Πορτοκάλι γλυκό του κουταλιού  με τον πιο εύκολο τρόπο!

Χρυσά ραβδάκια από φλούδες πορτοκαλιού, της χαλάρωσης και της κουβέντας…

Αν έχετε φρέσκα πορτοκάλια με μυρωδάτη τρυφερή φλούδα, μην την πετάξετε όταν τα καθαρίσετε! Φτιάξτε ένα εύκολο και νόστιμο γλυκό κουταλιού. Εύκολο γιατί δεν χρειάζεται να τις τρίψουμε εξωτερικά και νόστιμο γιατί απλώς είναι γλυκό πορτοκάλι! Αν σας αρέσουν τα κόκκινα ραβδάκια του κυδωνιού και τα κιτρινοπράσινα του περγαμόντου θα ενθουσιαστείτε και με τα πορτοκαλόχρυσα του πορτοκαλιού!

Θα το έχετε κάνει κι εσείς… Δεν πιστεύω ότι είναι μόνο δική μας συνήθεια.

Να κάθεστε στο τραπέζι μετά από οικογενειακό ή φιλικό γεύμα ή δείπνο.  Όχι  όχι γλέντι, όχι παρέα γενικά, όχι απλώς γνωστοί. Ζεστή, καλή παρέα στο ίδιο μήκος κύματος.  Να τελειώνει το  γεύμα  και να κουβεντιάζετε μετά  με τις ώρες. Και να έρχονται  τα φρούτα σε λεκάνη να καθαριστούνε εκεί, στο τραπέζι , μη τρέχετε στη κουζίνα και  χάσετε καμιά λέξη από την κουβέντα. Η πιατέλα για τα καθαρισμένα στη μέση,  αλλά το καθάρισμα να γίνεται στα πιάτα που έχουν απομείνει πάνω στο τραπέζι  αν προθυμοποιηθούν να σε βοηθήσουν και οι υπόλοιποι, ή στη λεκάνη πάνω στα πόδια σου.

Και μετά που τελειώνει το καθάρισμα να κόβεις  ραβδάκια τις φλούδες . Και λωρίδες. Και τετράγωνα. Να συζητάς και να γεμίζουν τα πιάτα ραβδάκια και να μη σηκώνεσαι να τα μαζέψεις  γιατί όλα μπορούν να περιμένουν όταν η κουβέντα είναι όμορφη  κι ευχάριστη. Ή δυσάρεστη. Ή απλά ενδιαφέρουσα. Πόσα δεν έχουμε πει όλοι μας πάνω από ένα τραπέζι με άδεια πιάτα! Και τα ραβδάκια λόφος. Και τα δάκτυλα κίτρινα, λες και οι φλούδες έχουν υποκαταστήσει τη νικοτίνη. Ίσως και να το έχουν κάνει τελικά.  Και το μέγεθος του λόφου  έχει μετρήσει τελικά τη διάρκεια  της κουβέντας. Δηλαδή να δείχνει κάτι… Κάτι ουσιαστικό για την παρέα…

Είναι λέει αγένεια. Η μάνα μου δεν μας άφηνε όταν είχαμε μουσαφίρηδες στο τραπέζι να κόβουμε τις φλούδες σε ραβδάκια. Να μαζευτούν ήθελε τα πολλά πιάτα, να σερβιριστεί όμορφα το φρούτο και το γλυκό. Ναι είναι, είναι αγένεια. Όταν τρως με ξένους. Αλλιώς είναι χαλάρωση και οικειότητα… Μέχρι να σου ζητήσουν το κλείσιμο με τον καφέ. Απόγευμα ή ξημέρωμα πια.

Πολλές φορές καταφεύγεις στα ραβδάκια και χωρίς μεγάλη παρέα. Δυο άτομα με σχέδια. Ή με προβλήματα.  Ή ένας,  μόνος. Με σχέδια. Ή με προβλήματα. Ή απλώς με σκέψεις…

Την τελευταία φορά που γέμισα το πιάτο μου χρυσά ραβδάκια πορτοκαλιού τα λυπήθηκα όταν τα έβαλα τελικά στα σκουπίδια. Ήταν τόσο φρέσκα και μυρωδάτα τα πορτοκάλια μου! Έτσι τις επόμενες φορές που είχα τέτοιες φλούδες δεν τις άφησα να πάνε χαμένες.

Δυο φορές το έχω φτιάξει το γλυκό αυτό φέτος και στο ψυγείο έχω ικανή ποσότητα από φλούδες και για την τρίτη φορά. Γιατί δεν περιμένω να συγκεντρωθεί ολόκληρο κιλό με φλούδες.  Τεσσάρων –πέντε πορτοκαλιών κάθε φορά.  Συνήθως κάνω το πορτοκάλι γλυκό με τη σάρκα του.  Φέτος άλλαξα σχήμα και σ’ αυτό. Στρογγυλές φέτες και μισοφέγγαρα το ήθελα!

Όσες φορές έφτιαχνα φλούδες μέχρι τώρα τις έκανα ρολό όπως το νεράντζι γλυκό. Φέτος, από τη μια ο λόφος που σας έλεγα παραπάνω  κι από την άλλη η παρατήρηση φίλης της σελίδας (που βρήκε πολύ πιο εύκολο τον τρόπο «ραβδάκια» από τον τρόπο «ρολέ» για το γλυκό περγαμόντο ), σκέφτηκα να τον εφαρμόσω και στο πορτοκάλι.  Ωραίο έγινε. Και πολύ πιο εύκολο γιατί δεν τα έξυσα απ’ έξω.