Φανουρόπιτα υπ. αριθμ. 3

Η «ό,τι έχουμε φανουρόπιτα» της κυρίας  Ε.

Μια φανουρόπιτα ευέλικτη , με μεγάλη ελευθερία στην επιλογή των υλικών που προέκυψε μετά από ένα περιεκτικότατο διάλογο και 2-3 δοκιμές…

Όπως έχω ξαναγράψει, φανουρόπιτες φτιάχνω όλο το χρόνο. Εύκολες και υγιεινές πίτες λαδιού, με υλικά που υπάρχουν πάντα στο σπίτι, χωρίς βούτυρο και αυγά. Εξάλλου λένε πως «πιάνει» και εκτός εορτής η φανουρόπιτα… Μια τέτοια λοιπόν, κέρασμα σε τυχαία μέρα, πριν από αρκετό καιρό ήταν αφορμή για τον διάλογο με την κ. Ελ. Κράτησα τις σημειώσεις μου για τη σημερινή ανάρτηση και, ιδού:

-Ήντα βάνεις μέσα;

-Λάδι, πορτοκάλι χυμό, ρακή ή κονιάκ, κανελογαρύφαλλα , σταφίδες, καρύδια , τα γνωστά.

-Ετσά πάνω κάτω τη κάνω κι εγώ.  Από τη μάνα μου έχω τη συνταγή. Όχι δηλαδή γραμμένη, ετσά που τσι μαθαίναμε παλιά.  Ό,τι  νάναι βάνω, μόνο νάναι νηστίσιμα. Εκειανά τα χρόνια βάνανε ότι είχανε.  Άμα δεν έχω σταφίδες βάνω ξερά σύκα, άμα δεν έχω καρύδια βάνω αμύγδαλα γη (ή) φουντούκια. Πολλές εβάνανε γη  μήλα γη  χουρμάδες γη  ό,τι είχανε. Ρακή, κονιάκ, κρασί,  ότι βρεθεί .

-Εφτά ή εννιά υλικά;

-Ναι, κοντό  (= άραγε)  μετρά ντα ο άγιος; Μα αφού ετσά τα βρήκαμε…

Άρχισε να τα μετρά και μετά άρχισε τις …αλχημείες.

-Ε, τα κανελογαρύφαλλα μπορείς να τα πεις κι ένα υλικό. Κανελογαρύφαλλα δεν τα λέμε;  Άμα βάλεις φαρίνα γλυτώνεις τη σόδα και το μπέικι και βάνεις το ξηρό καρπό ή τη σταφίδα ή σισάμι…

(Πολύ έξυπνη και εφευρετική η κυρία Ελ. )

-Πόσο βάζετε από το καθένα θυμάστε;

-Λάδι ανάλογα το ταψί βάνω ένα με ενάμιση πενηνταράκι και τα υπόλοιπα από ένα νεροπότηρο. Πορτοκαλάδα βάνω του μπουκαλιού, αδιάλυτη. Αλεύρι όσο σηκώσει…

Κατάλαβα…

Η κουβέντα όμως είχε και το κέρδος της. Διαπίστωσα ότι πουθενά δεν έχω αναφέρει εδώ μέσα το πενηνταράκι. Ξέρετε τι είναι  το πενηνταράκι; Όχι, όχι δεν είναι υποδιαίρεση της δραχμής. Είναι σκεύος της κουζίνας στα κρητικά σπίτια, αποκλειστικά για τη μέτρηση του λαδιού. Κι ενώ το έχω και στα δυο μου νοικοκυριά, κι ενώ μ’ αυτό αδειάζω στις κούπες για να μετρήσω τις ποσότητες που γράφω στις συνταγές μου , δεν σας το είχα παρουσιάσει ακόμη.

Το πενηνταράκι λοιπόν είναι εξάρτημα του λαδικού που χρησιμοποιείται ακόμη και σήμερα στην Κρήτη και χωράει 50 δράμια, δηλαδή 170 gr ελαιόλαδο.  Τα σύγχρονα είναι ανοξείδωτα και λαμποκοπούν, αλλά και τα παλιά παρόλο που ήταν από πιο ευτελές μέταλλο (δεν ξέρω από πιο ακριβώς), δεν έπιαναν σκουριά λόγω του ελαιολάδου που περιείχαν.

Τα βρίσκουμε σε φανοποιεία του νησιού και προσωπικά θεωρώ ότι είναι από τα βολικότερα λαδικά! Δηλαδή  για να λέω την αλήθεια, εγώ μετρώ αποκλειστικά με το πενηνταράκι μου το λάδι εκτός κι αν θέλω να γράψω συνταγή για το blog. Από τα πρώτα σκεύη που πήρα για το δεύτερο νοικοκυριό μου ήταν αυτό το gadgetάκι!

Ας πάμε λοιπόν στη φανουρόπιτα με τις «ελευθερίες» που προέκυψαν από τη συζήτηση με την κυρία Ελ. Ας μη κρατήσετε όμως τη συνταγή μόνο για φανουρόπιτα. Είναι μια πολύ ωραία νηστίσιμη και υγιεινή πίτα με πολλές εναλλακτικές στα υλικά της. Δοκιμάστηκε και με σύκα και με φουντούκια και με σταφίδες και με 1 πενηνταράκι και με 1,5 . Τα φουντούκια ταίριαζαν πολύ με τα υπόλοιπα υλικά οπότε τα επέλεξα και τις δυο φορές. Πορτοκαλάδα του μπουκαλιού (συμπυκνωμένο χυμό) έβαζαν  παλιά το καλοκαίρι σε πολλά γλυκά γιατί δεν υπήρχαν καλοκαιρινά πορτοκάλια. Εγώ την αντικατέστησα με χυμό φρέσκου πορτοκαλιού και αύξησα τη ζάχαρη. Τα συνήθη νεροπότηρα είναι περίπου 250 ml, δηλαδή όσο η κούπα μου, οπότε η κατάληξη ήταν η παρακάτω: