Οι μη νηστίσιμοι λουκουμάδες!
στοιχείων σε κουζίνες λαών γειτονικών και όχι. Πρόσφατα είδα μια τέτοια ανάρτηση στο blog της great- Ειρήνης, όπου η
τεχνική παρασκευής ιταλικών κουλουριών είναι παρόμοια με τα κρητικά ανεβατά ζεματιστά κουλουράκια!
το κενό που όλοι γνωρίζουμε –και ποιος δεν έχει φάει προφιτερόλ! – και που μπορεί να γεμίσει με γλυκιά ή με αλμυρή γέμιση!
Υλικά
1 κούπα αλεύρι σκληρό ή για όλες τις χρήσεις
1 κούπα νερό
Μισή πλάκα βούτυρο (εγώ αφαιρώ 1-2 κουταλιές με το μάτι)
2 κουταλάκια του γλυκού ζάχαρη
3 μεγάλα αυγά ή 4 μέτρια
Ελάχιστο αλάτι
Προαιρετικά, 2 σωληνάκια βανίλια ή ξύσμα λεμονιού
Αν του κάνουμε τηγανητούς, χρειαζόμαστε ελαιόλαδο για το τηγάνισμα.
Μέλι ή σιρόπι ή ζάχαρη άχνη και κανέλα για το σερβίρισμα
Φαντασία για υλικά γέμισης!
Επί το έργον
Βάζουμε σε κατσαρόλα το νερό, το βούτυρο, τη ζάχαρη και το αλάτι. Μόλις βράσουν και λιώσει το βούτυρο, τραβάμε την κατσαρόλα από το μάτι και ρίχνουμε μαζεμένο το αλεύρι, ανακατεύοντας γρήγορα. Ξαναβάζουμε τη ζύμη στο μάτι και ανακατεύουμε πολύ καλά μέχρι να ξεκολλά από τα τοιχώματα της κατσαρόλας, προσέχοντας να μη πιάσει. Αυτό γίνεται σε ελάχιστο χρόνο. Αποσύρουμε από το μάτι και αφήνουμε να κρυώσει 10-15 λεπτά.
Σπάμε ένα ένα αυγό μέσα στη ζύμη ανακατεύοντας με μίξερ χειρός για να μην προλάβει να «ψηθεί». Έτσι παίρνουμε μια ελαστική ζύμη που όμως στέκει και δεν απλώνει.
Βάζουμε το ελαιόλαδο σε κατσαρόλα ώστε να έχει ύψος 4-5 εκατοστά και όταν κάψει ρίχνουμε με ένα κουταλάκι κομματάκια ζύμης σε μέγεθος μικρού καρυδιού.
Τα σπρώχνουμε με τρυπητή κουτάλα και όταν χρυσίσουν τα βγάζουμε σε χαρτί κουζίνας. Τα σερβίρουμε με μέλι, ή σιρόπι από γλυκό του κουταλιού ή ζάχαρη άχνη και μπόλικη κανέλα.
Εναλλακτικά, βγάζουμε με το κουταλάκι μικρές μπαλίτσες σε ταψάκι στρωμένο με αντικολλητικό χαρτί μικρά μπαλάκια ζύμης, και τα ψήνουμε σε προθερμασμένο στους 200 βαθμούς φούρνο (στη μεσαία σχάρα) για 20-25 λεπτά ανάλογα με το φούρνο. Πρέπει να φουσκώσουν, να χρυσίσουν και να στεγνώσουν καλά για να μη «πέσουν» αργότερα. Θα έχουν εκείνο το ωραίο κενό που περιμένει να το γεμίσουμε!
Τα σερβίρουμε αφού κρυώσουν γεμισμένα με γλυκιά ή αλμυρή γέμιση. Εμείς τα απολαύσαμε γεμισμένα με κρέμα σοκολάτας και καραμέλα σαν μικρά γλυκάκια, και με αλμυρή γέμιση με κρέμα ξινομυζήθρας και μυρωδικών σαν αλμυρό σνακ ή ορεκτικό.Εννοείται πως ιδανική είναι μια κρέμα πατισερί και μια σάλτσα σοκολάτας για να έχουμε το δικό μας προφιτερόλ!
Παρατηρήσεις
1) Αντί νερό μπορούμε στη ζύμη να χρησιμοποιήσουμε γάλα.
2) Αν πρόκειται να τα απολαύσουμε σαν γλύκισμα , μπορούμε να βάλουμε δύο ακόμη κουταλάκια ζάχαρη μέσα στη ζύμη, αν και για μένα είναι μάλλον περιττό. Μπορούμε να εξασφαλίσουμε τη γλύκα από την γέμιση.
Να ήμουν τώρα εκεί να με τρατάρεις αρμυρά τα θέλω εγώ!!
Πολύ ωραίες πληροφορίες μας έδωσες!!
Καλή Κυριακή και καλή εβδομάδα.
Θα το γράψω στα υπόψιν όταν έλθεις καλή μου 🙂
Καλημέρα,Βαγγελιώ…Πρόσφατα πήρα από φίλη αυτή τη συνταγή μόνο που αντι για βούτυρο έβαζε βιτάμ…Γίνονται υπέροχα…Σε φιλώ…
Έχω κόψει τη μαργαρίνη σε πολλές συνταγές Μαρία. Το βούτυρο τους πάει και μυρίζουν ωραία! Ευχαριστώ!
Ηρθα να κλέψω απ'όλα,αφού όλα είναι λαχταριστά…
Οι πληροφορίες σου για τη ζύμη εξαιρετικές όπως πάντα άλλωστε…
Φιλιά και Κυριακάτικες καλημέρες στην Λεβεντογέννα…-:))
Ευχαριστώ Βιβή. Κατεβαίνετε ποτέ στη Λεβεντογέννα; Να μου το πεις όταν έλθεις, ναι;
εχεις απολυτο δικιο σε αυτα που λες. αυτες τις ημερες διαβαζω ενα βιβλιο για την ιστορια των κατοικων 2 νησιων που ανηκουν στην περιφερεια της σαρδηνιας, που εχουν κατοικηθει απο κατοικους της λιγκουρια, που το 1540 εφυγαν απο την λιγκουρια πηγαν σε ενα νησι της τυνησιας, ταμπαρκα το λενε το νησι, για το κοραλλι. μετα απο δυο αιωνες εφυγαν και κατοικησαν αυτα τα δυο νησια που ανεφερα πιο πανω.
το βιβλιο μου το συστησε μια μπλογκερ απο την λιγκουρια, για να βρουμε αναλογιες με την ελληνικη κουζινα. οι αναλογιες υπαρχουν και ειναι πολλες. καποια στιγμη θα γραψω κατι.
σε ευχαριστω για το λινκ. τους σβιγκους δεν τους σχολιαζω! δεν χρειαζεται. εγω παντως προτιμω αλμυρους.
καλο μεσημερι
ειρηνη
Αναμένω με ανυπομονησία το αφιέρωμα! Με ενδιαφέρει πολύ το θέμα!
Τα ψητά που μεταμορφώνονται σε προφιτερόλ, κάτι μου έκαναν! Όχι ότι δεν μου έκαναν τα άλλα! Λέμε τώρα!
Κι εγώ του γλυκού είμαι. Όχι ό,τι με χαλά και το αλμυρό, αλλά ξαναλέμε τώρα :-)…
Τους φαντάζομαι στην αλμυρή εκδοχή με την ξινομυζήθρα, θα είναι φανταστικοί!!!!
Εννοείται πως δεν θα πω όχι και στην γλυκιά εκδοχή!
Φιλιά Βαγγελιώ μου!
Εξαφανίστηκαν στο πι και φι Έλενα τα αλμυρά! Έχεις δίκιο!
Αλμυροί ή γλυκοί, τηγανητοί ή ψητοί είναι απλά υπέροχοι!
Φαίνονται πάρα πολύ αφράτοι οι σβίγγοι σου Βαγγελιώ μου!
Φιλιά πολλά!
Ευχαριστώ Ερμιόνη!
δεν τους εχω κανει ποτε,οπως και τα σου γιατι μου φαινόταν πολύ μπλελαλιδικο…τώρα όπως το παρουσιαζεις…με εβαλες σε σκεψη!
Στο τηγάνι έχουν τον κόπο τους αλλά στο ταψί είναι πανεύκολοι! Να τους δοκιμάσεις! Κάνεις τόσα πιο δύσκολα!
Αχ γιατί γιατί; γιατί να μην έχω ένα πιατάκι τώρα μπροστά μου;μου τρέχουν τα σάλια!!
Φιλιά πολλά.
Μαρί μου μακάρι να μπορούσα να σου στείλω!
H ψητή εκδοχή των σβίγκων μου αρέσει Βαγγελιώ μου.
Εγιναν πολύ ωραίοι. Αλλά και σιροπιασμένοι ακόμα πιο ωραίοι
Και οι πληροφορίες σου πολύ ενδιαφέρουσες. παντού υπάρχουν κοινές ιδέες.
(βλέπω αλλαγή στις φωτογραφίες σου ή κάνω λάθος? 🙂 Πιο καθαρές και πιο φωτεινές)
Καλή εβδομάδα
Φιλιά πολλά
Μάριον είναι πονεμένη ιστορία οι φωτογραφίες! Θα σου στείλω μέιλ για τα περαιτέρω…
"Όχι, δε θέλω να το μάθω, θέλω να το φάω!" Με βλέπω αύριο να τους φτιάχνω, να τους γεμίζω με μερέντα και να τους τσακίζω. Και αμέσως μετά με βλέπω να λιώνω στο γυμναστήριο για να "κάψω" ό,τι έφαγα. …
Μαριλιάκι τη θυμήθηκες την ατάκα ε; Αγέννητο ήσουν μωρέ 🙂
Βαγγελιώ μου και αλμυροί ή γλυκοί όπως και να χει φαίνονται εξαιρετικοί και θα έλεγα όχι με τίποτε!
Φιλιά, καλή εβδομάδα!!!
Ευχαριστώ Ελένη μου!
Αχ, τους θέλω όλους! Όπως και να φτιάχνονται, όπως και να λέγονται, όποια κι αν είναι η προέλευσή τους… Φαίνονται απίστευτα λαχταριστοί!!!
Χα χα δεν μας ενδιαφέρει η καταγωγή λέμε!
Εγώ θέλω και από τις δυο μερίδα!!!!! Είναι υπέροχα Βαγγελιώ μου!!
Λίλα κι εμένα και οι δυό μου χάλασαν τη δίαιτα!
Και οι δύο εκδοχές υπέροχες! Τα φουρνιστά όμως σου "προσφέρουν" πεδίον δόξης λαμπρόν αν τα σκεφτείς με διάφορες εναλλακτικές και αυτό εμένα προσωπικά πολύ με "ιντρικάρει" Βαγγελιώ μου.
Είμαι άλλωστε "σεσημασμένη" ως προς τις πειραματικές καταστάσεις 🙂
Καλό απόγευμα εύχομαι.
Α! αφού το λες, περιμένουμε πρωτοποριακές εκδοχές από σένα κυρά μου!
Τι θεσπέσιοι που φαίνονται!!! Ένα πιάτο από κάθε μια εκδοχή, παρακαλώ!!χιχι! Τέλεια συνταγή!! Φαίνονται τόσο λαχταριστοί και νόστιμοι, και υπέροχοι!! Μιαμ!!
Καλή εβδομάδα, Βαγγελιώ!!!
Φιλιά!!
Ευχαριστώ Τίνα μου! Να είσαι καλά!
Σε περιέλαβα στην Βόλτα στη Γειτονιά #24 🙂
Καλή εβδομάδα!!!
Του σβιγγους ακουστα του ειχα, αλλα τους νομιζα για λουκουμαδες με μαγια (ισως απο καποια ανακριβη συνταγη, δεν ειναι σπανιο φαινομενο!). Με ξεσηκωσες Βαγγελιω μου, πρεπει να τους δοκιμασω οπωσδηποτε! Κι εγω θα τους προτιμουσα στον φουρνο, καθως δεν συμπαθω πολυ τα τηγανητα, αλλα και καθε παρασκευη εχει την νοστιμια και την χαρη της! Θελω απ'ολους!
Φιλια!
Μαρίνα ξέρω ότι θα το ψάξεις ακόμη πιο πολύ και περιμένω την δική σου παρουσίαση!
Πω πω ομορφιές! Δεν έχω φτιάξει ποτέ σβίγγους αλλά τύφλα να'χουν οι Γάλλοι μου φαίνεται. Θα τους δοκιμάσω λείαν συντόμως γιατί με ξετρέλανε η ιδέα σου Βαγγελιώ.
Μάγδα είναι εντυπωσιακό ότι το Larousse έχει σχεδόν τις ίδιες αναλογίες και στα υλικά! Τώρα ποιός είναι ο δημιουργός δεν ξέρω!
Μου έκανες την μέρα πιο γλυκια!
Κι ό,τι πήγαινα να σου πω ότι θα τους προτιμούσα ψητούς! Τέλεια έγιναν!
Είχα δει την συνταγή αρκετές φορές αλλά το τηγάνι με έκανε να την προσπερνάω, σήμερα όμως αποφάσισα να την κάνω. Δεν έχω λόγια να περιγράψω την αφράτη, μυρωδάτη βούτυρο μπουκιά που έφαγα, είναι τέλεια. Τόσο στο τηγάνι, όσο και στον φούρνο είναι πραγματικά απόλαυση. Το μόνο μειονέκτημα………. μικρή δόση, θέλει σίγουρα διπλή…
Καλώς όρισες Μίνα. Ευχαριστώ πολύ για το τόσο θετικό σχόλιο! Πραγματικά είναι μικρή δόση αλλά γίνονται αρκετά. Και πάντα μπορούμε να τη διπλασιάσουμε (τουλάχιστον 🙂 )