Μια πίτα από τα Τρίκαλα για να “εγκαινιάσουμε” μια νέα στήλη στο site!
Εδώ και πολύ καιρό τριβέλιζε το μυαλό μου η ιδέα της δημιουργίας μιας καινούριας στήλης στο site που να περιλαμβάνει αυθεντικές παραδοσιακές συνταγές και από την υπόλοιπη Ελλάδα. Όχι μόνο αυτές που είναι κοινές κατά κάποιο τρόπο σε όλη τη χώρα, αλλά τις τοπικές νοστιμιές που έχω δοκιμάσει από συγγενείς και φίλους.
Εξάλλου έχω δεσμούς αίματος με τη Βόρεια και την Κεντρική Ελλάδα, με την Πελοπόννησο αλλά και με τις Κυκλάδες πλέον! Είχα μάλιστα σκεφτεί και το όνομά της εδώ και καιρό, και αυτό θα της δώσω. “Τα πανωμερίτικα” θα τη λέω, επίθετο που χρησιμοποιούμε για ο,τι έχει καταγωγή από την υπόλοιπη Ελλάδα! Πανωμερίτες έχω αρκετούς στην οικογένεια, γιατί όχι και συνταγές πανωμερίτικες!
Στο site υπάρχουν ήδη συνταγές πανωμερίτικες στις οποίες έχω «επέμβει» με μικρές παραλλαγές στα υλικά και αντικατάσταση πρώτων υλών με κρητικά προϊόντα. Το περιεχόμενο της καινούριας στήλης δεν θα είναι μόνο αυτές οι συνταγές, αλλά και οι αυθεντικές κάθε περιοχής με τον τρόπο που τις φτιάχνουν οι δικοί μου άνθρωποι και που είχα τη χαρά να δοκιμάσω κάποια στιγμή!
Την οριστική απόφαση υλοποίησης αυτής της στήλης την πήρα μετά από ένα μήνυμα που πήρα τις γιορτές των Χριστουγέννων από φίλο της σελίδας που ζει στο εξωτερικό, με καταγωγή από τη Θράκη (μου έστειλε και ο ίδιος μια συνταγή , αλλά δεν έχω βρει ακόμη Θρακιώτικο καβουρμά):
Όπως και σε χιλιάδες άλλους αναγνώστες, μ΄ αρέσει το site σας επειδή είναι καλαίσθητο και περιλαμβάνει αγνές συνταγές όχι μόνο της Κρήτης αλλά και της λοιπής Ελλάδας.
Θα ήθελα, αν μπορούσατε να δημιουργούσατε μία ομάδα συνταγών απ όλη την Ελλάδα όχι κατά βάση γιορτινών αλλά απόλυτα τοπικών. Σίγουρα έχετε αρκετές αλλά υπάρχουν πολλοί Έλληνες σήμερα στη διασπορά που θέλουν να ξαναθυμηθούν γευστικά τα χρόνια της μαμάς.. του χωριού… της πατρίδας. Νομίζω πως η γέφυρα με την πατρίδα δεν θα πρέπει να κοπεί ποτέ… και οι γευστικές μνήμες παίζουν πάντα σημαντικό ρόλο.
Οι φίλοι της σελίδας από το εξωτερικό είναι πάρα πολλοί και πάντα τα σχόλια και τα μηνύματά τους είναι συγκινητικά! Είπα λοιπόν ότι ήρθε η ώρα της νέας σελίδας χωρίς άλλες αναβολές!
Η στήλη λοιπόν εγκαινιάζεται σήμερα με μια εξαιρετική κοτόπιτα από τη Θεσσαλία που εμείς γευτήκαμε την Πρωτοχρονιά. Μαζί με τη γλυκιά μας βασιλόπιτα δοκιμάσαμε και την αλμυρή βασιλόπιτα που συνηθίζουν στην περιοχή των Τρικάλων. Η πίτα είναι εξαιρετική! Βασίζεται κι αυτή όπως τόσες και τόσες άλλες παραδοσιακές συνταγές στα απλά υλικά αλλά στην ιδιαίτερη τεχνική και μαεστρία της μαγείρισσας! Η επινόηση του προψημένου φύλλου στο εσωτερικό της πίτας έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον και της δίνει υπέροχη γεύση. Δεν μπορείτε να φανταστείτε πόσο τη “γλυκαίνουν” τα άφθονα κρεμμύδια. Όταν ρώτησα αν πρέπει να προσθέσω τυρί, η απάντηση ήταν ένα κατηγορηματικό “Όχι”. Μετά που δοκίμασα την πίτα κατάλαβα το νόημά του. Γεύση απλή, μεστή γεμάτη νοστιμιά!
Δημοσιεύω σήμερα τη συνταγή γιατί προσφέρεται και γι αυτές τις μέρες που συνήθως καταναλώνουμε κρεατικά λόγω των Απόκρεω. Δοκιμάστε τη!
Υλικά:
1,5 κιλό κότα (κατά προτίμηση χωριάτικη)
1 κιλό κρεμμύδια κομμένα σε φετάκια
¼ -1/3 κούπας ελαιόλαδο για τη γέμιση και μια ποσότητα για το άλειμμα των φίλων
5-6 αυγά
Αλάτι
Πιπέρι
1 δόση ζύμη για φύλλο (χωρίς το μπέικιν)
Επί το έργον:
Βάζουμε το ελαιόλαδο σε μια κατσαρόλα , τα κομμάτια της κότας και τα κρεμμύδια καθαρισμένα και κομμένα σε φετάκια. Αλατίζουμε ελαφρά και προσθέτουμε 1,5-2 κούπες νερό. Μόλις πάρουν βράση, χαμηλώνουμε τη θερμοκρασία και σιγοβράζουμε μέχρι να μαλακώσει εντελώς η κότα (να ξεκολλά το κρέας από τα κόκαλα και να λιώσουν σχεδόν τα κρεμμύδια). Ωστόσο φτιάχνουμε τη ζύμη για το φύλλο και αφήνουμε να ξεκουραστεί. Όταν ετοιμαστεί η κότα με τα κρεμμύδια (να έχουν απορροφηθεί σχεδόν όλα τα υγρά) αποσύρουμε από το μάτι και αφήνουμε να κρυώσει ώστε να μπορούμε να την ξεκοκαλίσουμε. Ελέγχουμε το αλατοπίπερο.
Χωρίζουμε τη ζύμη σε 8 ίσα μέρη. Ανάβουμε το φούρνο στους 180 βαθμούς . Ανοίγουμε ένα φύλλο στο μέγεθος του ταψιού μας και όταν σβήσει το φωτάκι το ψήνουμε για 10-15 λεπτά (τόσο μου πήρε για να γίνει εύθρυπτο χωρίς να σκουρύνει) . Κάνουμε το ίδιο για δυο ακόμη φύλλα.
Χτυπάμε τα αυγά και τα προσθέτουμε στη γέμιση. Σπάμε το ένα από τα ψημένα φύλλα σε μικρά κομματάκια και τα προσθέτουμε και αυτά στη γέμιση. Έτσι θα απορροφηθούν και τα τελευταία υγρά.
Ανοίγουμε και τα υπόλοιπα 5 μέρη της ζύμης σε φύλλα και στρώνουμε την πίτα ως εξής:
3 ωμά φύλλα με ελαιόλαδο ανάμεσά τους- το ένα από τα δύο ψημένα φύλλα –η γέμιση- το άλλο ψημένο φύλλο – τα τελευταία ωμά φύλλα με ελαιόλαδο ανάμεσά τους. Φροντίζουμε τα 3 κάτω να είναι τόσα ώστε να κλείσει με κόθρο η πίτα μας.
Αλείφουμε και την επιφάνεια με λίγο ελαιόλαδο και ψήνουμε την πίτα στο φούρνο που είναι καυτός για μια ώρα περίπου στη μεσαία σχάρα, να ροδοκοκιννίσει. Αφήνουμε να μείνει μέχρι να γίνει χλιαρή ή και να έλθει σε θερμοκρασία δωματίου και σερβίρουμε.
Παρατηρήσεις:
1) Η κότα που είχα ήταν 3 κιλά και έβαλα τη μισή στην πίτα. Την έκοψα με τέτοιο τρόπο που δεν έσπασα τα κοκαλάκια αλλά χώρισα τα κομμάτια της στις κλειδώσεις ώστε να μη μείνουν κοκαλάκια στη γέμιση.
2) Δεν ξέρω αν η εκδοχή με το ελαιόλαδο είναι πιο σύγχρονη (πιθανόν παλιότερα να χρησιμοποιούσαν κάποιο είδος λίπους) έτσι όμως μου δόθηκε η συνταγή και έτσι όπως μου είπαν φτιάχνεται πλέον. Επίσης παλιότερα έβαζαν περισσότερα αυγά αλλά και με συμβούλευσαν να βάλω 4-5 γιατί επαρκούν.
3) Όπως συμβαίνει με όλες τις παραδοσιακές συνταγές σε όλο τον κόσμο, σε κάθε σπίτι μπορεί να υπάρχει μια μικρή παραλλαγή. Η ουσία είναι ότι αυτή η εξαιρετική κοτόπιτα είναι μια από τις καλύτερες αλμυρές βασιλόπιτες (και νόμισμα έβαζαν) και αξίζει να τη δοκιμάσετε κι ας μην είναι Πρωτοχρονιά.
4)Το ταψί που χρησιμοποίησα για τις παραπάνω ποσότητες είχε διάμετρο 40cm. Μπορούμε να κάνουμε τη μισή δόση, παρόλο που η πίτα είναι εξαιρετική και την επόμενη μέρα και δεν μας πειράζει να περισσέψει.
5) Ευχαριστώ από δω την φίλη κυρία Δ.Λ. από το Περτούλι Τρικάλων που μου παραχώρησε τη συνταγή δια στόματος του μεγάλου κοριτσιού της οικογένειάς μου, που επίσης ευχαριστώ και επειδή μοιράστηκε μαζί μου και οικογενειακές της μνήμες!
6) Πολύ θα χαρώ να δω τα σχόλιά σας για την καινούρια στήλη! Και ακόμη περισσότερο θα χαρώ να μου εμπιστευτείτε συνταγές από την ιδιαίτερη πατρίδα σας.
στη Μακεδονία υπάρχει η παραλλαγή όπου για να απορροφηθούν τα υγρά αντί για το φύλλο βάζουν ρύζι ή χυλοπίτες. εύκολο και πρακτικό…
Με πεθερά από την Πυλαία Θεσσαλονίκης μαστόρισσα στις πίτες ξέρω καλά αυτές τις παραλλαγές! Πιστέψτε με όμως, το ψημένο φύλλο σ’ αυτήν ειδικά την πίτα κάνει τη διαφορά!
Εμείς βάζουμε και 3-4 πράσα ψιλοκομμένα
Πολύ ωραία παραλλαγή! Ευχαριστούμε!
[…] είναι πάλι μια πίτα, γλυκιά αυτή τη φορά. Μετά την εξαιρετική κοτόπιτα Τρικάλων με την οποία εγκαινιάστηκε η ενότητα αυτή, μια εκλεκτή […]