Χαλβάς σαπουνέ με βούτυρο ή ελαιόλαδο

 Για να αρχίσουμε γλυκά!

Πήγε κιόλας 10 του Γενάρη και δεν έβαλα καμιά καινούρια ανάρτηση. Κι όμως πολλές φωτογραφίες και συνταγές με περιμένουν αποθηκευμένες στους φακέλους τους. Όσο νάναι όλο και κάτι μαγειρεύτηκε τις μέρες των γιορτών. Όταν έχεις να «ανεβάσεις» πολλά, μπαίνουν βέβαια και διλήμματα…

Ποιο να βάλω; Το γλυκό; Το αλμυρό; Το καυτερό; Το καθημερινό; Το απλό; Το σύνθετο;  Είναι κι εκείνες οι εικόνες της τηλεόρασης  και του διαδικτύου μια δυο μέρες τώρα,  που σε κάνουν να ντρέπεσαι για τον κόσμο μας και να αναρωτιέσαι αν είσαι ανάλγητος όταν εσύ αναρωτιέσαι για τις αναρτήσεις σου τη στιγμή που άλλοι έχουν ζητήματα με τη ζωή τους και τη ζωή των παιδιών τους. Από την άλλη, η ζωή τραβάει την ανηφόρα ούτως ή άλλως…

Επικράτησε η προληπτική πλευρά του εαυτού μου. Γλυκό θα βάλω! Μήπως και το γλυκάνουμε το δίσεκτο! Και τι γλυκό. Παμπάλαιο, πανελλήνιο, πανεύκολο.  Με λίγα υλικά, με πολλά αρώματα,  με  άφταστη γλύκα, χρειαζούμενη και παρηγορητική.  Σαπουνέ τον ήξερα αυτό τον χαλβά μέχρι το πρώτο μου ταξίδι με τρένο προς τη Θεσσαλονίκη προ αμνημονεύτων χρόνων, όπου στη στάση στα Φάρσαλα τον διαλαλούσαν μικροπωλητές.

Σαπουνέ τον γράφει στο τετράδιό της (που πρόσφατα ξαναξεφύλλισα λόγω εορτών) και η μάνα μου. Χαλβάς Φαρσάλων είναι η επίσημη ανά το πανελλήνιο η καθιερωμένη ονομασία του. Όχι ότι δεν τον φτιάχνουμε σε όλη την Ελλάδα , για να μη πω σε όλα τα Βαλκάνια και στην καθ’ ημάς Ανατολή. Δεν ξέρω  πώς καθιερώθηκε η ονομασία του ως χαλβάς Φαρσάλων και ποια διαφορά έχει η συνταγή των Φαρσάλων, ούτε γιατί στα υπόλοιπα μέρη λέγεται σαπουνέ. Παρόλο που στα υλικά μοιάζει αρκετά με τον πιο κοινό αλευροχαλβά, ο τρόπος παρασκευής του του δίνει άλλη υφή και γεύση.

Υπάρχει βέβαια φυτό σαπωνάρια ή σαπουνόχορτο ή χαλβαδόριζα (σαπουνόριζα ή τσουένι για τους Κρητικούς) στο οποίο μπορεί να οφείλεται ο προσδιορισμός που τον διαφοροποιεί από τους άλλους χαλβάδες αλλά εγώ τουλάχιστον δεν ξέρω πώς χρησιμοποιείται στην παρασκευή χαλβάδων, ούτε μπόρεσα να βρω κάτι αξιόπιστο σε μια μικρή έρευνα στο διαδίκτυο. Πάντως εδώ http://www.herb.gr/index.php/catalog/product/view/id/915/s/saponaria/category/24/ βρήκα αρκετές πληροφορίες για την χρήση του στην Κρήτη (το χρησιμοποιούσαν στο πλύσιμο της παραδοσιακής κρητικής στολής και το πουλούσαν στα Αχτάρικα)  καθώς και την  αναφορά ότι χρησιμοποιείται στην παρασκευή χαλβά.

Εγώ πάντως θα σας δώσω τη δική μας  οικογενειακή εκδοχή του σαπουνέ χαλβά , και μάλιστα το ¼ της δόσης. Έτσι,  για δοκιμή να μη μπουχτίσουμε αλλά να τον απολαύσουμε! Χρόνια είχα να τον φτιάξω αλλά τελευταία τον έφτιαξα δύο φορές, με βούτυρο και με ελαιόλαδο.Θα τον επαναλάβω σύντομα γιατί έγινε ανάρπαστος και στις δυο περιπτώσεις. Αν και η εκδοχή με το βούτυρο του δίνει ένα ιδιαίτερο άρωμα, είναι σαφώς πιο ελαφρύς και υγιεινός με το ελαιόλαδο!

 Υλικά:

½  κούπα αμύγδαλα ασπρισμένα και καβουρδισμένα

½ κούπα κορν φλάουρ

1 κούπα ζάχαρη

4 κουταλιές σούπας βούτυρο  ή  ελαφρύ ελαιόλαδο  (είναι 60 ml, περίπου 1/4 της κούπας)

1,5 κούπα νερό + 2 κουταλιές της σούπας

1 κουταλιά χυμό λεμονιού

Κανέλα ,  κρυσταλλική ζάχαρη , και αμύγδαλα φιλέ (αν έχουμε) για το γαρνίρισμα

Επί το έργον:

Ασπρίζουμε και καβουρδίζουμε τα αμύγδαλα.

Διαλύουμε το κορν φλάουρ στη 1,5 κούπα νερό και το αφήνουμε στην άκρη.

Σε κατσαρόλα με βαθύ πάτο βάζουμε τη ζάχαρη με τις 2 κουταλιές το νερό  και το χυμό λεμονιού και καραμελώνουμε  μέχρι να αποκτήσει ένα γλυκό καστανό χρώμα. Πρέπει να είμαστε “από πάνω” του για να μην καεί και πικρίσει.

Προσθέτουμε το βούτυρο  ή το ελαιόλαδο και συνεχίζουμε το ανακάτεμα  σε μέτρια θερμοκρασία (στη διαβάθμιση 6 από 9 στη δική μου κουζίνα).

Προσθέτουμε το διάλυμα νερού-κορν φλάουρ ανακατεύοντας ζωηρά , να πήξει, να γίνει μια διαυγής μάζα και να ξεκολλάει τελικά από τα τοιχώματα της κατσαρόλας. Σ’ αυτή τη φάση προσέχουμε να μην τιναχτεί και μας ζεματίσει. Είναι καλύτερα η κατσαρόλα μας να είναι σχετικά μεγάλη.

Το μείγμα πήζει πολύ εύκολα αλλά περιμένουμε να ξεκολλά από την κατσαρόλα για να μη μυρίζει αλευρίλα. Λίγο πριν αποσύρουμε από το μάτι προσθέτουμε τα αμύγδαλα.

Αδειάζουμε σε σκεύος έτσι ώστε να έχει πάχος 2-3 εκατοστά ο χαλβάς μας. Αφήνουμε να κρυώσει ελαφρά και πασπαλίζουμε με ζάχαρη και κανέλα. Όταν κρυώσει εντελώς τον σερβίρουμε.

Από την παρασκευή με ελαιόλαδο:

Παρατηρήσεις:

1)Αντί για κανέλα μπορούμε να αρωματίσουμε με βανίλια ή μαστίχα. Τότε θα την βάλουμε στο διάλυμα του κορν φλάουρ πριν το προσθέσουμε στο βούτυρο.

2)Χρησιμοποιώ βούτυρο γάλακτος γι αυτή τη συνταγή (από βαζάκι) ή φρέσκο σε πλάκα.

3)Αν κάποια φορά μείνει λιπαρή ουσία στην επιφάνεια του χαλβά, την «μαζεύω» με μια χαρτοπετσέτα πριν πασπαλίσω με κανελοζάχαρη.

4)Αν θέλουμε μπορούμε αφού πασπαλίσουμε με κανελοζάχαρη να καραμελώσουμε με φλόγιστρο ή στο γκριλ την επιφάνεια του χαλβά μας. Αυτό δεν είναι γραμμένο στη συνταγή μου, αλλά έτσι κάνουν στα Φάρσαλα και μάλλον  κάτι ξέρουν…

Καλή απόγευμα και καλή εβδομάδα από αύριο! 

[yumprint-recipe id=’35’]