Παγωτό κεράσι (χωρίς παγωτομηχανή)

Τι άλλο μ’ αυτές τις θερμοκρασίες;

Με γλυκό ήθελα να ξεκινήσω τις αναρτήσεις του Ιουλίου και ανάμεσα στις  συνταγές που έχω προς δημοσίευση διάλεξα για σήμερα το παγωτό κεράσι. Τι άλλο να διάλεγα για την πιο ζεστή –μέχρι στιγμής-μέρα του φετινού καλοκαιριού; Άλλωστε το είχα υποσχεθεί, μου είχε ζητηθεί από τη μέρα που δημοσιεύτηκε το κέικ με κεράσια.

Ήρθε λοιπόν η ώρα του. Για να ακριβολογούμε, αυτά τα γλυκά δεν είναι ακριβώς παγωτά. Τα έχουμε ξαναπεί αυτά στην πρώτη συνταγή (κλικ στα πορτοκαλί γράμματα για να τη δείτε). Είναι ένα παγωμένο γλύκισμα που πλησιάζει περισσότερο στο ιταλικό σεμιφρέντο ή στο γαλλικό παρφέ. Πλησιάζει λέμε, δεν είναι ούτε το ένα ούτε το άλλο! Είναι μια «επινόηση» που εγώ γνώρισα ως παγωτό αρμενοβίλ πάλαι ποτέ στη Θεσσαλονίκη.

Το παγωτό θέλει κρέμα βρασμένη, με κάμποσα αυγά, φρέσκο πλήρες γάλα, πολλά κτυπήματα για να αφρατέψει! Γενικά, ένα παραπάνω κόπο και 2-3 παραπάνω υλικά τα χρειάζεται… Όμως και τούτα εδώ τα “παγωτά” καλύπτουν την ανάγκη μας για παγωτό και φτιάχνονται πολύ εύκολα στο σπίτι χωρίς παγωτομηχανή και –ανάλογα με τα υλικά-χωρίς πολλά χτυπήματα. Στην ίδια εύκολη συνταγή βασίζεται και η σοκολατένια εκδοχή του παγωτού μου.

Επειδή το παγωτό είναι από τα γλυκίσματα που δεν μπορώ να αντισταθώ (όπου έχω ζήσει έστω και για λίγο διάστημα έχω «σταμπάρει» τα top παγωτά…) προσπαθώ να κάνω ό,τι καλύτερο μπορώ και στο σπίτι. Παρόλο όμως που έχω παγωτομηχανή, πολλές φορές καταφεύγω σε τούτες τις απλές λύσεις.

Απλές μεν, επεξεργασμένες δε… Έλεγα λοιπόν και σε εκείνη την πρώτη συνταγή ότι οι αναλογίες κρέμας-ζαχαρούχου είναι σημαντικές τόσο για την τελική υφή όσο και για τη γεύση αυτού του -ας το πούμε-παγωτού. Και μάλλον έχω δίκιο γιατί είδα και επαγγελματίες (;) να τις καθιερώνουν ;-).  Δηλαδή το 660 ml κρέμα-397gr (1 κουτί) ζαχαρούχο και καθόλου εβαπορέ είναι η βάση και σε τούτη εδώ την περίπτωση. Πάντως επειδή σε κάποια από τις δοκιμές έπεσαν και τα 70 υπολοιπόμενα ml από τη συσκευασία της κρέμας στο μπολ, προτείνω 330-400ml ειδικά αν δεν μας αρέσουν τα πολύ γλυκά γλυκίσματα.

Αλλά μια λεπτομέρεια που πρέπει να προσέξουμε είναι αυτή που θα πούμε σήμερα σ’ αυτήν εδώ τη συνταγή. Αφορά την προσθήκη φρούτων στο βασικό μείγμα. Είχα πολλές ερωτήσεις πάνω σ’ αυτό όταν δημοσίευσα την πρώτη συνταγή κι έτσι αυτό στο οποίο έχω καταλήξει είναι αποτέλεσμα αρκετών δοκιμών. Η υγρασία των φρέσκων φρούτων- και οποιουδήποτε άλλου υλικού περιέχει νερό- έχει ως αποτέλεσμα τη δημιουργία κρυστάλλων στο παγωτό. Το νερό γίνεται πάγος! Πώς λοιπόν θα «σώσουμε» την υφή του αν θέλουμε να προσθέσουμε φρέσκα φρούτα; Η απάντηση είναι ή με χτύπημα του παγωτού 3-4 φορές μέχρι να παγώσει ή με τον τρόπο που θα περιγράψω παρακάτω!

Πάμε λοιπόν…