Σε ένα σκεύος, οικονομική, «παιγνιδιάρικη» και vegan σοκολατόπιτα!
Από τις πιο εύκολες σοκολατόπιτες που έχω φτιάξει. Χωρίς το γλάσο είναι ένα αφράτο και ανάλαφρο κέικ σοκολάτας. Με το γλάσο (και ανάλογα με την ποσότητά του), μετατρέπεται σε ζουμερή ή απλώς ελαφρά σιροπιασμένη σοκολατόπιτα. Στο site υπάρχουν ήδη αρκετές σοκολατόπιτες και κέικ σοκολάτας γιατί-δεν κρύβεται αυτό- είμαστε λάτρεις της σοκολάτας οικογενειακώς. Αυτή εδώ η συνταγή είναι από τις τελευταίες μου ανακαλύψεις σε παλιά τετράδια που όπως έλεγα σε προηγούμενη ανάρτηση έχουν πέσει στα χέρια μου, σε σημειωματάριο-ημερολόγιο της δεκαετίας του 1970.
Τότε λοιπόν, οι νοικοκυρές στην περιοχή μου δεν εύρισκαν εύκολα στο εμπόριο κουβερτούρα, δεν κυκλοφορούσε στα μπακάλικα. Έπρεπε να πάνε στο Ηράκλειο σε ειδικά καταστήματα (κάποια από αυτά υφίστανται ακόμη…), ή να αξιοποιήσουν τα σοκολατένια αυγά και λαγουδάκια του Πάσχα (τέτοια είχαμε οι κάπως πιο τυχεροί). Έτσι όλες σχεδόν οι σοκολατόπιτες και τα κέικ σοκολάτας φτιαχνόταν με κακάο. Με κακάο είναι και τούτη η συνταγή, που αναφέρεται ως κέικ σοκολάτας με σιρόπι. Το γλάσο προστέθηκε από μένα, μετά την αναζήτηση που αναφέρω παρακάτω.
Επειδή ετούτη εδώ η συνταγή μου φάνηκε πολύ πρωτοποριακή λόγω του τρόπου παρασκευής της σοκολατόπιτας, αλλά και λόγω του ονόματος που συνόδευε τον τίτλο της, το έψαξα λίγο. Όπως έχω ξαναγράψει, πολύ συχνά στα τετράδια συνταγών μας οι τίτλοι περιέχουν ονόματα: «Μελομακάρουνα Φανής», «Ροξάκια Έλενας», «Κέικ Φιφίκας», «Κουλουράκια Φρειδερίκης», «Λαδοκούλουρα Αριστέας» και πολλές άλλες συνταγές με ονοματεπώνυμο είναι στα τετράδια συνταγών της μάνας μου αλλά και σε όσα μου έχουν εμπιστευτεί φίλες και φίλοι.Εντυπωσιακός ήταν ο τρόπος παρασκευής, παιγνιδιάρικο θα τον έλεγα, ό,τι πρέπει για να απασχολήσουμε και μικρά παιδιά στην κουζίνα!
Η αναζήτηση λοιπόν με «έβγαλε» σε αμερικάνικα sites! Σε δημοφιλές αμερικάνικο κέικ με «three holes» (κάπως έτσι το αναζήτησα…), αν και ο συνηθέστερος τίτλος του είναι «crazy cake»! Για τους αμερικάνους έχει και κάποια ιστορία γιατί εντάσσεται στην κατηγορία που λένε war cakes. Πρόκειται για κέικς που επινοήθηκαν στον πόλεμο, σε εποχές ανέχειας (ναι, η δική τους ανέχεια περιελάμβανε και κέικς!). Η συνταγή η δική μου έλεγε «λάδι ραφινέ»-όπως γράφουν πολλές συνταγές εκείνης της εποχής- και ξίδι κανονικό, αλλά οι αμερικάνικες παραλλαγές που βρήκα είχαν οι περισσότερες vegetable oil και μηλόξιδο. Χρησιμοποίησα ελαιόλαδο δικής μας παραγωγής και μηλόξιδο. Το εντυπωσιακό είναι ότι οι αναλογίες στο παλιό τετράδιο της συγχωριανής μου, είναι σχεδόν ίδιες με αυτές που κυκλοφορούν ακόμη! Ποιος ξέρει ποια ξενιτεμένη την έφερε στα μέρη μας!
Έχω ήδη φτιάξει το κέικ δύο φορές! Δείτε στην παραλλαγή τις παρεμβάσεις που έκανα…
Υλικά
Στερεά υλικά:
3 κούπες αλεύρι
1 και ¾ κούπες ζάχαρη
2 κουταλάκια μπέικιν
2 κουταλάκια σόδα
8 κουταλιές κακάο
Υγρά υλικά:
¾ κούπας ελαιόλαδο
2 κουταλάκια υγρή βανίλια (δείτε παρατηρήσεις)
2 κουταλιές σούπας μηλόξιδο ή κοινό ξίδι
2 κούπες (1 μπουκάλι 500 ml) επιτραπέζιο μεταλλικό νερό ΖΑΡΟΣ
Για το (προαιρετικό) γλάσο:
¼ της πλάκας των 250 gr βούτυρο (μπορεί να είναι και βούτυρο καρύδας ή άλλο φυτικό «βούτυρο»)
6 κουταλιές κακάο
1/3 κούπας γάλα πλήρες (μπορεί να είναι και φυτικό υποκατάστατο γάλακτος)
1 κουταλάκι βανίλια
1 πακετάκι των 400 gr ζάχαρη άχνη
Η κούπα και τα κουτάλια μου είναι δοσομετρικά (250 ml η κούπα, 15ml η κουταλιά, 5ml το κουταλάκι)
Επί το έργον
Ανάβουμε τον φούρνο στους 180 βαθμούς (αντιστάσεις). Σε πυρίμαχο σκεύος 34Χ23, ανακατεύουμε τα στερεά υλικά πολύ καλά (εδώ η βοήθεια των παιδιών είναι πολύτιμη). Κάνουμε τρεις «τρύπες» και αδειάζουμε στη μία το ελαιόλαδο, στην άλλη την βανίλια και στην τρίτη το ξύδι.
Περιχύνουμε με το νερό και ανακατεύουμε καλά με ένα πιρούνι να έχουμε ένα ομοιογενές μείγμα. Ψήνουμε το κέικ μας λίγο πιο κάτω από τη μεσαία σχάρα για 35-40 λεπτά σύμφωνα με τις οδηγίες για ψήσιμο κέικ.
Αφήνουμε να κρυώσει λίγο και ετοιμάζουμε το γλάσο: Σε κατσαρολάκι βάζουμε το βούτυρο, το κακάο και το γάλα και ανακατεύουμε σε μέτρια θερμοκρασία μέχρι να λιώσει το βούτυρο. Προσθέτουμε τη βανίλια και τη ζάχαρη άχνη και ανακατεύουμε ώστε να έχουμε μια πηκτή αλλά ρευστή πάστα.
Την απλώνουμε πάνω από το κέικ και με μια οδοντογλυφίδα ή ξυλάκι από σουβλάκι τρυπάμε εδώ κι εκεί την επιφάνεια ώστε να εισχωρήσει το γλάσο στο κέικ μας. Αν θέλουμε πασπαλίζουμε και με τρούφα σοκολάτας. Αφήνουμε να κρυώσει εντελώς και σερβίρουμε.
Παραλλαγή
Για τη μισή δόση χρησιμοποίησα πυρέξ 20Χ20 cm. Δεν είχα αλεύρι για όλες τις χρήσεις και χρησιμοποίησα αλεύρι που φουσκώνει μόνο του και 3/4 κουταλάκι σόδα. Και βέβαια έφτιαξα μισή δόση και από το γλάσσο, αλλά χρησιμοποίησα 1 κουταλάκι κορν φλάουρ για να το δέσω οπότε ελάττώθηκε κατά πολύ η ζάχαρη άχνη. Πρόσθεσα επίσης ένα σφηνάκι κονιάκ γιατί δεν επρόκειτο να καταναλωθεί από παιδιά.Παρατηρήσεις
- Το γλάσο είναι προαιρετικό και μπορεί να αντικατασταθεί με οποιαδήποτε άλλη επικάλυψη μας αρέσει, από πραλίνα ως σιρόπι σοκολάτας (σπιτικό ή του εμπορίου) ή από κάποια κρέμα βουτύρου ή σαντιγί. Μπορούμε επίσης να το παραλείψουμε εντελώς.
- Αν φτιάξουμε το κέικ χωρίς γλάσο μπορούμε να αυξήσουμε λίγο τη ζάχαρη, ως 2 κούπες.
- Η σοκολατόπιτα με το γλάσο είναι υγρή οπότε μετά τη δεύτερη μέρα διατηρείται στο ψυγείο, το κέικ (αν παραλείψουμε το γλάσο) διατηρείται εκτός ψυγείου για περισσότερες μέρες.
- Στις περισσότερα sites που είδα τη συνταγή δίνουν τη μισή δόση και προτείνουν σκεύος με πλευρά 20 cm (8 ίντσες), είναι μια καλή πρόταση για λιγότερες μερίδες.
- Αν δεν βρίσκουμε υγρή βανίλια (εγώ τελευταία την έχω καθιερώσει), προτείνω να βάλουμε στη θέση της κάποιο ποτό και να προσθέσουμε βανίλια σε σκόνη στο κέικ μας.
Η συνταγή περιέχει τοποθέτηση προϊόντος. Προβάλλουμε αποκλειστικά προϊόντα που ταιριάζουν με την φιλοσοφία του site και που χρησιμοποιούμε κι εμείς οι ίδιοι.