Απροσδόκητη νοστιμιά!
Για τα σαβόρε ης Κρήτης έχουμε ξαναμιλήσει αρκετές φορές. Η σάλτσα που συνδυάζει το ξύδι με το αρισμαρί (δεντρολίβανο), αρτύζει πολλά από τα πιο παραδοσιακά μας πιάτα. Συκώτι, ψάρια, μελιτζάνες, κολοκύθα, «σαβοριάζονται» άλλοτε μόνο για να νοστιμίσουν κι άλλοτε για να διατηρηθούν! Αν το καλοσκεφτούμε, και οι διάσημοι μπουμπουριστοί χοχλιοί στα σαβόρε εντάσσονται! Έτσι δεν είναι παράξενη η έμπνευση να φτιάξω σαβόρε, δηλαδή με ξίδι και αρισμαρί, και τις γλυκοπατάτες!
Η ιδέα προέκυψε εκ των υστέρων! Μια-δυο μελιτζάνες που είχαν ξεμείνει στο περβόλι μας ήταν να σαβοριαστού, μιας και η ποσότητά τους ήταν μικρή για κάτι άλλο. Άλλωστε μας αρέσουν έτσι, αφήστε που τρώγονται και κρύες όπως όλα τα σαβόρε.
Τηγάνισα λοιπόν τις μελιτζάνες, τις σαβόριασα, έβγαλα και φωτογραφίες για να αντικαταστήσω τις απαράδεκτες της σχετικής ανάρτησης, κι έβαλα να τηγανίζω και λίγες γλυκοπατάτες σε ραβδάκια.
«Τι θα λέγανε άραγε αυτές με ξίδι και αρισμαρί;» σκέφτηκα ενώ έβγαζα την πρώτη τηγανιά με τα ραβδάκια. Βούτηξα ένα ραβδάκι στο σαβόρε της μελιτζάνας και …απροσδόκητη νοστιμιά! Ε λοιπόν, ο συνδυασμός είναι άψογος! Η οξύτητα της σάλτσας με τη γλύκα της πατάτας ταίριαξαν πολύ!Ευτυχώς είχα ακόμη υλικό για να δοκιμάσω!
Έτσι η υπόλοιπη γλυκοπατάτα (μια πολύ μεγάλη είχα), έγινε σαβόρε! Η χρήση αυτής της πρώτης ύλης στην κουζίνα μου είναι ακόμη σε δοκιμαστικό στάδιο αφού η καλλιέργειά της δεν είναι ακόμη εκτεταμένη και έτσι συνεχώς πειραματίζομαι. Έχω όμως ξανακάνει αναφορά στις γλυκοπατάτες, όχι μόνο τις πορτοκαλί αλλά και τις πεντανόστιμες μωβ, που εκτός των άλλων δίνουν χρώμα στο τραπέζι μας!
Αυτός ο τρόπος μπορώ να πω ότι ήταν από τους καλύτερους που δοκιμάσαμε (κι ένας ακόμη που θα παρουσιάσω προσεχώς, αφού πρόκειται για υλικό εποχής). Ας δούμε λοιπόν πώς οι γλυκοπατάτες μου έγιναν σαβόρε!
Υλικά
500 gr πορτοκαλί γλυκοπατάτες (ζυγισμένες καθαρισμένες)
2/3 -3/4 κούπας αλεύρι
αλάτι
¾ κούπας ελαιόλαδο
2-3 κλαδάκια αρισμαρί (δεντρολίβανο)
1 σφηνάκι ξίδι
Επί το έργον
Καθαρίζουμε τις γλυκοπατάτες και τις κόβουμε σε λεπτές φέτες. Τις αλατίζουμε. Βάζουμε σε ένα κανονικό τηγάνι ½ κούπα από το ελαιόλαδο να κάψει. Αλευρώνουμε μια μια φέτα πατάτας, τινάζουμε το πολύ αλεύρι, και τις αραδιάζουμε σε μια στρώση στο τηγάνι.
Χαμηλώνουμε λίγο τη θερμοκρασία για να μαλακώσει η πατάτα χωρίς να καεί, και τηγανίζουμε και από τις δυο πλευρές μέχρι να ροδοκοκκινίσουν. Τις βγάζουμε σε πυρίμαχο σκεύος (να αντέχει τις υψηλές θερμοκρασίες γιατί θα τις περιχύσουμε με καυτό λάδι τις πατάτες μας). Όταν τελειώσουμε με όλα τα κομμάτια, συμπληρώνουμε αν χρειάζεται λίγο ελαιόλαδο και προσθέτουμε τα κλαράκια του δεντρολίβανου.
Προσθέτουμε και το ξίδι προσέχοντας να μην καούμε, αφήνουμε να βράσει το μείγμα 2-3 λεπτά και περιχύνουμε τις τηγανισμένες γλυκοπατάτες στο σκεύος που τις είχαμε βγάλει. Σερβίρονται ζεστές, αλλά και σε θερμοκρασία δωματίου.
Παρατηρήσεις
- Το σαβόρε (ψάχνω ακόμη περισσότερα για τη λέξη σε κάποιες πηγές αλλά κάνω κάποιες αναφορές στην ανάρτηση για τα ψάρια) μπορεί να εμπλουτιστεί και με 1-2 σκελίδες σκόρδο ή με μια κουταλιά πελτέ. Έτσι μου λένε ότι το φτιάχνουν σε άλλες περιοχές. Θα το δοκιμάσω κι εγώ την επόμενη φορά (τουλάχιστον με το σκόρδο).
- Σαβόρε φάγαμε τελικά και τα τηγανισμένα ραβδάκια της γλυκοπατάτας, αδειάζοντάς τα εκ των υστέρων στη σάλτσα που έμεινε από τις στρογγυλές φέτες. Μπορώ να πω ότι τα «έπιασε» περισσότερο αφού ήταν πιο μικρά κομμάτια και δεν είχαν αλευρωθεί! Ίσως την επόμενη φορά να τις κόψω σε ραβδάκια. Το αλεύρωμα πάντως χρειάζεται στα σαβόρε.
- Εκ των υστέρων διαπίστωσα ότι ο συνδυασμός του δεντρολίβανου με την γλυκοπατάτα και το ξίδι συνηθίζεται πολύ στο εξωτερικό, με άλλες όμως τεχνικές μαγειρέματος.
Βαγγελιώ Κασσαπάκη
Η Βαγγελιώ, δημιουργός, υπεύθυνη για το βασικό περιεχόμενο και "ψυχή" του site, είναι μαθηματικός, πτυχιούχος της Σχολής Ανθρωπιστικών Επιστημών του Ε.Α.Π. (Σπουδές στον Ευρωπαϊκό Πολιτισμό) με σεμινάρια και επιμορφώσεις στην "Κρητική Διατροφή" και καταρτισμένη στο πρόγραμμα "Γαστρονομικός Τουρισμός και Διεθνής Γαστρονομία" του Εθνικού Καποδιστριακού Πανεπιστημίου. Μαγείρισσα με μεράκι και περιέργεια για τα παλιά και τα καινούρια εδέσματα, τα παλιά και τα καινούρια προϊόντα και υλικά που παράγει η Κρήτη αλλά και όλος ο κόσμος. Κυρίως και πάνω από όλα όπως λέει η ίδια, μητέρα και γιαγιά υπέροχων παιδιών και εγγονιών που ευτυχώς έχουν μάθει να εκτιμούν την καλή κουζίνα και τις σωστές πρώτες ύλες!
