Ανεβατά κουλουράκια με σκινόκαρπο (σχινόκαρπο)

Μια ασυνήθιστη χρήση ενός συνηθισμένου καρπού!

Η συζήτηση για το σκίνο ή σχίνο εδώ μέσα άρχισε όταν πριν από  3 χρόνια. Τότε  είχα πρωτοαναφερθεί στη χρήση του ως αρωματικό των ελιών, στην ανάρτηση για τις σταφιδολιές.  Από τότε ένας πολύ μεγάλος όγκος πληροφοριών προστέθηκε στις λίγες γνώσεις μου γι αυτό το φυτό που μοσχομυρίζω στους περιπάτους μου αυτή την εποχή στις παραλίες του Λιβυκού.

Είτε δια ζώσης από φίλες και φίλους που ήξεραν περισσότερα, είτε από έντυπα,  είτε από το διαδίκτυο έχω μάθει πια αρκετά  για την αξία και τις χρήσεις αυτού του πολύ συνηθισμένου στην Ανατολική Κρήτη θάμνου.  Ευτυχώς εγώ δεν έχω ακόμη χάσει την διάθεση για αναζήτηση παρόλο που διαπιστώνω  ότι σε αρκετούς πια αρέσει να τα βρίσκουν έτοιμα…

Παρόλο που δεν είναι  της πολύτιμης  χιώτικης ποικιλίας που παράγει τη μαστίχα, ο κρητικός σκίνος  (πρόκειται για το φυτό pistacia lentiscus) είναι ένα πανέμορφο αυτή την εποχή θαμνοειδές που οι Κρήτες το χρησιμοποιούσαν από την αρχαιότητα για τις αρωματικές αλλά και θεραπευτικές του ιδιότητες.

Πολύ συνηθισμένη ήταν η παρασκευή σχινόλαδου από τον καρπό του σχίνου που η λαϊκή ιατρική το θεωρούσε φάρμακο για  στομάχι, για την ωτίτιδα, για δερματικές παθήσεις, για  την τριχόπτωση  αλλά και ως επουλωτικό.  Το ξύλο του αρκετά εύκαμπτο και με μεγάλη αντοχή χρησιμοποιήθηκε σε πολλές κατασκευές. Το ίδιο το φυτό έχει μεγάλη αντοχή στις κλιματικές και εδαφικές «κακουχίες». Γι αυτό εξάλλου και δεν πτοείται από τις δύσκολες για τα φυτά συνθήκες των παραθαλάσσιων εδαφών.

Βρήκα μάλιστα εδώ  ότι οι ο θάμνος είναι γνωστός στην Κρήτη από τα μινωικά χρόνια κι όχι πρόκειται για μεταμόρφωση της  πολύ γνωστής στους κρητικούς νύμφης Δίκτυννας  (άλλη ονομασία της Βρυτομάρτιδος) από την Άρτεμη ώστε να αποφύγει τις … επιδιώξεις του Μίνωα που πρόσβαλλαν την παρθενία της! Το μυθολογικό κομμάτι μετά κι από αυτή την πληροφορία χρήζει περαιτέρω έρευνας, πρέπει να δω και τα βιβλία μου για την κρητική μυθολογία.

Από την πρώτη εκείνη δημοσίευση με είχε πληροφορήσει φίλη μου και φίλη της σελίδας  ότι στην Κάσο συνηθίζουν ακόμη και σήμερα το σχινόψωμο δηλαδή ψωμί αρωματισμένο με σκινόκαρπο.  Τελικά όχι μόνο στην Κάσο αλλά και στην Πάτμο και στην Κύπρο και πιθανόν και σε άλλα νησιά να χρησιμοποιείται ως αρωματικό αρτοσκευασμάτων (σχινόψωμων και σχινόπιτων) ο σκινόκαρπος.  Εξάλλου  όπως είδα κυκλοφορεί αλάτι αρωματισμένο με σκινόκαρπο ενώ είναι γνωστή η χρήση του σε αλλαντικά και σε ψητά κρέατα.

Φαντάζεστε λοιπόν τη χαρά μου όταν άλλη φίλη μου και δεινή μαγείρισσα (ήδη έχω εδώ μέσα 1-2 συνταγές της) μου είπε ότι μια θεία της έφτιαχνε κουλουράκια ανεβατά που τα αρωμάτιζε με σκινόκαρπο. Τα ονόμαζε μάλιστα γεναριάτικα γιατί τα έφτιαχνε το Γενάρη! Όταν ζήτησα τη συνταγή, μου είπε: «φτιάξε τα δικά σου ανεβατά, μόνο που αντί να χρησιμοποιήσεις βρασμένη κανέλα βράσε σκινόκαρπο».

Έτσι κι έκανα! Η παλιά δημοφιλής συνταγή μου για ανεβατά κουλουράκια μεταμορφώθηκε σε νέα εκδοχή και τα σκινοκούλουρά μου δοκιμάστηκαν και κρίθηκαν υπέροχα απ’ όσους αγαπούν το άρωμα του σκίνου. Παρόλο που έκανα μόνο μισή δόση σε ένα μέρος της ζύμης πρόσθεσα μερικά από τα βρασμένα σποράκια και προσωπικά εγώ τα βρήκα εξαιρετικά (άλλοι τα θεώρησαν πολύ έντονα αρωματισμένα).