Μικρές αρωματικές μπουκιές!
Τη λατρεία μου για τα εσπεριδοειδή την ξέρουν οι τακτικοί επισκέπτες του site. Δεν υπάρχει εσπεριδοειδές που να μη μ’ αρέσει απ’ όσα έχω δοκιμάσει. Τούτο δω το μικρό πορτοκαλάκι έχει γεμίσει τις τελευταίες δεκαετίες κήπους και μπαλκόνια στην Κρήτη, αλλά ενσωματώθηκε πολύ εύκολα στην γαστρονομική μας κουλτούρα. Το γλυκό κουμ κουάτ λοιπόν έγινε κι εδώ ένα από τα πιο αγαπημένα γλυκά του κουταλιού και επειδή είναι πολύ νόστιμο και αρωματικό, και επειδή στολίζει τέλεια άλλα γλυκά!
Συνδεμένο με την Κέρκυρα (μπορεί να κατάγεται από την Κίνα, αλλά εμείς με την Κέρκυρα το ταυτίζαμε), με το μοναδικό λικέρ που μας έφερναν όσοι γνωστοί μας επισκεπτόταν το Ιόνιο νησί παλιότερα, το κουμ κουάτ ήταν για πολλά χρόνια κυρίως καλλωπιστικό δεντράκι στην περιοχή μας. Είναι τόσο όμορφο άλλωστε! Σιγά σιγά μάθαμε να φτιάχνουμε και λικέρ, και γλυκό και μαρμελάδα, αλλά και να αρωματίζουμε με το φίνο του άρωμα φαγητά κατσαρόλας και ψητά.
Το δικό μου δεντράκι φέτος μόνο έδωσε ποσότητα φρούτου άξια να αξιοποιηθεί ως γλυκό! Είχα φτιάξει λικέρ κουμ κουάτ με τα λίγα που έδωσε πριν 1-2 χρόνια, αλλά φέτος ήταν φορτωμένο σε σχέση με το μέγεθός του. Το κακό είναι ότι ωριμάζουν σταδιακά. Κατόρθωσα και μάζεψα το πρώτο κιλό πριν από λίγες μέρες κι έτσι έφτιαξα για πρώτη φορά γλυκό με δικά μου κουμ κουάτ!
Όχι δηλαδή ότι ο δικός μου τρόπος έχει κάτι ουσιαστικά διαφορετικό από τις συνταγές που κυκλοφορούν, ούτε από τον τρόπο που παρασκευάζω τα υπόλοιπα γλυκά με εσπεριδοειδή. Ξεπίκρισμα-σιρόπι-βράσιμο-δέσιμο. Απλά, σ’ αυτό εδώ το μικρούτσικο πορτοκαλάκι μ’ ενοχλούσαν κάπως τα κουκούτσια που δεν βγαίνουν έτσι κι αλλιώς εύκολα. Γιατί γλυκό κουμ κουάτ φτιάχνω εδώ και χρόνια, από δεντράκια καλών φίλων που πάντα έχουν λίγα και για μένα, όπως εξάλλου και περγαμόντα και κίτρα και νεράντζια!
Διαπίστωσα λοιπόν ότι με τα ανοίγματα που έκανα φέτος έβγαλα πολύ περισσότερα από άλλες χρονιές, χωρίς να χαλάσει το σχήμα τους. Ταυτόχρονα, το σιρόπι γέμισε τόσο καλά το εσωτερικό τους που στη πράξη γίνεται μια μικρή «έκρηξη» σιροπιού μόλις το βάλουμε στο στόμα μας! Ας δούμε λοιπόν τη φετινή μου παρασκευή.
Υλικά
1 κιλό κουμ κουάτ φρέσκα και τρυφερά
1 κιλό ζάχαρη
2 κούπες (500 ml) νερό
2 κουταλιές (30 ml) χυμό λεμονιού
Επί το έργον
Πλένουμε καλά τα κουμ κουάτ αφού αφαιρέσουμε τα κοτσανάκια τους. Καλό είναι να τα αφήσουμε σε μια λεκάνη με νερό για λίγη ώρα ώστε να φύγει η σκόνη που πιθανόν να έχουν αφού –ευτυχώς για μας- δεν ξύνουμε την εξωτερική επιφάνεια. Με ένα λεπτό και κοφτερό μαχαίρι κάνουμε 3-4 χαρακιές κατά μήκος στη φλούδα τους.
Τα βάζουμε να βράσουν για 10 λεπτά, χύνουμε το νερό και επαναλαμβάνουμε 1-2 φορές την διαδικασία ανάλογα πόσο έχουν ξεπικρίσει και πώς αρέσουν σ’ εμάς. Αν μαλακώσουν πολύ χωρίς να έχουν ξεπικρίσει όσο θέλουμε κάνουμε κρύο ξεπίκρισμα (αλλάζουμε 2-3 φορές το νερό για 12 ώρες). Με μια οδοντογλυφίδα βγάζουμε όσα σπόρια μπορούμε από τις χαρακιές που έχουμε κάνει στην φλούδα, προσπαθώντας να μη χαλάσουμε το σχήμα τους. Δεν θα βγουν όλα, αλλά αυτά που μένουν δεν είναι ενοχλητικά! Τα αφήνουμε να στραγγίξουν σε στραγγιστήρι μέχρι να βράσει το σιρόπι.
Βάζουμε τη ζάχαρη με το νερό σε ευρύχωρη κατσαρόλα να βράσει και μόλις διαλυθεί η ζάχαρη προσθέτουμε τα κουμ κουάτ. Αφήνουμε να βράσουν 10 λεπτά σε μέτρια θερμοκρασία (στο 5 ή 6 από 9). Αποσύρουμε από το μάτι και σκεπάζουμε την κατσαρόλα όταν γίνει χλιαρό. Περιμένουμε 24 ώρες και δένουμε το γλυκό μας δοκιμάζοντας το δέσιμο όπως συνήθως, ή με θερμόμετρο στους 105-107 βαθμούς. Λίγο πριν αποσύρουμε οριστικά από το μάτι, προσθέτουμε τον χυμό λεμονιού να πάρει 1-2 βράσεις. Σερβίρουμε σε καυτά αποστειρωμένα βάζα, καυτό το γλυκό (μόλις ηρεμήσει από τον βρασμό) και αφήνουμε να κρυώσουν αναποδογυρισμένα. Αποθηκεύουμε σε δροσερό ντουλάπι και διατηρούμε στο ψυγείο μετά το άνοιγμα.
Παρατηρήσεις
- Προτιμούμε φρουτάκια που να μην έχουν μεστώσει τα σπόρια τους. Αυτά και να μείνουν δεν είναι πολύ ενοχλητικά. Ελέγχουμε κόβοντας 1-2, δεν πρέπει να είναι σκληρά. Αν είναι σκληρά, προτιμούμε να φτιάξουμε μαρμελάδα.
- Η αρχική μου σκέψη ήταν να τα κόβω κάθετα στο μήκος (φαίνονται 1-2 στις φωτογραφίες). Η αλήθεια είναι ότι έτσι αφαιρούνται όλα τα κουκούτσια. Όμως χαλούσε πολύ το σχήμα τους, ενώ με τον τρόπο που έγινε δεν φαίνονται καθόλου οι χαρακιές!
- Δεν τα σφίγγω να στραγγίξουν, γι αυτό τα αφήνω 24 ώρες στο σιρόπι και μετά τα δένω οριστικά. Έτσι αφήνουν όλη την υγρασία τους και γεμίζει με σιρόπι το εσωτερικό τους.
- Πάντα δοκιμάζω το ξεπίκρισμα τρώγοντας λίγο από το φρούτο που έχω ξεπικρίσει. Όπως έχουμε ξαναπεί δεν γλυκαίνει το φρούτο μετά που θα μπει στο σιρόπι!
- Στα εσπεριδοειδή δεν βάζω ποτέ άλλο άρωμα, αρκετό έχουν από μόνα τους! Αν θέλετε κάποιο, προτιμείστε την βανίλια από κανέλα ή αρμπαρόριζα.