Μαρμελάδα δέσπολο (μούσμουλο)

Τα βρίσκουμε το πολύ μέχρι τα μέσα του Ιούνη. Από τα πιο χαρακτηριστικά φρούτα του Μάη , όταν είναι καλής ποικιλίας και ώριμα είναι πολύ νόστιμα. Όσο προλαβαίνουμε, ας κρατήσουμε μερικά ως χρυσοκίτρινη  μαρμελάδα…

Οι δεσπολιές αφθονούν στην Κρήτη.  Δεσπολιές λέμε  τις μουσμουλιές και όπως είδα η κρητική ονομασία μοιάζει με το «νεσπολιά» των Επτανήσων και  το “μεσπιλιά” της Κύπρου . Nespolo βέβαια λένε και οι Ιταλοί το δέσπολο. Σκέφτομαι πως πιθανόν  η ονομασία  είναι κατάλοιπο της Ενετοκρατίας  (παρόλο που οι πληροφορίες λένε ότι στην Ελλάδα η δεσπολιά ήρθε μόλις το 19ο αιώνα). Δεν μπορώ να βρω άλλη σύνδεση… Αρχαίο φυτό της Ανατολής (Ιαπωνία-Κίνα) ήρθε στην Μεσόγειο τον 17ο αιώνα .

Εδώ λοιπόν τις  αγαπούμε τις δεσπολιές και για τα δέσπολα και για τον παχύ ίσκιο τους.Όταν τα σπίτια είχαν αυλές και κηπάκους ,
πάντα είχαν και μια δεσπολιά. Το δέντρο βλέπετε είναι αειθαλές και δεν κάνει πολλά σκουπίδια το φθινόπωρο. Μετρά βέβαια και το γεγονός ότι παλιότερα αυτή την εποχή δεν υπήρχαν και πολλά φρούτα . Δεν είναι όπως τώρα που κυκλοφορούν
από χειμωνιάτικα μέχρι καλοκαιρινά όλο σχεδόν το χρόνο!

Τα δέσπολα είναι αυστηρά ανοιξιάτικα. Ίσως οι γενετιστές και οι άλλοι ειδικοί δεν έχουν μπει στον κόπο να μακρύνουν την περίοδο παραγωγής  γιατί  οι φράουλες , τα κεράσια λίγο αργότερα και τα πρώιμα καρπούζια και πεπόνια κλέβουν την παράσταση από τα δέσπολα. Έτσι δεν διατηρούνται μεγάλο χρονικό διάστημα ούτε πάνω στο δέντρο ούτε μετά που θα κοπούν…

Με την πυρκαγιά του 2012 στα μέρη μας, τα δεντράκια της δικής μας αυλής κάηκαν εντελώς. Σιγά σιγά προσπαθούμε να ξαναδώσουμε λίγο χρώμα με λουλούδια και κηπευτικά μέχρι να μεγαλώσουν τα καινούρια μας δέντρα. Ευτυχώς η αυλή του γείτονά μας δεν είχε τις ίδιες ζημιές κι έτσι απολαμβάνουμε κι εμείς και λουλούδια και πρασινάδες .

Η δεσπολιά του είναι καταφορτωμένη κάθε χρόνο και όλο μας λέει και μας ξαναλέει να κόβουμε αυτά που μπαίνουν στην αυλή μας: «όσα είναι απ’ τη μεριά σας, δικά σας». Παρόλο που δεν έκοψα ποτέ μόνη μου, το πεσκέσι μου το έχω διπλό και τριπλό!

Φάγαμε νωπά, τα χορτάσαμε μπορώ να πω. Ολόγλυκα και αράντιστα.  Όχι τεράστια και άγευστα όπως αυτά που πολλές φορές  κυκλοφορούν στην αγορά και δεν  θυμίζουν καθόλου δέσπολο…  Όσα έμειναν από το τελευταίο πεσκέσι έγιναν μαρμελάδα.

 4 κούπες καθαρισμένα
δέσπολα (μούσμουλα)

3 κούπες ζάχαρη

½ κούπα νερό

Χυμός  1 λεμονιού

2 σωληνάκια σκόνη βανίλιας ή ½ κουταλάκι υγρή βανίλια ή τα
σποράκια από ένα λοβό βανίλιας

Πλένουμε καλά τα δέσπολα.

Τα καθαρίζουμε από το φλούδι τους και αφαιρούμε τα κουκούτσια και τις εσωτερικές μεμβράνες. Επίσης αφαιρούμε τα μέρη που είναι χτυπημένα και έχουν κάπως καφετί χρώμα.   Τα βάζουμε σε κατσαρόλα και τα πασπαλίζουμε με τη ζάχαρη.

Τα αφήνουμε για 12 ώρες πάνω κάτω. Δηλαδή αν αρχίσουμε τη διαδικασία το πρωί, τα περιμένουμε μέχρι το βράδυ και αν αρχίσουμε τη
διαδικασία αποβραδίς συνεχίζουμε το πρωί. Αυτά θα βγάλουν τα υγρά τους και θα συρρικνωθούν.

Τα πολτοποιούμε με ραβδομπλέντερ ή με multi, μέχρι του σημείου που μας αρέσει. Προσθέτουμε το νερό και βάζουμε τον πολτό να βράσει . Μόλις  πάρει βράση κατεβάζουμε λίγο τη θερμοκρασία (από το 9 στο 7 στη δική μου κουζίνα) και βράζουμε τη μαρμελάδα μας μέχρι να δέσει.

Αφαιρούμε τους αφρούς που σχηματίζονται στα πλάγια της κατσαρόλας για να γίνει διάφανη.Ανακατεύουμε με ξύλινη κουτάλα για να μη πιάσει. Προς τοο τέλος χρειάζεται συνεχές ανακάτεμα.  Μόλις είναι έτοιμη (δοκιμάζουμε με τον γνωστό πια  «δρόμο στο πιατάκι») προσθέτουμε το λεμόνι και τις βανίλιες αφήνουμε να κοχλάσει 2-3 λεπτά και την αποσύρουμε από το μάτι.

Αν έχουμε θερμόμετρο ζαχαροπλαστικής, αφήνουμε να ανεβεί μέχρι τους 105 βαθμούς. Περιμένουμε  κανένα δεκάλεπτο και
την σερβίρουμε σε αποστειρωμένα βάζα. Αναποδογυρίζουμε μέχρι να κρυώσουν και αποθηκεύουμε.

1)Παρόλο που πολλοί φίλοι του blog μου γράφουν ότι τους βολεύει η αναλογία των υλικών σε όγκο, θα προσπαθήσω να μετρώ και κατά
βάρος τα υλικά μου όταν ξαναφτιάχνω κάποιες συνταγές, επειδή μερικοί μου το έχουν ζητήσει. Έτσι , εδώ είχα 800 gr καθαρή σάρκα δέσπολων και χρησιμοποίησα 660 gr ζάχαρη και 125ml νερό. Η ζάχαρη μπορεί να ελαττωθεί λίγο…

2)Αντί βανίλιας μπορούμε να αρωματίσουμε την μαρμελάδα μας με κανέλα ή αμπερόζα (αρμπαρόριζα). Εγώ στη συγκεκριμένη προτιμώ τη βανίλια αλλά σε πολλούς αρέσουν τα άλλα αρώματα.

3)Μιας και εκ των υστέρων είδα ότι σήμερα είναι λέει η «παγκόσμια ημέρα κέικ» -ήμαρτον, για τι άλλο θα έχουμε πια παγκόσμιες μέρες!!!- παραθέτω μια φωτογραφία ως πρόταση σερβιρίσματος που προέκυψε στη δοκιμή της μαρμελάδας!

Η συνταγή του κέικ στα «προσεχώς»…

4)Πριν από 10 λεπτά κατέφθασε άλλη μια γαβάθα. Να ξαναβάλω μπροστά τη μαρμελάδα ή να τα κάνω γλυκό αυτή τη φορά;

Καλό απόγευμα Κυριακής και καλή εβδομάδα από αύριο!