Ένα πολύ νόστιμο ντοματόψωμο

Μια “τύπου” φοκάτσα (focaccia-pugliese, τύπος ιταλικού ψωμιού) με άρωμα και υλικά Κρήτης!

Πρώτα πρώτα θέλω να σας ευχαριστήσω για την συμμετοχή σας στο “διαγωνισμό” και τα καλά σας λόγια.  Οι συμμετέχοντες-ουσες στο διαγωνισμό ήταν 57 , αφού η αγαπητή μου Μαρίνα δεν ήθελε να τη συμπεριλάβω στην κλήρωση  για ευνόητους όπως λέει η ίδια λόγους, τους οποίους κατανοώ απόλυτα αφού οι γνώσεις της στην ιταλική κουζίνα είναι πάνω από ό,τι προσφέρει οποιοδήποτε βιβλίο!

Update 14-6-2018: Διαγράψαμε τη λίστα με τις φίλες και φίλους που είχαν λάβει μέρος στο διαγωνισμό από έχει περάσει η ισχύς του.

Η τυχερή αναγνώστρια είναι το 26 στον πίνακα, η Marina Kazantza Vekaki, που σχολίασε στη σελίδα μας στο facebook. Καλά μαγειρέματα Μαρίνα! Ελπίζω να βρεις ενδιαφέρον το βιβλίο. Πρέπει να μου στείλεις τα στοιχεία σου (πλήρη διεύθυνση) ώστε να στο στείλω. Για τις υπόλοιπες αναγνώστριες θα δημοσιεύσω 2-3 συνταγές από το συγκεκριμένο βιβλίο ώστε να έχουν μια γεύση …

Το πλεονέκτημα του βιβλίου που ήταν μάλιστα καθοριστικό για την επιλογή του, είναι ότι στις περισσότερες συνταγές αναγράφεται ένα μικρό κομμάτι ιστορίας είτε της συνταγής είτε του βασικού της υλικού, γεγονός που δένει με την άποψη και της δικής μου σελίδας.

Παρόλο που είμαι από εκείνους που πιστεύουν ότι Μεσογειακή Διατροφή δεν είναι μία και ενιαία (εδώ η Eλληνική Διατροφή είναι διαφορετική από τόπο σε τόπο, και κάποιοι βάζουν στο ίδιο τσουβάλι όλες τις κουζίνες της Μεσογείου), δεν μπορώ να αμφισβητήσω κάποια κοινά χαρακτηριστικά σε συνταγές διαφορετικής προέλευσης.  Κυρίως οι συνταγές των 2-3 απλών υλικών που συναντώνται στις μεσογειακές χώρες είναι εκπληκτικές.

Τούτη εδώ η συνταγή δίνεται στο βιβλίο με τον ιταλικό τίτλο    focaccia pugliese και τον αγγλικό focaccia from Apulia . Οι φοκάτσιες ή φοκάτσες είναι σχετικά επίπεδα ιταλικά ψωμιά που μοιάζουν με τις δικές μας λαγάνες. Η συγκεκριμένη θυμίζει τόσο πολύ την ελληνική λαδένια της Κιμώλου που είναι να απορεί κανείς για τις κοινές εμπνεύσεις των λαών. Η πρωτοτυπία της και η ουσιαστική της διαφορά είναι στην προσθήκη πατάτας στη ζύμη, πράγμα που είδα και σε άλλες συνταγές ζυμαριών (ακόμη και πίτσας)  σ’ αυτό και σε άλλα βιβλία που πήρα από την Ιταλία.

Η φοκάτσια αυτή μας άρεσε πάρα πολύ και σίγουρα θα την επαναλάβουμε, αφού τα υλικά της βρίσκονται πάντα μέσα στο σπίτι και είναι απολύτως …κρητικά θα έλεγε κάποιος.

Τη συνοδεύσαμε με κρητική γραβιέρα χθες βράδυ που ήταν ζεστή αλλά και σήμερα που καταναλώσαμε την υπόλοιπη (σε θερμοκρασία δωματίου) με το λαδερό μας φαγητό ήταν εξαιρετική. Ίσως λίγο περισσότερο αλμυρή  απ’ όσο θα θέλαμε, αλλά όπως έχω ξαναγράψει την πρώτη φορά που φτιάχνω μια συνταγή ακολουθώ κατά γράμμα αν γίνεται την αρχική και κάνω τις παρεμβάσεις μου σε επόμενες εφαρμογές. Βέβαια η νοστιμιά της έχει να κάνει και με το “τσίμπημα” του αλατιού…