Φίνο κέικ αμυγδάλου

Για τη γιορτή, για την ημέρα!

“Κάποιο παιδί έφυγε οργισμένο αφήνοντας την μόνη , αφού το ανέστησε. Μετά από πολλά χρόνια  της έγραψε ένα γράμμα λέγοντάς την.
– Μη μου απαντήσεις… θα περάσω με το τραίνο μεθαύριο… βάλε μόνο ένα σημάδι… ένα άσπρο πανί στο περιβόλι… Αν με έχεις συγχωρήσει, θα κατέβω… αλλιώς θα συνεχίσω το ταξίδι μου .
Κόντευε να φτάσει το τραίνο. Το παιδί δεν άντεξε την αγωνία. Έσκυψε, έβαλε τα χέρια του στα μάτια του και ακούμπησε στα λυγισμένα γόνατά του. Ο συνεπιβάτης του τρομαγμένος , τον σκούντηξε
– Κοίτα, κοίτα !!! Λευκά πανιά πέρα ως πέρα στο σταθμό. Σεντόνια, μισοφόρια, πετσέτες, πουκαμίσες …”

Η πιο ανιδιοτελής αγάπη, η πιο αληθινή! Αν μιλάμε για φυσιολογικούς ανθρώπους και όχι για άρρωστες καταστάσεις που όλοι μας έχουμε δει και ακούσει. Η αγάπη που όλα τα υπομένει. Τη μάνα μου σκέφτηκα όταν το πρωτοδιάβασα αυτό το κείμενο (κάπου στο internet), όχι τα παιδιά μου. Άφησα τις “σιωπές” που δηλώνουν τα αποσιωπητικά γιατί από την πρώτη φορά που το διάβασα μου φάνηκε ότι έχουν κι αυτές τη σημασία τους…

Όχι, δεν έφυγα οργισμένη, δεν την άφησα μόνη, δεν ήμουνα το τυπικά «κακό παιδί». Πάνω-κάτω είναι τα σπίτια μας. Μα μια μάνα είναι πάντα ο πιο δικός σου άνθρωπος για να ξεσπάσεις νεύρα και στενοχώριες, και ο μόνος που θα τα ξεχάσει στο πρώτο σου χάδι, στο χαμόγελό σου. Που πάντα θα απλώνει λευκά πανιά να σε συγχωρεί και να σε περιμένει…

Για τη μάνα μου λοιπόν το σημερινό κέικ, από το δικό της παλιό τετράδιο. Επειδή της αρέσουν τα λευκά γλυκά, τα φίνα αφράτα κέικ, αυτά που στη σύγχρονη γαστρονομική γλώσσα λέμε sponge cakes.Ένα κέικ από αυτά που θεωρούσε «καλά», γιορτινά!

 Ήθελε βλέπετε λίγο παραπάνω χρόνο αφού τα αυγά είναι χωρισμένα και πρέπει να καλοχτυπηθούν. Κι όταν αυτό γίνεται  με το χέρι και όχι με τα σημερινά μίξερ, έχει τον κόπο του.  Ήθελε και λίγη προσοχή παραπάνω να μη ξεφουσκώσει το μείγμα, να ψηθεί όμορφα, να ξεφορμαριστεί όπως πρέπει!  

Η συνταγή της γράφει 7 αυγά αλλά μετέτρεψα τις ποσότητες για 4 αυγά ώστε να γίνει πιο μικρό, στα μέτρα της! Αρκετό για μια 24 φόρμα. Η άλλη αλλαγή που έκανα ήταν ότι έβαλα αλεύρι που φουσκώνει μόνο του παρόλο που η συνταγή της δεν είχε κανένα φουσκωτικό!

Έχουμε και λέμε λοιπόν…

Υλικά:

4 αυγά (250 gr ήταν με τα τσόφλια)

190 gr  ζάχαρη

120 gr αλεύρι που φουσκώνει μόνο του

50 gr αμύγδαλα φιλέ

30 ml κονιάκ ή λικέρ

Ξύσμα ενός φρέσκου λεμονιού

Επί το έργον:

Καβουρδίζουμε ελαφρά τα αμύγδαλα και τα αφήνουμε να κρυώσουν. Χωρίζουμε τα αυγά σε κρόκους και ασπράδια σε 2 χωριστά μπολ. Βάζουμε στο μπολ με τα ασπράδια 1 κουταλάκι από τη ζάχαρη και την υπόλοιπη στο μπολ με τους κρόκους, όπου και θα χτυπήσουμε το κέικ.

Χτυπάμε τα ασπράδια μαρέγκα και την αφήνουμε στην άκρη. Χτυπάμε κρόκους με ζάχαρη να ασπρίσουν (με μίξερ σταθερό ή χειρός),  προσθέτουμε το λικέρ και το ξύσμα και συνεχίζουμε το χτύπημα. Ανάβουμε το φούρνο στους 170 βαθμούς (δείτε παρατηρήσεις).

Σταματάμε το μίξερ. Προσθέτουμε σε 2-3 δόσεις εναλλάξ τη μαρέγκα με το αλεύρι κοσκινισμένο, και ανακατεύουμε με σπάτουλα απαλά, παίρνοντας το μείγμα από κάτω προς τα πάνω. Όταν γίνει ομοιογενές προσθέτουμε και τα αμύγδαλα και ανακατεύουμε απαλά.

Αδειάζουμε σε φόρμα 24 νούμερο αν είναι βαθειά,  26 αν είναι ρηχή. Ψήνουμε το κέικ για 50-55 λεπτά στη μεσαία σχάρα. Στα 40 περίπου λεπτά το σκεπάζουμε με χαρτί ψησίματος. Ακολουθούμε τις οδηγίες για κέικ.

Όταν είναι έτοιμο το αφήνουμε για 10-15 λεπτά στη φόρμα (δείτε παρατηρήσεις) και το αναποδογυρίζουμε σε πιατέλα. Το πασπαλίζουμε αφού κρυώσει με άχνη, ή με γλάσο λεμονιού ή γλάσο βανίλιας.

Παρατηρήσεις:

• Αν δεν χρησιμοποιήσουμε φόρμα σιλικόνης, θα λαδώσουμε και θα αλευρώσουμε πολύ καλά τη φόρμα μας. Στην κλασική φόρμα θα ανεβάσουμε και τη θερμοκρασία στους 180 βαθμούς. Επίσης υπενθυμίζω ότι αν ψήσουμε σε φόρμες σιλικόνης πρέπει να κρυώσει εντελώς το κέικ πριν αναποδογυρίσουμε και όχι σε 10 λεπτά που αναφέρω παραπάνω.
• Η μαμά μου καβούρδιζε τα αμύγδαλα με το φλούδι ή ξεφλουδισμένα όποτε έφτιαχνε αυτό το κέικ και μετά τα κοπάνιζε σε γουδί. Εγώ θεωρώ πολύ εύκολη λύση τα αμύγδαλα φιλέ. Θέλουν λίγη προσοχή στο καβούρδισμα, να μυρίσουν μόνο, να μη μαυρίσουν.
• Χρησιμοποίησα λικέρ λεμονιού αντί κονιάκ. Γενικά στα κέικ με αυγά, χωρίς βούτυρο, προσθέτουμε κάποιο ποτό. Πάντως το να μη μυρίζουν αυγουλίλα το επιτυγχάνουμε κυρίως με το καλό χτύπημα των κρόκων με τη ζάχαρη και δευτερευόντως με το ποτό και το άρωμα που θα προσθέσουμε!
• Το δικό μου κέικ το στόλισα με λίγο γλάσο βανίλιας (βανίλια “υποβρύχιο”, που μαλάκωσα ζεσταίνοντάς τη λίγο) και καραμελωμένα αμύγδαλα που βρέθηκαν στο σπίτι (θα μπορούσε να είναι αμύγδαλα φιλέ ή τρούφα σοκολάτας). 

Χρόνια Πολλά σε όλες τις μανούλες, τις μαμάδες, τις μάνες!

Χρόνια Πολλά στη Μητέρα! 

Να χαιρόμαστε τα παιδιά μας!

Βρείτε μας: 

Facebook

Instagram

Youtube

Pinterest