Κρητικές συκοπιταρίδες

Παλιός παραδοσιακός τρόπος!

-Πώς ξεραίνεις τα σύκα εσύ που ανακατώνεσαι με τα παραδοσιακά;

Η ερώτηση προήλθε από  φιλενάδα της μάνας μου που ξέρει πολλά πράγματα για παραδοσιακά κρητικά παρασκευάσματα και εγώ άρχισα να της παρουσιάζω  το δικό μου τρόπο αναλυτικά.

Με διέκοψε και ευθέως μου είπε:

-Ο δικός μου τρόπος είναι καλύτερος. Εγώ θα σου πω πώς θα τα φτιάξεις οφέτος. Εγώ τα φτιάχνω ακόμη όπως τα έφτιαχνε η συχωρεμένη η μάνα που εγέμιζε κουρούπια κάθε χρόνο και δεν εχάλανε ούτε ένα!  Ξέρανέ τα και πάρε με τηλέφωνο να ρθω να σου δείξω. Η κυρία Αν. κατάγεται από άλλη περιοχή του νομού και ήθελα διακαώς να μάθω τον τρόπο της.

Εμ δεν ρώτησα κι εγώ η ευλοημένη πώς να τα ανοίξω και θεώρησα δεδομένο το δικό μου τρόπο. Τα έβγαλα μάλιστα και στο fb κι έτσι πολλοί φίλοι της σελίδας περίμεναν αυτή την ανάρτηση. Όταν ήρθε και τα είδε μου έβαλε τις φωνές:

-Γιάντα αφού δεν ήξερες δε με ρώτηξες; Κάμε τα εδά ετσά που κατέχεις και θα βρούμε άλλα για τσι συκοπιταρίδες.

Ο δικός μου τρόπος!

Σύκα άλλα δεν υπήρχαν  στη δική μου συκιά και έτσι αποθήκευσα τα ήδη αποξηραμένα και λάθος ανοιγμένα με το δικό μου τρόπο. Την επομένη ξανάρθε και έφερε  φρέσκα σύκα από τη συκιά της,  όχι πολλά αλλά αρκετά  για να μου δείξει πώς θα φτιάξουμε τις συκοπιταρίδες με τη δική της μέθοδο.

-Θα τωσε κάμεις μια μαχαιριά στη πάνω μπάντα, θα τα ανοίξεις-μα να μη χωρίσουνε- και θα τα πατήσεις με τη χέρα σου να γίνουν πλακωτά. Να τα γυρίζεις κάθε μέρα να μη μουχλιάσουνε. Μου έκοψε και το πρώτο για να μου δείξει τον τρόπο.

Τα τηλεφωνήματα έπεφταν σε κάθε στάδιο και ακολουθούσαν οι επισκέψεις της “επιμόρφωσης”. Η αλήθεια είναι ότι βρήκα τον τρόπο της εξαιρετικό και  αξιοθαύμαστη την τέχνη με την οποία τα χέρια της δημιούργησαν την μία και μοναδική συκοπιταρίδα που μπόρεσε να φτιάξει με τα λιγοστά πια σύκα.

Έχουμε λοιπόν και λέμε, κι ας είναι λίγο πάρωρα για τη σημερινή ανάρτηση…

Υλικά:

Σύκα

Φύλλα δάφνης αποξηραμένα

Επί το έργον:

Χωρίς να πλύνουμε τα σύκα τα χαράζουμε στο πάνω μέρος λίγο, τα πατάμε να γίνουν κάπως πλακέ και τα αραδιάζουμε σε ένα δίσκο ή ένα ταψί. Τα σκεπάζουμε με τούλι και τα στεγνώνουμε πολύ καλά στον ήλιο. Ανάλογα τη θερμοκρασία και την ηλιοφάνεια θα χρειαστούν 4-7 μέρες.   Τα γυρίζουμε κάθε μέρα για να μη χαλάσουν, και κάθε βράδυ τα βάζουμε μέσα στο σπίτι. 

 Όταν αποξηρανθούν εντελώς, βράζουμε σε μια κατσαρόλα νερό με αρκετά φύλλα δάφνης και το αφήνουμε να γίνει χλιαρό. Πλένουμε τα σύκα με αυτό το νερό (εδώ εγώ για να πλυθούνε πιο καλά τα έπλυνα πρώτα σε τρεχούμενο νερό της βρύσης και έκανα μόνο το τελευταίο ξέβγαλμα με το δαφνόνερο). Τα αφήνουμε σε στραγγιστήρι να στραγγίξουν και τα απλώνουμε ξανά σε δίσκο να στεγνώσουν πάλι στον ήλιο. Αυτή τη φορά τα άπλωσα πάνω σε χαρτί κουζίνας. Όταν έχουν πια αποβάλλει κάθε ίχνος υγρασίας, τα «συσκευάζουμε»  σε συκοπιταρίδες.

Αρχικά βάζουμε το ένα δίπλα στο άλλο με φύλλα δάφνης ανάμεσά τους. Φύλλο-σύκο, φύλλο -σύκο, και η κομμένη πλευρά προς τα μέσα. Όταν έχουμε μια στοίβα περίπου 10 cm, βάζουμε στη μέση της 2-3 σύκα και αρχίζουμε να στύβουμε την αρχική στοίβα ώστε να «αγκαλιάσει» τα κεντρικά.

Όταν κλείσει πια ο κύκλος, στήνουμε τη συκοπιταρίδα σε μια επίπεδη επιφάνεια και προσπαθούμε να τη δέσουμε με χόρτο διατηρώντας το κυκλικό της σχήμα.

Όταν ετοιμάσουμε τις συκοπιταρίδες μας τις αραδιάζουμε σε ταψί στρωμένο με δαφνόφυλλα και τις φουρνίζουμε στους 100 βαθμούς μέχρι να ζεσταθούν καλά και να μαλακώσουν όλα τα σύκα, ακόμη και τα κεντρικά. Τις αφήνουμε να κρυώσουν και τις αποθηκεύουμε σε δοχεία που κλείνουν καλά για να τις προστατεύσουμε από την υγρασία.

Παρατηρήσεις:

1)Τα φύλλα της δάφνης του ταψιού και των συκοπιταρίδων δεν τα πετάμε, ξαναχρησιμοποιούνται. Δαφνόφυλλα βάζουμε και στις σταφίδες όπως έχω γράψει γιατί προστατεύουν από τα έντομα.

2)Μπορούμε να ζεματίζουμε για 1-2 λεπτά στο δαφνόνερο τα σύκα μετά την πρώτη αποξήρανση (αντί να τα ξεπλύνουμε απλώς). 

3)Δεν ξέρω πόσοι μπορούν να βρουν τώρα σύκα –υπάρχουν κάποια όψιμα ακόμη- αλλά θεώρησα υποχρέωση μου να καταγράψω αυτόν τον παλιό τρόπο αποθήκευσής τους όχι μόνο για τους αναγνώστες του site αλλά και για μένα…

4)Παλιότερα το άπλωμα των σύκων γινόταν σε ξύλινες τάβλες. Τώρα που τέτοια εργαλεία δεν είναι διαθέσιμα (τουλάχιστον στο επίπεδο οικιακού εξοπλισμού…) 1-2 ταψάκια είναι κατάλληλα γι αυτή τη δουλειά και μάλλον πιο καθαρά αφού δεν έχουν απορροφητικότητα.

5)Η κυρία Αν. υποσχέθηκε ότι του χρόνου θα κάνουμε πολλές συκοπιταρίδες και θα τραβήξουμε και βίντεο. Φέτος ήταν όλα ζορισμένα μετά την αποτυχημένη αποξήρανση της πρώτης παρτίδας που προοριζόταν για την ανάρτηση αυτή.

Καλή σας μέρα!