Κρέας κοκκινιστό με σκορδάτη σάλτσα καρυδιών

Να το πούμε λαγωτό;

Στις προσεχείς αναρτήσεις προγραμματίζω αρκετές συνταγές για τα «πανωμερίτικα», τη στήλη του site που αφορά ελληνικές συνταγές που έχουν καθιερωθεί πια παντού κι όχι μόνο στον τόπο που παραδοσιακά συνηθιζόταν. Με πρώτο πρώτο το λαγωτό, θα περάσουμε και σε άλλα φαγητά και γλυκά, της Πελοποννήσου αυτήν τη φορά.

Αφορμή γι αυτές τις αναρτήσεις είναι οι λιχουδιές που γευτήκαμε σε μια εκδρομή-αστραπή που πραγματοποιήσαμε το εορταστικό τριήμερο της 28^ης Οκτωβρίου. Επισκεφτήκαμε αρκετές περιοχές της ορεινής Αρκαδίας, πολλά μέρη στη Μάνη και την αγαπημένη Καλαμάτα, με την οποία ενθουσιαστήκαμε, κυρίως επειδή είδαμε ότι ένας σεισμός, όσο οδυνηρός κι αν είναι, μπορεί πράγματι να είναι η αρχή μιας νέας εποχής για έναν τόπο. Αν βέβαια γίνει σωστός χειρισμός των καταστάσεων… Η εκδρομή μας –η πρώτη οργανωμένη μετά το «κλείσιμο» του κορονοϊού-είχε τεράστιο ενδιαφέρον σε όλα τα επίπεδα.

Κάποιες περιοχές και πόλεις τις είχαμε ξαναδεί, αλλά στο πρόγραμμα ήταν και μέρη που τα επισκεφτήκαμε για πρώτη φορά. Βυτίνα, Καρύταινα, Δημητσάνα, Καρδαμύλη, Λιμένι, Γύθειο, Τρίπολη, Αγία Θεοδώρα και βέβαια Καλαμάτα είναι οι πιο «βασικές» από τις στάσεις μας. Απολαύσαμε ομορφιά, ιστορικές τοποθεσίες, υπέροχη φύση, εξαιρετική αρχιτεκτονική και πολλά άλλα.

Φυσικά επαναλάβαμε γι άλλη μια φορά και τον γνωστό στίχο «όπου κι αν πάω η Ελλάδα με πληγώνει», γιατί δεν λείψανε και τα παρατράγουδα σε πολλά και διάφορα ζητήματα που –όπως διαπιστώσαμε-υπάρχουν παντού. Δεν είναι όμως εδώ ούτε ο χώρος ούτε ο χρόνος κατάλληλος για να τα αναφέρω…

Ας περάσουμε στα γαστρονομικά! Προμηθευτήκαμε διάφορα παραδοσιακά προϊόντα της περιοχής, από χυλοπίτες και τραχανά και ροβίτσα (μα πόσο υπέροχο όσπριο!), ως μέλια με γεύσεις που δεν έχουμε στην Κρήτη. Γευτήκαμε σύγλινο Μάνης, καρυδόπιτα Αρκαδίας, μανιάτικη γαλατόπιτα (εννοείται!), γλυκό Κοπεγχάγη και εξαιρετικά καλαματιανά γλυκά με βάση το σύκο. Φυσικά δοκιμάσαμε και τα λαλάγγια, τους καρυδοκουραμπιέδες  και διάφορα παξιμάδια.

Από όλα τα καταστήματα που μπήκα για τις προμήθειες παραδοσιακών προϊόντων, προσπάθησα να μάθω τοπικές συνταγές. Αρκετές κυρίες πρόθυμα μου ανέφεραν μέσες-άκρες ποια είναι τα παραδοσιακά τους εδέσματα και πώς τα φτιάχνουν εκείνες. Σιγά σιγά λοιπόν και με παράλληλο ψάξιμο στη βιβλιοθήκη μου, θα φτιάξω κάποια από τα πιάτα και τα γλυκά που μας άρεσαν.

Για το λαγωτό μου μίλησε μια κυρία σε ένα κατάστημα της Βυτίνας. «Ένα κοκκινιστό θα φτιάξεις, με πιο πολλά μπαχαρικά-όποια σ’ αρέσουνε- απ’ όσο συνήθως, και θα το δέσεις με μια σκορδαλιά καρυδιού ή θα προσθέσεις στο τέλος λίγη φρυγανιά, λίγα τριμμένα καρύδια και λίγο ξίδι. Σκόρδο αρκετό οπωσδήποτε και ξίδι. Άλλος κάνει χωριστά τη σκορδαλιά άλλος τα βάζει κατευθείαν στο κοκκινιστό».

Επειδή δεν είχα χρόνο να ψάξω άλλες πληροφορίες για τη συνταγή, την έφτιαξα μόλις επιστρέψαμε βασισμένη στις απλές συμβουλές εκείνης της κυρίας και μας άρεσε! Βασίστηκα και στη σκορδαλιά της μάνας μου ενισχύοντάς την με καρύδι και… έτοιμο το “λαγωτό” μου!  Εκ των υστέρων είδα και άλλες συνταγές που κυκλοφορούν και για άλλη μια φορά ενισχύθηκε η άποψή μου ότι ακόμη και οι πιο παραδοσιακές συνταγές μας αλλάζουν από χωριό σε χωριό και ίσως και από σπίτι σε σπίτι. Με δεδομένο όμως ότι δεν δοκίμασα λαγωτό στην Αρκαδία-αν και ζήτησα, δεν υπήρχε στα μαγαζιά εστίασης που καθήσαμε- περιμένω συμπληρώσεις και παρατηρήσεις!

Θα χαρώ πολύ αν την διαβάσουν άλλες αρκαδιανές ή αρκάδες να συμπληρώσουν τις πληροφορίες μου, και να μας που κι άλλες εκδοχές γι αυτόν τον πολύ νόστιμο συνδυασμό υλικών! Το ερωτηματικό στον υπότιτλο της ανάρτησης αφήνει κάποιες αμφιβολίες ως προς την αυθεντικότητα της συνταγής αλλά σας βεβαιώνω ότι δεν υπάρχει καμιά αμφιβολία για τη νοστιμιά της!