Τηγανητή κολοκύθα σαβόρε

Με τις όμορφες γλυκοκολοκύθες! 

Η Σταχτοπούτα ήταν από τα αγαπημένα μου παραμύθια . Ευτυχώς ή δυστυχώς αρκετά νωρίς αντιλήφθηκα  ότι οι πρίγκηπες δεν είναι και το καλύτερο είδος ανθρώπου και οι ανατροπές στη ζωή μας δεν γίνονται ποτέ από νεράιδες με μαγικά ραβδάκια…

Ακόμη όμως και τώρα, μια όμορφη στρογγυλή πορτοκαλόχρυση κολοκύθα με παραπέμπει σχεδόν πάντοτε στο παραμύθι της Σταχτοπούτας (και ευτυχώς που πάει εκεί το μυαλό μου γιατί εκείνες οι κολοκύθες του αμερικάνικου Halloween πολύ με τρομάζουν).

Μη μου πείτε ότι δεν τις καμαρώνετε τις στρογγυλές πανέμορφες κολοκύθες. Εγώ πολλές φορές λυπάμαι να τις κόψω και τις αφήνω αρκετές μέρες να δίνουν χρώμα στην κουζίνα μου.

Η σημερινή ευτυχώς δεν ήταν από τις πανέμορφες αποδείχτηκε όμως πεντανόστιμη. Την έφτιαξα με μια παλιά συνταγή που μου είπε πριν από χρόνια μια καλή μου γειτόνισσα,«μανούλα» στην παραδοσιακή κουζίνα.

Η σάλτσα σαβόρε (από το ιταλικό savorο) είναι συχνή στην κουζίνα μας. Σε ψάρια, σε συκώτι, στους μπουμπουριστούς χοχλιούς και –όπως θα δείτε- στην κολοκύθα, και σε άλλα τηγανητά λαχανικά. Πρωταγωνιστές της είναι το ξύδι και το αρισμαρί . Λέξη δυτικής προέλευσης στο κρητικό λεξιλόγιο,( rosmarino στα ιταλικά, rosemary στα αγγλικά, rosmarin στα γερμανικά) για το γνωστό μυριστικό που στην υπόλοιπη Ελλάδα λένε δεντρολίβανο. Απλή αλλά και gourmet θα την έλεγα τη σημερινή συνταγή.