Ένα ανοιξιάτικο σφουγγάτο!
Μεστώσανε. Δεν κοπήκανε στην ώρα τους και μεστώσανε. Κόντευαν να ξανοίξουν ολότελα και να αποκαλύψουν και στον πιο ανίδεο ότι πρόκειται για άνθη και όχι για καρπό. Και τα διάφορα εντομάκια του κήπου αποικίες είχανε κάνει ανάμεσα στα εξωτερικά φύλλα. Εμ, δεν θέλουμε και να τις ραντίσουμε και κοντέψαμε να τις χάσουμε…
Κοπήκανε καθυστερημένα, περιμένανε και μια δυο μέρες στο καλαθάκι, έξω στη βεράντα –μη βάλομε και μυρμηγκάκια στην κουζίνα- και βέβαια μαυρίσανε. Να τσι πετάξω μούρχεται… Μα κρίμα δεν είναι δικές μας «βιολογικές» που λέω ο λόγος, χωρίς να έχουνε ούτε λίπασμα να πάνε στα σκουπίδια;
Λίγες όμως. Μια αγκιναρά τη γλύτωσε από την ξηρασία τη φετινή και –καλή τσι χάρη- έδωσε καμιά δεκαριά αγκιναράκια μα όχι τόσα που χρειάζονται για τα’ αγκιναράτο. Ετσά που μας εγύρισε φέτος δεν τη ποτίσαμε κιόλας να τηνε βοηθήσουμε. Αγοραστές δα πάρω να βάλω στην κατάψυξη φέτος. Δε θέλω πολλές. Λίγες για τσι φυλλένιους ντολμάδες το καλοκαίρι και άλλες τόσες να τσι ψήσομε μια δυο φορές με το κρέας. Να τσι λαχταρήσομε κιόλας και να τσι περιμένουμε του χρόνου πάλι.
Δεν τάδωσε δα και μαζεμένα η ευλοημένη. Τρία τέσσερα κάθε φορά, τι να σου κάνουνε.
Μόνο σφουγγάτο!
Και γιατί παρακαλώ; Λίγο τόχεις το σφουγγάτο με αγκινάρες; Υπάρχει νοστιμότερο αυτή την εποχή; Τα αυγά είναι σε αφθονία –Πάσχα έχομε άλλη χρονιά τέτοιες μέρες- και οι μυζήθρες στα καλύτερά ντως! Ω χαρώ τηνε! Η καλύτερη είναι αυτή την εποχή!
Καταγραφή σκέψεων –ναι, στα κρητικά σκέφτομαι της καθημερινότητάς μου τσι δουλειές- που με τριγύριζαν όσο καθάριζα τις όχι και τόσο τρυφερές πια αγκινάρες μου για το σημερινό σφουγγάτο, από τα πιο αγαπημένα των κρητικών. Έτσι, με 3-4 αγκινάρες που φέρνανε στη βούργια από τις αγκιναρές στα σύνορα των λιόφυτων και των αμπελιών, τότε που είχε ο καθένας το δικό του πράμα και «είχανε λίγα μα απ’ όλα» . Ωραία έκφραση. Την άκουσα από ένα ηλικιωμένο κάποια στιγμή και τη φέρνω συχνά στο μυαλό μου. «Είχαμε παιδί μου λίγα, μα απ’ όλα!» . Και τι νόστιμα που ήταν τα δικά (ν)του του καθενούς!
Αλλά ας πάμε στην ομελέτα μας. Οι ποσότητες που δίνω φτάνουνε για 2 άτομα αν «προσέχουνε» τις θερμίδες, μα μπορεί να είναι και λίγες για ένα που θέλει να το ευχαριστηθεί το σφουγγάτο του! Εννοείται πως μπορούμε να τις πολλαπλασιάσουμε για περισσότερες μερίδες ή να κάνουμε ατομικές ομελέτες που σερβίρονται και πιο όμορφα.
Υλικά
3-4 αγκινάρες
3 αυγά
4 κουταλιές ελαιόλαδο
Χυμό λεμονιού
Αλάτι
Πιπέρι προαιρετικά
Μια καλή φέτα γλυκιά μυζήθρα (ανθότυρο), 100-150gr (δείτε και την 3η παρατήρηση)
Επί το έργον
Καθαρίζουμε τις αγκινάρες όπως φαίνεται στο βίντεο και τις κόβουμε στα 2 ή στα 4 αν είναι μεγάλες.
Τις βάζουμε σε νερό μέσα στο οποίο έχουμε στύψει το λεμόνι (αν είναι 3-4 που λέω είναι αρκετό μισό λεμόνι).
Βάζουμε σε κατσαρόλα νερό με λίγο αλάτι να βράσει και τις βράζουμε μέχρι να μαλακώσουν αλλά να μη λιώσουν. Τις στραγγίζουμε και τις κόβουμε σε λεπτά φετάκια. Βάζουμε στο τηγάνι το ελαιόλαδο και όταν κάψει προσθέτουμε τα φετάκια από τις αγκινάρες. Ανακατεύουμε να τηγανιστούνε λίγο όλα τα κομμάτια.
Ωστόσο χτυπάμε τα αυγά σε ένα πιρούνι σε ένα πιάτο και τα αλατίζουμε ελαφρά. Αν θέλουμε προσθέτουμε λίγο πιπέρι. Περιχύνουμε τις αγκινάρες στο τηγάνι και κόβουμε εδώ κι εκεί με το πιρούνι για να εισχωρεί το λάδι και να τηγανίζεται το αυγό. Δεν ανακατεύουμε. Όταν στερεοποιηθεί από την μια πλευρά, σπάμε με το χέρι τη φέτα της μυζήθρας σε 5-6 κομμάτια και τα σκορπάμε πάνω από την ομελέτα.
Την γυρίζουμε με ένα πιάτο ή με ένα επίπεδο σκέπασμα κατσαρόλας για να ψηθεί και από την άλλη πλευρά. Σερβίρουμε ζεστή ή σε θερμοκρασία δωματίου.
Παρατηρήσεις
- Έχω ξαναγράψει ότι εμείς εδώ κάτω αγαπάμε τις αγκινάρες με τα αγκάθια που είναι βέβαια καλλιεργημένες αλλά είναι πιο νόστιμες από τις άλλες που εδώ τις λέμε ήμερες. Στις δικές μας αγκινάρες είναι βρώσιμα και τα φύλλα. Παρόλο που οι δικές μου ήταν μεστωμένες σχετικά, κράτησα αρκετά από τα φυλλαράκια τους. Αν χρησιμοποιούμε μόνο τη σάρκα από τις αγκινάρες θα χρειαστούμε 1-2 παραπάνω για την ομελέτα μας.
- Η ομελέτα γίνεται πολύ νόστιμη και με αγκινάρες κατεψυγμένες, σπιτικές ή αγοραστές.
- Μπορούμε να προσθέσουμε αντί γλυκιάς μυζήθρας, ξινομυζήθρα ή φέτα ή για πιο έντονη γεύση κάποιο κίτρινο τυρί. Πάντως οι ομελέτες με γλυκιά μυζήθρα (ανθότυρο) συνηθίζονται στην περιοχή μου (ίσως και αλλού) και της πάει τέλεια το τηγάνισμα!
ΥΣ. 1. Με το που φάγαμε την ομελέτα έφτασε ένα πλούσιο πεσκέσι με αρκετές αγκινάρες άριστης ποιότητας! Έπεται κι άλλη αγκιναροσυνταγή, special!
Βαγγελιώ Κασσαπάκη
Η Βαγγελιώ, δημιουργός, υπεύθυνη για το βασικό περιεχόμενο και "ψυχή" του site, είναι μαθηματικός, πτυχιούχος της Σχολής Ανθρωπιστικών Επιστημών του Ε.Α.Π. (Σπουδές στον Ευρωπαϊκό Πολιτισμό) με σεμινάρια και επιμορφώσεις στην "Κρητική Διατροφή" και καταρτισμένη στο πρόγραμμα "Γαστρονομικός Τουρισμός και Διεθνής Γαστρονομία" του Εθνικού Καποδιστριακού Πανεπιστημίου. Μαγείρισσα με μεράκι και περιέργεια για τα παλιά και τα καινούρια εδέσματα, τα παλιά και τα καινούρια προϊόντα και υλικά που παράγει η Κρήτη αλλά και όλος ο κόσμος. Κυρίως και πάνω από όλα όπως λέει η ίδια, μητέρα και γιαγιά υπέροχων παιδιών και εγγονιών που ευτυχώς έχουν μάθει να εκτιμούν την καλή κουζίνα και τις σωστές πρώτες ύλες!
[…] την εβδομάδα. Σας το έλεγα προχθές στη συνταγή της ομελέτας με αγκινάρες ότι μου έλαχε πεσκέσι με ένα σωρό αγκινάρες και θα […]