Πέρασαν και τα φετινά Χριστούγεννα… Χρόνια Πολλά σε όλους, και ιδιαίτερα στους Μανόληδες, στις Χρυσούλες, στους Χρήστους, στις Χριστίνες και στους Στέφανους που γιορτάζουν και την ονομαστική τους εορτή.
Πορτοκαλόπιτα και cheese cake με φρούτα του δάσους |
Φάγαμε κι ήπιαμε, σε τραπέζια φιλικά και οικογενειακά . Αφήνουμε τις τύψεις και τις ζυγαριές για μετά τις 2 του Γενάρη. Η … περαίωση αυτή έχει άλλη προθεσμία.
Απ’ όλα είχαν τα τραπέζια μας. Φαγητά, γλυκά, κρητικά και άλλα, πικάντικα, βραστά , τηγανητά, ψητά…
Το fudge της Magica κλασικό πλέον από την εποχή του hungry |
Βραστά…. |
Ψητά…. |
Βραστά και τηγανητά… |
Αγριογούρουνο στη γάστρα, συκώτι, αντιναχτές πατάτες, σαλάτες… |
Οι συνταγές των περισσότερων από τα παραπάνω κυκλοφορούν στο διαδίκτυο σε διάφορες παραλλαγές, με σημαντικές ή ασήμαντες διαφορές.Αφού το blog είναι θεματικό, επέλεξα στη σημερινή μου ανάρτηση να δώσω τη συνταγή ενός από τα πιο παραδοσιακά μας εδέσματα , της τσιλαδιάς.
Τσιλαδιά λέγεται στην Κρήτη η πηχτή και θεωρείται απαραίτητος μεζές του Πρωτοχρονιάτικου τραπεζιού. Μπορεί να παρασκευαζόταν νωρίτερα, αλλά την «άνοιγαν» την Πρωτοχρονιά. Όπως έλεγα και στο post για το συκώτι σαβόρε, το γουρούνι που εκτρεφόταν από τις οικογένειες της υπαίθρου τις προηγούμενες δεκαετίες αξιοποιούνταν μέχρι το τελευταίο κομμάτι του. Τα λουκάνικα, τα απάκια και τα σύγλινα αποτελούν νοστιμιές που λίγοι τους αντιστέκονται αλλά είναι και δείγματα των τρόπων που χρησιμοποιούσαν οι παλιότεροι για να διατηρούν το πολύτιμο κρέας όσο το δυνατόν περισσότερο χρόνο.
Η τσιλαδιά παρασκευάζεται από το κεφάλι και τα ποδαράκια του χοίρου και αντέχει περίπου ένα δεκαπενθήμερο. Δεν έχω φτιάξει ποτέ μου. Γερή να είναι η μητέρα μου εξακολουθεί και την φτιάχνει κάθε χρόνο με την υπομονή και την γνώση των παλιών νοικοκυράδων, εφαρμόζοντας την συνταγή της δικής της μάνας.
Φέτος της ζήτησα επιτακτικά να είμαι μπροστά σε όλες τις φάσεις της παρασκευής γιατί παλιότερα μόνο στιγμιότυπα είχα παρακολουθήσει από το όλον εγχείρημα.
Είναι μια κοπιαστική και δύσκολη δουλειά και δεν ξέρω αν θα υπάρξει κάποιος να την φτιάξει αυτή τη συνταγή. Θεώρησα όμως υποχρέωσή μου να την καταγράψω σε ένα blog που φιλοδοξεί να περιλάβει όσον το δυνατόν περισσότερες από τις παραδοσιακές και τις σύγχρονες συνταγές της Κρήτης
.
Τσιλαδιά λοιπόν δια χειρός της μητέρας μου!
Υλικά
Το κεφάλι και τα ποδαράκια του χοίρου
Χυμό λεμονιών
Χυμό νεραντζιών
Χυμό πορτοκαλιών
Αλάτι
Πιπέρι
Κύμινο
(οι ποσότητες θα καθοριστούν παρακάτω)
Επί το έργον
Λέμε στον χασάπη να μας κόψει το κεφάλι του γουρουνιού σε μεγάλα κομμάτια .Τα ποδαράκια τα τελευταία χρόνια τα δίνουν καθαρισμένα (όταν ήμουν μικρή, θυμάμαι την μάνα μου με ένα ξυραφάκι να καθαρίζει ποδαράκια). Βάζουμε τα κομμάτια του κεφαλιού σε μεγάλη λεκάνη και τα σκεπάζουμε με νερό. Τα αφήνουμε για αρκετή ώρα μέσα στο νερό.Έτσι βγαίνει το αίμα που συγκρατούν. Μετά τα πλένουμε σχολαστικά. Δεν πρέπει να υπάρχει ίχνος αίματος. Τα βάζουμε μαζί με τα ποδαράκια σε μεγάλη κατσαρόλα και τα σκεπάζουμε με νερό. Αλατίζουμε.
Όταν αρχίζουν να βράζουν αφαιρούμε τον αφρό επίσης σχολαστικά. Όταν τελειώσουμε χαμηλώνουμε το μάτι και αφήνουμε να βράσουν μέχρι το κρέας να μη στέκει πάνω στα κόκαλα. Να γίνουν λιώμα. Ό χρόνος εξαρτάται από το μέγεθος και την ηλικία του ζώου.Δεν πρέπει να προστεθεί νερό ενδιάμεσα.Έτσι τα καλύπτουμε από την αρχή με αρκετό νερό και χαμηλώνουμε τη θερμοκρασία για να περιορίσουμε την εξάτμιση μέχρι να βράσουν.
(Το δικό μας πήρε σχεδόν πέντε ώρες! Είχε βάλει η μητέρα μου σε δύο κατσαρόλες μεγέθους δεκάλιτρης χύτρας τα κομμάτια και τα είχε σκεπάσει με νερό μέχρι πάνω).
Ανασύρουμε τα κομμάτια σε μεγάλο ταψί και τα ξεκοκαλίζουμε όλα εκτός από τα ποδαράκια. Τα κόβουμε σε μέγεθος μπουκιάς .Αφήνουμε το ζουμί σε κρύο μέρος να παγώσει. Συνήθως ένα ολόκληρο βράδυ. Την επομένη, καθαρίζομε το λίπος που έχει σχηματιστεί στην επιφάνεια με ένα κουτάλι, και βάζουμε το ζουμί να ξαναβράσει.Αυτό το λίπος είναι η γλίνα και παλιότερα χρησιμοποιούνταν όπως το βούτυρο.
Έπεισα τη μάνα μου να μετρήσει την ποσότητα ώστε να μπορώ να δώσω αναλογίες στη συνταγή γιατί αυτή με το μάτι τα κανόνιζε τα υλικά της τα άλλα χρόνια. Ήταν λοιπόν το ζουμί μας 8 μεγάλα ποτήρια. Σ’ αυτήν την ποσότητα έβαλε 1,5 ποτήρι χυμό λεμονιού, 1 ποτήρι χυμό πορτοκαλιού και μισό ποτήρι χυμό νεραντζιού. Τα πρόσθεσε στο ζουμί και το άφησε να σιγοβράζει μέχρι να συμπυκνωθεί σχεδόν στην ποσότητα που ήταν πριν προσθέσει τους χυμούς. Αναλογία λοιπόν 8 : 1,5 : 1 : 0,5 (ζωμός, λεμόνι, πορτοκάλι, νεράντζι ).
Ωστόσο, ελέγχουμε το αλάτι στα κρεατάκια και συμπληρώνουμε αν χρειάζεται. Τα πασπαλίζουμε με μπόλικο πιπέρι και ακόμη πιο μπόλικο κύμινο, και τα μοιράζουμε σε μπολ. Η μητέρα μου είχε κάνει ένα πρόχειρο διαχωρισμό. Στην μια άκρη του ταψιού ήταν ψαχνά, στην άλλη με λίπος, πιο πέρα τα ποδαράκια, ώστε σε κάθε μπολ να μπουν απ’ όλα.
Μερικά μόνο από τα μπολ… |
Γέμισε τα μπολ με το ζωμό που τον πέρασε από σήτα και άφησε την τσιλαδιά να κρυώσει σε θερμοκρασία περιβάλλοντος. Μετά τα βάλαμε στο ψυγείο σκεπασμένα με μεμβράνη.
Ανοίξαμε την Κυριακή μια φόρμα, και τα υπόλοιπα μπολ η μητέρα μου τα προγραμματίζει για πεσκέσια σε φίλους και συγγενείς και για το πρωτοχρονιάτικο τραπέζι μας.Είναι πολύ νόστιμος μεζές.Δεν ξέρω πόσοι τον έχετε δοκιμάσει αλλά αν τον βρείτε κάπου αξίζει να τον γευτείτε.
Παρατηρήσεις
1) Η τσιλαδιά είναι μεζές και μάλιστα πικάντικος. Έτσι σηκώνει αρκετά μπαχαρικά. Πριν πέσει ο ζωμός καλά καλά δεν τρώγονται τα κρεατάκια από το κύμινο.
2) Επίσης σηκώνει πολύ λεμόνι. Ίσως το 1,5 ποτήρι να είναι πολύ (εμάς μας αρέσει το λεμόνι ), αλλά οπωσδήποτε όχι κάτω από 1 ποτήρι στα 8 ποτήρια ζωμού. Όταν αναμειχθεί με τα υπόλοιπα χάνεται αν είναι λιγότερο, ενώ όταν δοκιμάσουμε το ζουμί «στρίβουμε το κεφάλι μας» από την ξινίλα.
3) Για να πήξει και να κάνει ζελέ , τζίλιο όπως το λέμε στην Κρήτη, δεν πρέπει να υπάρχει ίχνος αίματος . Πρέπει να είναι κάτασπρο το κρέας. Μια θεία μου έλεγε χαρακτηριστικά : «Μη σιχαίνεσαι την τσιλαδιά γιατί αν δεν είναι απόλυτα καθαρά όλα, δεν πήζει»
4) Μπορεί να γίνει και με άλλα κομμάτια του κρέατος εκτός από το κεφάλι, ή και με άλλα είδη κρέατος. Απαραίτητα όμως είναι τα ποδαράκια γιατί αυτά έχουν το ζελέ λέει η μητέρα μου.
5)Πριν από την εποχή των ψυγείων η τσιλαδιά έμπαινε σε πήλινα δοχεία και τη διατηρούσαν στο πιο ψυχρό μέρος του σπιτιού.
6)Η τσιλαδιά της Κρήτης δεν έχει καρότα, σέλινα ή άλλα λαχανικά που θα της έδιναν χρώμα και θα έκαναν ίσως πιο ωραία την εμφάνισή της.Η νοστιμιά της βασίζεται στα μπαχαρικά και στους χυμούς των εσπεριδοειδών.
Μπραβο, τέλεια καταγραφη και περιγραφη,καλη χρονια να εχετε.
Πλήρης και η σημερινή σου συνταγή, όπως άλλωστε και όλες που αναρτάς. Καμμιά φορά σκέφτομαι οτι το blog σου είναι το ιδανικό ξεκίνημα για αρχάριους και όσους πραγματικά ενδιαφέρονται να ξεκινήσουν τη μαγειρική με σωστές βάσεις.
Χθές λοιπόν, την έφτιαξε και η μάνα μου, την τσιλαριδιά ή τσιλαρδιά, όπως λέμε στο χωριό μας, την πέτυχα στο ξάφρισμα και μάλιστα μου ζήτησε να τη δοκιμάσω στο αλάτι. Δεν ξέρω αν έβαλε χυμό πορτοκαλιού ή νεραντζιού, πάντως λεμόνι και ξύδι έβαλε. Εννοείται οτι δεν πρόκειται να την βάλλω στο στόμα μου, γιατί απο τότε που βρήκα ενα δοντάκι μέσα, πρίν χρόνια, έχω πρόβλημα! Χρόνια Πολλά και καλά εύχομαι, με υγεία πάνω απο όλα και ο Θεός να μας δίνει δύναμη και φώτιση!
Αυτό τον καιρό δεν γράφω για προσωπικούς λόγους, αλλά εδώ μου πέτυχες το ευαίσθητο σημείο, είναι κάτι που έχει χαραχτεί στη μνήμη μου να το φτιάχνει με πολύ μεράκι ο πατέρας. Με την απώλεια του εμείς σταματήσαμε μιας και κανείς δεν είναι πολύ φίλος.Δυστυχώς δεν καταγράψαμε όλη αυτή τη διαδικασία και τώρα πια απούσης και της μάνας μόνο μνήμες έχουμε.
Υπάρχει όμως ελπίδα από εγγονό που θα συνεχίσει την παραδοσιακή συνταγή.
Καλή Πρωτοχρονιά!!!
Σε φιλώ!!!
πρώτη φορά ακούω γι'αυτό το έδεσμα και είμαι περίεργη για τη γεύση του…ποιος ξέρει ίσως μια μέρα να το δοκιμάσω
καλημέρα
Καταπληκτική ανάρτηση!!! την έχω ακούσει την τσιλαδιά αλλά δεν την έχω γευτεί ποτέ!!!
Πολλά φιλιά
Καταπληκτικό! Δεν έχω λόγια! Μου τρέχουνε τα σάλια, μου αρέσει πάρα πολύ!
Δεν μπορώ να εξηγήσω,γιατί δεν εχω δοκιμάσει ποτέ μου τσιλαδιά,ενώ θυμάμαι την εφτιαχνε η μητέρα μου και την τιμούσε δεόντως ο πατέρας μου!!Κάτι με εκανε να μην μπορώ να την φάω!Δεν ειχα δώσει ποτέ ιδιαίτερη σημασία στην παρασκευή της, και τώρα που βλέπω την διαδικασία ,αντιλαμβάνομαι οτι θέλει και κόπο και χρόνο!!!
Απ΄οτι βλέπω και στις φωτογραφίες μαγειρέψατε από όλα τα καλά του Θεού!!!Και του Χρόνου Να ειστε Ολοι Καλά!!!!!
Benicos καλώς όρισες.Σ' ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια
Ζαχαρία με τιμούν τα λόγια σου και ευχαριστώ.
Τελικά εκτός από την καθαριότητα πρέπει να προσέχουμε κι άλλα στην τσιλαδιά ε; 🙂
Ξανθή να σκεφτείς ότι κι εγώ όταν ήμουν έφηβη δεν μπορούσα ούτε να τη δοκιμάσω! Και τώρα αν για κάποιους λόγους δεν την φτιάξει η μάνα μου κάποιες χρονιές δεν μου έρχεται καθόλου…
Και λοιπόν κλπ., μακάρι να μπορούσα να σου έστελνα…Θα ήταν σημαντική η γνώμη σου αφού δεν την έχεις ξανακουστά και δεν έχεις άλλων επιρροές.
Αστέρι ευχαριστώ πολύ.Υποθέτω ότι δύσκολα φτιάχνεται σε εστιατόρια ακόμη και κρητικής κουζίνας, και το καλοκαίρι που κατεβαίνεις δεν συνηθίζεται …
Mia maria ναι η αλήθεια είναι ότι η νοστιμιά της είναι αντίστοιχη της φασαρίας της…
Ριρή όπως λέω και πιο πάνω κι εγώ όταν ήμουν μικρή δεν τη δοκίμαζα. Τώρα τρελαίνομαι. Ο μπαμπάς σου δεν είχε άδικο 🙂
Μολις σημερα αναλακυψα το blog σου εντελως τυχαια και εχω περασει σχεδον ολο το βραδυ να κοιταζω τις συνταγες σου μια μια και να μην τις χορταινω.ειναι συγκινητικο να βλεπω τις συνταγες της μαμας και της γιαγιας μου γραμμενες με τοσο μερακι και αγαπη για τον τοπο και την κουζινα μας.Οσο για την τσιλαδια καθε χριστουγεννα η γιαγια μου ετοιμαζει το δικο μου μπολακι και την τρωω λιγη λιγη σαν να ειναι χρυσαφι παρολο που θελω να την τσακισω μονοκοπανια. Η συνταγη ειναι ακριβως η ιδια με τη δικη σου. Μου την εδωσε η γιαγια σε τετραδιο μαζι με αλλες για να τις δωσω κι εγω στις κορες μου. Σου αξιζουν χιλια μπραβο και ενα μεγαλο ευχαριστω!
Ειρήνη μου καλώς όρισες! Σε αυχαριστώ για την επίσκεψη . Με τιμά το τόσο ζεστό και θετικό σου σχόλιο. Ελπίζω στην κριτική σου και στις συμπληρώσεις σου σε συνταγές του τόπου μας αφού και σένα δείχνει να σ' ενδιαφέρει το θέμα!
Αυτή είναι η σωστή Κρητική τσιλαδιά!! Είδα σε άλλα sites να μην βάζουν καν ποδαράκια και να ρωτάνε οι χρήστες αν θα βάλουν ζελατίνα για να πήξει… Εγώ βράζω τώρα την δεύτερη παρτίδα γιατί μ αρέσει πολύ και θα κάνω και πολλά πεσκέσια! Καλές γιορτές
Μίμη σ' ευχαριστώ πολύ για την επίσκεψη και το σχόλιο. Τα ποδαράκια εκτός του ότι ενισχύουν το ζελέ (τον τζίλιο όπως τον λέμε οι ντόπιοι) είναι και πολύ νόστιμα στην τσιλαδιά!
δεν εχει πηξει!!τι να κανω;;;
υπομονη
Να είσαστε πάντα καλά για να μας μαθαίνετε αυθεντικά παραδοσιακά φαγητά όπως τα τρώγαμε από τις μαμάδες και τις γιαγιάδες μας.΄Οτι κι αν έχω φτιάξει δικό σας είναι τέλειο! Θα τολμήσω λοιπόν να σας ζητήσω μία χάρη αν σας είναι εύκολο….Κάποια στιγμή δώστε μας συνταγή για τις καταπληκτικές οματιές (ομαθιές) της Σητείας που είναι γεύση απίθανη!!!!! Σας ευχαριστώ πολύ για ότι μου έχετε μάθει μέχρι τώρα αλλά και ότι θα συνεχίσετε να μου μαθαίνετε….
[…] είμαστε κάπως πιο …συμβιβαστικοί. Εντάξει, τσιλαδιά δεν φτιάχνει κανείς κάθε μέρα , αλλά όλο και λίγο […]
την κάνω κάθε χρόνο,την έκανε κι η μάνα μου με χοιρινό, εγώ με μοσχάρι,πάντα φρεσκάρω την μνήμη μου εδώ, ευχαριστώ
Σας ευχαριστώ πολύ κυρία Φραγκάκη! Ένα τέτοιο σχόλιο από άνθρωπο με τις δικές σας γνώσεις στην κρητική γαστρονομία έχει βαρύνουσα αξία! Καλή Χρονιά να έχουμε!
και φέτος τσιλαδιά και πάλι συμβουλεύομαι την σελίδα σας,και του χρόνου, πολλές ευχές.
Σας ευχαριστώ πολύ! Εύχομαι να την απολαύσετε. Καλές γιορτές και σε σας!