Τόσο λίγα, τόσο πολλά!
Έχετε δοκιμάσει φρεσκοφρυγανισμένο ψωμάκι με καλό ελαιόλαδο (κατά προτίμηση αγγουρόλαδο ή αγουρέλαιο όπως το λένε πιο επίσημα) , χοντρό αλάτι (κατά προτίμηση αφρό αλατιού) και διάφορα μυρωδικά (κατά προτίμηση μεσογειακής κουζίνας) ; Αν όχι, κάνετε το την αμέσως επόμενη φορά που θα σας περισσέψει ψωμάκι. Ό,τι ψωμάκι να ‘ναι. Ζυμωτό, ολικής, λευκό, χωριάτικο, σπιτικό ή αγοραστό.
Το ψωμάκι δεν το πετάμε. Το σεβόμαστε… Ιδιαίτερα όταν ξέρουμε ότι δίπλα μας κάποιοι το στερούνται. Θα μου πείτε, πάντα δεν υπήρχαν πεινασμένοι σ’ αυτή τη γη; Οι ευαισθησίες αρχίζουν μόνο όταν το κακό –το όποιο κακό- έρθει δίπλα μας; Μπορεί… Όταν η δυστυχία είναι μακριά θαρρείς που δύσκολα θα σ’ αγγίξει και ακόμη και αν σε απασχολεί είναι αλλιώς…
Αν και το ψωμί –ειδικά το ψωμί- πάντα το σεβόμασταν στην πατρίδα μας. Δύσκολα οι παλιότεροι το έβαζαν στον σκουπιδοτενεκέ μαζί με τα άλλα σκουπίδια. Μεγάλη αμαρτία το είχαν…
Ακόμη και τα ψίχουλα από το τραπέζι δεν τα πετούσαν. Δεν τίναζαν τα τραπεζομάντηλα έξω από το σπίτι γιατί η πρόληψη έλεγε ότι πέταγαν τα καλά έξω από την πόρτα τους. Ούτε χάμω δεν το άφηναν να πέσει. Στην Κρήτη πολλοί ηλικιωμένοι αν τους πέσει κάτω ψωμί, το σηκώνουν με ευλάβεια και το φιλούν, το προσκυνούν . Κι αυτό συμβαίνει ακόμη και στις μέρες μας.
Δεν είναι τυχαίο που η φράση «άντεστε να φάμε ψωμί» σημαίνει κάλεσμα σε τραπέζι , η φράση «έχουμε φάει μαζί ψωμί κι αλάτι» παραπέμπει σε βαθιές φιλίες, και η φράση «δεν έχει ψωμί να φάει» σηματοδοτεί την απόλυτη φτώχεια.
Αυτό λοιπόν το ψωμάκι μας, που η απληστία των εορταστικών αγορών (ακόμη και στις μέρες μας υπάρχει) έφερε περισσότερο στα τραπέζια μας απ’ όσο χρειαστήκαμε, μπορεί να αξιοποιηθεί με αρκετούς τρόπους, και μάλιστα και σε αλμυρές και γλυκές εκδοχές. Το δικό μας καταναλώθηκε με τη συνοδεία φρεσκοαλεσμένου ελαιόλαδου.
Το αγοράσαμε (!!!) μιας και φέτος οι μικροπαραγωγοί στην Κρήτη δεν μπήκαμε ούτε στο λιόφυτά μας, τουλάχιστον στην περιοχή μου .Τέτοια καταστροφή είχαμε χρόνια να δούμε. Δάκος, ανομβρία (και όχι μόνο) ήρθαν να επιδεινώσουν την ήδη δεινή οικονομική κατάσταση της περιοχής. Πάντα θέλω λίγο λάδι της τρέχουσας χρονιάς αν και αρκετοί θεωρούν ότι το χρονιάρικο είναι πιο μεστό και πιο νόστιμο.
Το αλάτι είναι μαζεμένο από τα παράλια του Λιβυκού, δώρο φίλου…
Είναι απο τα ψωμάκια που δεν μπορώ να σταματησω στις 1-2 φέτες!
http://beautyfollower.blogspot.gr/
Καλημερα Βαγγελιω!
Η γιαγια μου δεν πετουσε ποτε το ψωμι και οταν αφηναμε κανενα κομματακι μας ελεγε "φατε την βουκα σας, αυτη ειναι η τυχη σας και μην την πεταξετε!". Πολυ μας αρεσει το ψημενο ψωμακι με λαδακι αλατι και ριγανιτσα, οταν αναβουμε μαλιστα ψησταρια, ψαχνουμε μετα μανιας να βρουμε μπαγιατικο ψωμι για να το ψησουμε!
Μπορώ να φάω και ένα ταψί με τέτοια ψωμάκια! Τόσο πολύ μου αρέσουν!!!
Βαγγελιώ μου πάντα ενδιαφέρουσες οι αναρτήσεις σου, τις απολαμβάνω κάθε φορά!
Ακόμα και για το απλό ψωμάκι μας έδωσες ένα σωρό ενδιαφέρουσες πληροφορίες!
Πολλά μπράβο σου!!
Φιλιά, καλό απόγευμα!
Μια επιστροφή στα βασικά και μια υπενθύμιση της αξίας του απλού φαγητού. Ωραία ανάρτηση … 🙂
Καλησπέρα, έχω αγουρέλαιο από φίλη και αλάτι αρωματισμένο με μυρωδικά ψωμί δεν έχω προς το παρόν αλλά όταν ζυμώσω αύριο θα δοκιμάσω!!
Πολλά φιλιά
Βαγγελιώ μου αυτό ήταν το κολατσιό μου στο δημοτικό τις μέρες νηστείας!
Αξέχαστο άρωμα και γεύση! Φιλάκια πολλά!
Καλησπέρα και καλή χρονιά! Πόσο ταυτίστηκα με αυτή σου την ανάρτηση! Σε κάθε παράγραφο έβρισκα κάτι να συμφωνήσω! Στο ψωμάκι που ακόμα η μάνα μου αρνιέται να το ρίξει στα σκουπίδια, στο ότι πρώτη φορά στη ζωή μου φέτος αγόρασα λάδι… Να σαι καλά, το απόλαυσα!!! 🙂
Κάποιος έκλεψε μπουκίτσα πριν τη φωτογράφησηηηηηηηηηη!!!
Καταστροφή της διατροφής μου είναι κάθε φορά η επίσκεψη εδώ μέσα, αλλά οι συμπάθειες δεν κρύβονται, οπότε… χαλάλι.
Το ψωμάκι όπως προτείνεις όντως είναι πεντανόστιμο και τα βιβλία κορυφαία! Στις γιορτές έκανα δυο φορές δώρο το "Ψωμί" του κ. Ψιλάκη σε αγαπημένους μου και, φυλλομετρώντας το, το χαρακτήρισα "κόσμημα βιβλιοθήκης". Πραγματικά αξιολογότατη δουλειά.
Κι αφού έφαγαν τα… μάτια… ψωμάκι, φεύγω κι έρχομαι στο χωριό σου.
Φιλιά σε όοοοολους σας, μικρούς μεγάλους. 😉
Βαγγελιώ μου Καλή Χρονιά σου εύχομαι με υγεία και χαρά για σένα και όλη την οικογένεια! Αυτό που λες το έχω δοκιμάσει και πράγματι δεν υπάρχει καλύτερο μεζεδάκι. Συμφωνώ απόλυτα μαζί σου σε αυτά που είπες. Το ψωμί έχει αξία μοναδική και καμιά φορά όταν τυχαίνει να το πετάω, στενοχωριέμαι. Λυπάμαι που διαβάζω πως στην περιοχή σας φέτος είχατε προβλήματα με τις ελιές. Εύχομαι το 2014 να είναι τυχερό και ευνοϊκό για σας. Σε φιλώ!
Φέτος πραγματικά η παραγωγή ελαιολάδου ήταν άκρως προβληματική σε πολλά μέρη της Ελλάδος, Βαγγελιώ μου. Μάλλον γιατί η περσινή χρονιά πήγε πάρα πολύ καλά…Ποιος να ξέρει;
To φρυγανισμένο ψωμί με λάδι, και ότι μυρωδικό τραβά η ψυχή του καθενός είναι από τα νοστιμότερο "σνακ" όλων των εποχών 🙂
Καλή Εβδομάδα και Δύναμη εύχομαι.
Αυτή η ανάρτηση είναι συμβολικά κορυφαία γιατί το ψωμί θεωρώ ότι είναι το α και το ω της διατροφής και το παρουσίασες με το καλύτερο τρόπο!!!
Λυπάμαι για την κακή παραγωγική χρονιά στο ελαιόλαδο, αφού συν τοις άλλοις θα το πληρώσουμε ακριβά όσοι αγοράσουμε.
Από το ζεύγος "Ψινάκη" έχω εκείνο για πίτες και είναι καταπληκτικό.
Καλή Χρονιά δεν είπαμε….Με υγεία και Χαρές εύχομαι:)
Καλησπέρα. Σας παρακαλώ μη γελάσετε μαζί μου, αλλά δεν έχω γκριλ … Ίσως να είμαι και η μοναδική χωρίς , η κουζίνα μου δεν το είχε (είναι παλιάς τεχνολογίας) τέλος πάντων … Θα μπορούσα να τα ψήσω στο φούρνο στην πάνω μόνο αντίσταση?
Η φρυγανιά σου με λάδι, ρίγανη και σκορδο μου άρεσε πάρα πολύ. Εγώ συνηθίζω να βάζω ψιλοκομμένο σκόρδο με ψιλοκομμένο μαϊντανό, αλάτι και ελαιόλαδο. Πάει τόσο στη φρυγανιά όσο και πάνω στο σφηχτο αυγό κομμένο στα δύο. Χαιρετισμούς Σπυρος.
Υ.Γ. Την αξία του σκόρδου την πρωτοεμαθσ στην Κρήτη.
Τέλεια ιδέα! Και αυτή με το αυγό! Θα δοκιμαστούν. Ευχαριστούμε!
Διαβάζοντας την ανάρτησή σας για το ψωμί έφθασα στο σχόλιο που κάνετε για την Εύη Βουτσινά και τους Νίκο και Μαρία Ψιλάκη.Με συγκίνησε πολύ η εκτίμησή σας για το έργο τους.Το βιβλίο της Βουτσινά <> και το βιβλίο των Νίκου και Μαρίας Ψιλάκη<> τα εκτιμώ τόσο που τα έχω κάνει δώρο γάμου αρκετές φορές.Επίσης μαθαίνοντας για τα πρωτοχρονιάτικα αετάκια των προσφύγων έψαξα σε όλη την Έλλάδα για τη σφραγίδα<> και την βρήκα τελικά στην Αλεξανδρούπολη.Έχω όμως μια δυσκολία.Παρόλο που ζυμώνω κάθε βδομάδα με προζύμι,δεν έχω τολμήσει να κάνω τσουρέκια με προζύμι.Συμμερίζομαι τα ενδιαφέροντα και τις προτιμήσεις σας και στις περισσότερες αναρτήσεις σας βρίσκω κάτι που θα ήθελα να φτιάξω ή ήδη φτιάχνω.Είμαι συνταξιούχος φιλόλογος 67 ετων.Ευχαριστώ θερμά!
Κυρία Μακαρώνα σας ευχαριστώ για το τόσο επαινετικο και ενθαρρυντικό σχόλιο! Χαίρομαι όταν οι επισκέπτες της σελίδας στέκονται και στο “άλλο κομμάτι” των αναρτήσεων και όχι μόνο στη συνταγή. Αλίμονο αν δεν αναγνωρίζαμε όση ασχολούμαστε με τη μελέτη της γαστρονομίας μας τους πρωτοπόρους! Ευχαριστώ για την πληροφορία που αφορά τη σφραγίδα. Υπάρχει άραγε η δυνατότητα ηλεκτρονικής παραγγελίας; Κάποια που μου είχαν φέρει από νησί ήταν εντελώς κακότεχνη. Δοκιμάστε να φτιάξετε τα τσουρέκια με προζύμι. Αφού ζυμώνετε με προζύμι δεν θα σας δυσκολέψουν καθόλου. Αγαπητή συναδέλφισσα (εγώ είμαι εν ενεργεία μαθηματικός, αλλά μια φορά δάσκαλος πάντα δάσκαλος…), και πάλι σας ευχαριστώ για την εκτίμηση και τα καλά σας λόγια!