Γλυκά ψωμάκια με μυζήθρα (νωπό ανθότυρο)

…και γεύση ανεβατών καλιτσουνιών!

Μια από τις θετικές εμπειρίες που έχω αποκομίσει από το διαδίκτυο είναι η διαδραστικότητα  και η άμεση επικοινωνία με άλλους ανθρώπους. Ποτέ, κανένα άλλο μέσον δεν έδωσε την δυνατότητα της ανταλλαγής πληροφοριών με τόσο άμεσο τρόπο. Θα μου πείτε, τι σχέση έχει αυτό με συνταγές και με τα γλυκά ψωμάκια του τίτλου. Θα δείτε παρακάτω τι εννοώ. Διαβάζω από την αγαπητή wiki:

Η διαδραστικότητα ή αλληλεπιδραστικότητα (interactivity) είναι η δυνατότητα ενός μέσου να δέχεται αμφίδρομη επικοινωνία. να δίνει δηλαδή τη δυνατότητα στον χρήστη να αλληλεπιδρά με το περιβάλλον της εφαρμογής δηλαδή να συμμετέχει στην εξέλιξή της και να ελέγχει δυναμικά την παρουσίαση της πληροφορίας στην οθόνη του. Χάρη σε αυτήν την ιδιότητα, ο χρήστης καθορίζει τη μορφή, τη σειρά και την ταχύτητα με την οποία παρουσιάζεται η πληροφορία. Οι προσωπικοί ηλεκτρονικοί υπολογιστές είναι πιθανώς τα πρώτα μηχανήματα που προσέφεραν διαδραστικότητα στην ιστορία του ανθρώπινου γένους.Το διαδίκτυο επίσης θεωρείται διαδραστικό μέσο αντίθετα με τα παραδοσιακά ΜΜΕ (τηλεόραση,ραδιόφωνο) που διαχέουν μόνο πληροφορίες αλλά δεν συλλέγουν πληροφορίες από τους χρήστες. βαθμός αλληλεπίδρασης είναι βασικό κριτήριο διάκρισης μεταξύ πολυμέσων και υπερμέσων.

Με τα καλά και τα κακά που συνεπάγεται  βέβαια αυτή η δυνατότητα…   Επειδή ένα από τα moto που έχω στη ζωή μου είναι το “Τρώγε την πρόοδο και με τα φλούδια και με τα κουκούτσια της”  (από τη Μαρία Νεφέλη του Ο. Ελύτη), εγώ τη θεωρώ θετική. Ή για να το πούμε κι αλλιώς, «δεν φταίει το μαχαίρι για το φόνο, μα το χέρι που το κρατεί». Κι εδώ πάλι μπαίνει η σημασία της παιδείας…                           Αλλά ας αφήσω τις (αμπελο)φιλοσοφίες και ας σας πω γιατί όλος αυτός ο πρόλογος.  Έλαβα πρόσφατα ένα e-mail από μια νέα κοπέλα φίλη του site όπου ανάμεσα στα άλλα που μου έγραφε (ευχαριστώ για τα τόσο καλά λόγια Μ.Κ.) ήθελε και τη βοήθειά μου (αχ πόσο τα αγαπάμε τα καλιτσούνια μας όπου κι αν βρεθούμε όλοι οι κρητικοί!). Μου γράφει λοιπόν η φίλη Μ.Κ.:

“Είμαι φοιτήτρια εκτός Κρήτης και παρακολουθώ συστηματικά το blog σας.

……………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………….

Όπως καταλαβαίνετε δεν έχω στο φοιτητικό μου σπίτι ξιλίκι, ούτε καν μεγάλη επιφάνεια για να ανοίξω φύλλο. Και να είχα δηλαδή δεν ξέρω αν θα τα κατάφερνα. Μπορώ με κάποιο τρόπο να φτιάξω καλιτσούνια (κατά προτίμηση ανεβατά)  ας μην είναι τέλεια, αλλά να έστω να έχουν γεύση καλιτσουνιών! Μυζήθρα, έστω και τυποποιημένη βρίσκω συχνά (αλήθεια με τι άλλο θα μπορούσε να αντικατασταθεί;)”.

Πολλές φορές μου ζητάνε φίλοι της σελίδας διευκρινήσεις, πληροφορίες για συνταγές και υλικά, αλλά μου στέλνουν και δικές τους εκδοχές και παρατηρήσεις πάνω σε κάποιες παρασκευές. Αλήθεια, ποιο άλλο μέσον έχει την δυνατότητα μιας τόσο άμεσης ανταπόκρισης;  Με αφορμή λοιπόν το e-mail της M.K. η σημερινή ανάρτηση. Καιρός ήταν να υλοποιήσω μια ιδέα που μου είχε μπει στο μυαλό εδώ και καιρό. Βλέπω πολλές φορές στο youtube βιντεάκια (κυρίως ανατολίτικης και βαλκανικής προέλευσης), που δείχνουν επεξεργασία ζύμης με τρόπους διαφορετικούς από τους δικούς μας. Κάποια από τα αρτοσκευάσματα που παρουσιάζονται δείχνουν πολύ αφράτα με αυτές τις τεχνικές και ήθελα από καιρό να τις δοκιμάσω σε δικές μου συνταγές ζύμης.

Πήρα λοιπόν μια δική μου συνταγή για ζύμη ανεβατών καλιτσουνιών, προσάρμοσα τις ποσότητες των υλικών σε …φοιτητικό μέγεθος και, έτοιμα τα αφράτα γλυκά μου ψωμάκια που πιστεύω ότι είναι αυτό που μου ζήτησε η Μ.Κ. και επιπλέον μια πολύ εύκολη λύση τόσο για τις μαμάδες που θέλουν κολατσιό για τα παιδάκια τους όσο και για όλους εμάς που θέλουμε κάτι γλυκό και νόστιμο με τον καφέ ή τον χυμό μας. Οι ποσότητες είναι τόσο μικρές που γίνονται 8-10 ψωμάκια, πολύ εύκολα, πολύ αφράτα, πολύ νόστιμα!