Από τους πιο επιτυχημένους συνδυασμούς!
Και στο φούρνο γίνεται ακόμη καλύτερο αυτό το φαγητό! Στην κατσαρόλα είναι η αλήθεια πως γίνεται λίγο πιο γρήγορα και με λιγότερο κόπο. Ναι, αλλά στο φούρνο είναι αλλιώς! Πιο μελωμένο, πιο νόστιμο και οι μπάμιες καλοβρασμένες αλλά ολόκληρες! Λουκούμι που λένε. Μπάμιες με κοτόπουλο λοιπόν, αλλά στο φούρνο.
«Πρέπει να σου δώσω συγχαρητήρια για το φαγητό σου» μου είπε η μάνα μου λίγες ώρες αφότου δοκίμασε το σκουτελικό μου*. Και δεν είναι κι από τις πιο γαλαντόμες στην κριτική των παρασκευασμάτων μου. Και συνέχισε: «Έτσι τ’ αρέσανε του συχωρεμένου το πατέρα σου οι μπάμιες, να μένουν ολόκληρες αλλά να μην είναι ωμές». Τη θυμάμαι χαρακτηριστικά αυτήν την παραξενιά του. Όντως, για εκείνον καθόριζε την ποιότητα μιας μαγείρισσας αυτό το φαγητό.
Ένα μικρό τσίμπημα το ένιωσα. Μερικές απώλειες όσα χρόνια κι αν περάσουν σε “τσιμπάνε”. Και βέβαια καμάρωσα λίγο για το φαγητό, γιατί είχα κάνει τις «εκπτώσεις» μου για πολύ ειδικούς λόγους. Και λιγότερο ελαιόλαδο έβαλα απ’ ότι συνήθως και μόνο λευκό φιλέτο από κοτόπουλο που δεν είναι δα και το πιο νόστιμο κομμάτι του κατά τη γνώμη μου. Αλλά είπαμε, ειδικοί λόγοι! Διαίτης δηλαδή το έκανα το πιάτο και παρόλα αυτά ήταν όντως πεντανόστιμο.
Στην κατσαρόλα μ’ αυτές τις «εκπτώσεις» μάλλον νερόβραστο θα γινόταν, αλλά ο φούρνος έχει άλλη χάρη εδώ που τα λέμε. Είπαμε, όμως θέλει λίγη παραπάνω φροντίδα και χρόνο. Εδώ θα δώσω την συνταγή με τις κανονικές ποσότητες και στις παρατηρήσεις θα γράψω πόσο μείωσα το ελαιόλαδο και ό,τι άλλο έχω να προσθέσω επ’ αυτού.
Για το συνδυασμό έχω να πω ότι είναι από τους πιο παραδοσιακούς της κρητικής κουζίνας και θεωρώ και από τους πιο επιτυχημένους. Νεαρό κοτόπουλο, πετειναράκι ντόπιο στο παρελθόν, ή κατσικάκι ή αρνάκι, ίσως και κουνέλι με “τσι μπαμιέδες”. Ο μπαμιές, του μπαμιέ, αρσενικό παρακαλώ στην κρητική ντοπιολαλιά. Και χρησιμοποιείται και μεταφορικά για όχι και τόσο ελκυστικούς άρρενες 😉 ! Όχι λοιπόν μοσχάρι, όχι χοιρινό! Και μπόλικο λεμόνι ή για να ακριβολογούμε αγουρίδα. Όχι ξίδι που συνηθίζεται αλλού με τις μπάμιες. Η οξύτητα απαραίτητη, αλλά εδώ την προσφέρει το λεμόνι ή η αγουρίδα!
*σκουτελικό: μαγειρεμένο φαγητό από τη γειτονιά, φίλεμα από τη γειτονιά που μας φέρνουν στο σπίτι. Χαρακτηριστική παροιμία: Απού περιμένει από τη γειτονιά σκουτελικό, αδείπνητος πομένει!
Έχουμε και λέμε λοιπόν…
Υλικά
1 μικρό νεαρό κοτόπουλο (1200 gr περίπου)
1 κιλό μπάμιες
½ – ¾ κούπας ελαιόλαδο
1/3 κούπας κρασί (εγώ βάζω ροζέ συνήθως)
1 μεγάλο ξερό κρεμμύδι ή 2 μέτρια
500 gr ντομάτες φρέσκιες
1/3 -1/2 κούπα χυμό λεμονιού ή αγουρίδα
Αλάτι
Λίγο ξίδι για την προετοιμασία του κοτόπουλου
Προσθήκη της τελευταίας στιγμής αλλά ταίριαξαν τέλεια, καμιά δεκαριά ντοματίνια
Επί το έργον
Καθαρίζουμε τις μπάμιες (δείτε παρατηρήσεις) και τις πλένουμε καλά. Τις στραγγίζουμε, τις αλατίζουμε ελαφρά και τις περιχύνουμε με το χυμό και με την τριμμένη ντομάτα. Αφήνουμε να μαριναριστούν για κανένα μισάωρο. Παράλληλα ξεπλένουμε το κοτόπουλο (κομμένο σε μερίδες) και το βάζουμε σε διάλυμα ξιδόνερου ( 1-2 κουταλιές ξίδι σε νερό που καλύπτει το κοτόπουλό μας).
Σε ευρύχωρο τηγάνι βάζουμε το μισό ελαιόλαδο και κόβουμε σε καρεδάκια το κρεμμύδι. Σωτάρουμε να μαραθεί και προσθέτουμε το κοτόπουλο να τσιγαριστεί και να αλλάξει χρώμα απ’ όλες τις πλευρές. Αλατίζουμε ελαφρά. Όταν αρχίσει να τσιτσιρίζει σβήνουμε με το κρασί και βράζουμε μέχρι να εξατμιστεί. Βγάζουμε με ένα πιρούνι τα κομμάτια του κοτόπουλου στο σκεύος που θα ψήσουμε το φαγητό, κατά προτίμηση σε γάστρα που σκεπάζει. Αδειάζουμε στο τηγάνι (θα έχει μείνει το κρεμμύδι και προσθέτουμε το υπόλοιπο ελαιόλαδο) τις μπάμιες και τις μαγειρεύουμε εκεί για 5-6 λεπτά, ανακατεύοντας απαλά να λαδωθούνε και να πάρουνε όλες μια βράση.
Αν βάλουμε ντοματίνια τα προσθέτουμε κι αυτά να πάρουν κι αυτά μια βράση. Κάνουμε χώρο στη γάστρα ανάμεσα στις μερίδες του κοτόπουλου και αδειάζουμε τις μπάμιες. Βάζουμε σκεπασμένη τη γάστρα στο φούρνο στους 180 βαθμούς (λίγο πιο κάτω από τη μεσαία σχάρα) και ψήνουμε για 1 ώρα περίπου. Ξεσκεπάζουμε τη γάστρα, προσθέτουμε αν χρειάζεται λίγο νεράκι και συνεχίζουμε το ψήσιμο για όσο 30-40 λεπτά ακόμη, να μελώσει το φαγητό μας.
Όταν είναι έτοιμο αφήνουμε να «μαρουβίσει» κανένα 15λεπτο και σερβίρουμε. Η σάλτσα πρέπει να είναι “μελωμένη”, χωρίς πολλά λάδια αλλά όχι νερουλή.
Το απολαμβάνουμε με καλό ζυμωτό ψωμάκι, αν είναι σπιτικό ακόμη καλύτερα!
Παρατηρήσεις
Παρατηρήσεις:
- Έφτιαξα τη μισή από την παραπάνω δόση και πρόσθεσα μόνο 4 κουταλιές ελαιόλαδο. Το κοτόπουλό μου ήταν φιλέτο χωρίς δέρμα και παρόλα αυτά ήταν πολύ νόστιμο το φαγητό παρόλο που εμείς έχουμε συνηθίσει λίγο παραπάνω λιπαρή ουσία στο φαγητό μας.
- Αν δεν έχουμε γάστρα σκεπάζουμε το σκεύος ψησίματος με λαδόκολλα ή αλουμινόχαρτο.
- Καθαρίζουμε τις μπάμιες πριν τις πλύνουμε, φορώντας γάντια αν έχουμε ευαίσθητο δέρμα και φροντίζοντας να μείνει το «κεφαλάκι» τους σαν κώνος. Τότε αποφεύγουμε τα ενοχλητικά υγρά τους.
Είναι όντως από τα πιο νόστιμα καλοκαιρινά πιάτα! Το δικό μου τεφτέρι γράφει και σκόρδο, μπόλικο μάλιστα. Προσωπικά, δεν τσιγαρίζω τίποτα στην συγκεκριμένη συνταγή, όλα τούμπα στο ταψί. Το στήθος κοτόπουλου βέβαια, σίγουρα θα το πέρναγα από τηγάνι. Πολύ χρήσιμες οι ακριβείς αναλογίες, καμιά φορά η τεχνική “με το μάτι” πέφτει έξω.
Δεν έχω συνδυάσει ποτέ τις μπάμιες με σκόρδο! Πολύ ενδιαφέρον, θα δοκιμαστεί!
Πια είναι η σωστή πλευρα;
Τι εννοείτε; Δεν καταλαβαίνω…
Η πλευρά που επιτρέπεται να ακουμπά στα τρόφιμα είναι η πιο γυαλιστερή. Όσο πιο λείο είναι ένα μέταλλο τόσο δυσκολότερα οξειδώνεται!
Η Νάντια φαντάζομαι ρωτά ποια είναι η σωστή πλευρά για το αλουμινόχαρτο που αναφέρετε στις παρατηρήσεις…
Έχετε απόλυτο δίκιο! Ευχαριστώ για τη διευκρίνηση!
Με κατσικάκι (παϊδάκια ει δυνατόν) το νοστιμότερο φαγητό των παιδικών μου χρόνων. Τώρα πια το φτιάχνω μόνο για μένα επειδή κανείς από την παρέα μου δεν τρώει τις μπαμιες. Κάτι που δεν με στενοχωρεί ιδιαίτερα 🙂 Και βεβαίως όχι σκόρδο!
Ναι Γιάννη! Ακόμη πιο “κυριακάτικο” με κατσικάκι! Κι εγώ παρακαλώ να μου αφήνουν τις μπάμιες οι υπόλοιποι!
Στις οδηγίες νομίζω έχεις παραληψει την προσθήκη τις ντομάτας
Προφανώς δεν διαβάσατε ότι προσθέτω την ντομάτα πριν το μαγείρεμα στις μπάμιες. Είναι στη δεύτερη σειρά του “επί το έργον”. Καλή σας μέρα!
Αγαπημένο φαγητό. Θυμάμαι που η μαμά μου άφηνε τις μπάμιες στον ήλιο να μαραθούνε και μαζί με τη ντομάτα στη μαρινάδα έβαζε και αγουρίδα απο την κρεβατίνα. Ευχαριστώ και για τις μνήμες που μας ξυπνάτε. Να είστε πάντα καλά
Χαίρομαι όταν οι συνταγές μου συνδέονται με όμορφες μνήμες! Να είστε καλά κι εσείς!