση. Εδώ λοιπόν αυτό το άνοιγμα δοκιμάζεται σε δυο διαφορετικές ζύμες για κιμαδόπιτες! Νόστιμα κιμαδοπιτάκια στα οποία προσθέτουμε και λίγη ξινομυζήθρα ή φέτα για ακόμη πιο πλούσια γέμιση.

Την τεχνική την είχαμε δείξει και σε video γιατί μας το είχαν ζητήσει πολύ φίλοι και η αλήθεια είναι ότι έτυχε «θερμής υποδοχής». Τα κιμαδοπιτάκια και τα ελιοπιτάκια που θα δείτε σήμερα, έχουν φτιαχτεί πολλές φορές από το καλοκαίρι που μας πέρασε και οι ζύμες που χρησιμοποιήθηκαν είχαν μικρές παραλλαγές που έδιναν βέβαια και διαφορετικά αποτελέσματα.

Η αφορμή για τους πειραματισμούς ήταν βέβαια οι μικρούλες μου (τα βλέπετε τα χεράκια τους σε μια φωτογραφία παρακάτω που ορμούν να πάρουν πιτούλες). Ήθελα να φτιάξω γι αυτές ένα φύλλο πιο αφράτο από αυτό που έχω στην προηγούμενη συνταγή, να γίνουν οι πιτούλες πιο μαλακές κάπως. Όλοι όσοι δοκίμασαν αυτήν την παραλλαγή είπαν πως ήταν ακόμα καλύτερα έτσι, παρόλο που και με το φύλλο της πρώτης συνταγής τους άρεσαν πολύ. Ένα ακόμη πλεονέκτημα του νέου φύλλο είναι πως όταν κρυώσουν είναι πιο νόστιμες από τις προηγούμενες.

Πιο αφράτες ζύμες είναι βέβαια οι ανεβατές ζύμες γι αυτό κατέληξα σε ζύμη μαγιάς. Ήθελα όμως να δοκιμάσω αν «πιάνει» αυτό το άνοιγμα σε τέτοιες ζύμες. Ε λοιπόν πιάνει και παραπιάνει! Εξαιρετικές αποτέλεσμα και με τις δυο εκδοχές ζυμαριού που θα διαβάσετε παρακάτω! Το αποτέλεσμα ήταν ωραία αφράτα πιτάκια πολύ νόστιμα ζεστά, αλλά και σε θερμοκρασία δωματίου, γεγονός που τα κάνει ιδανικά για ταπεράκια δουλειάς ή σχολείου!

Τις πρώτες φορές έφτιαξα το ζυμάρι με γάλα. Ένα βράδυ που είχα ξεμείνει από γάλα και είχε περισσέψει κιμάς από μακαρόνια (ό,τι πρέπει για τα κιμαδοπιτάκια μας), αντικατέστησα το γάλα με γιαούρτι. Υπήρξε μια μικρή διαφοροποίηση στην ποσότητα του αλευριού η οποία μπορεί να ήταν και συγκυριακή. Το φύλλο έγινε ακόμη καλύτερο! Γι αυτό στα υλικά γράφω και τα δυο υλικά, για να χρησιμοποιήσουμε ό,τι έχουμε (ή όποιο είναι κοντά στην ημερομηνία λήξης 😉 ).

Δεν είχα γράψει την συνταγή παρόλο που όπως είπα έχω φτιάξει διάφορα πιτάκια μ’ αυτήν την ζύμη και μ’ αυτήν την τεχνική ανοίγματος γιατί όλο με κιμά που περίσσευε (επί τούτου) από μακαρόνια τα έφτιαχνα, οπότε δεν θα ήμουν ακριβής στις ποσότητες. Κι αν περίσσευε ζύμη, έφτιαχνα κάποιες πίτες με ξινομυζήθρα ή φέτα ή με ελιές και γραβιέρα (ενθουσιάστηκαν και οι μικρές μ’ αυτές). Γενικά προτιμώ να περισσεύει ζύμη, όλο και κάτι θα βρεθεί για γέμιση!

Εδώ λοιπόν τα νέα δεδομένα…