Αναψυκτικό βασιλικού ή λουΐζας

Τη δροσιά τους  νάχουμε!

Άλλη συνταγή είχα σκοπό να βάλω στη σημερινή ανάρτηση. Λίγο  ο καιρός –τι πιο ταιριαστό  από ένα αναψυκτικό με τέτοιες θερμοκρασίες –αλλά πιο πολύ η συνάντησή μου με μια κρητικιά της άλλης πλευράς του Αιγαίου αλλάξανε τα σχέδια και το post!

Μετά από έξι περίπου χρόνια γνωριμίας με την Πελαγία που κατοικεί στη Σμύρνη  αλλά λατρεύει  ο,τιδήποτε κρητικό και λέει ότι ο τόπος καταγωγής της είναι τα Χανιά της Κρήτης , προχθές είχα τη χαρά να τη συναντήσω από κοντά. Όπως συνήθως σ’ αυτές τις συναντήσεις ποτέ δεν προλαβαίνεις να πεις όλα όσα θέλεις, όλα όσα νοιώθεις. Ανάμεσα στ’ άλλα όμως η Πελαγία (πολλές φίλες την γνωρίζουν ως Οζλέμ γιατί διατηρούσε για χρόνια ένα blog με εξαιρετικές συνταγές με αυτό το όνομα) πρόλαβε να μου δώσει και τη συνταγή γι αυτό το πολύ δροσερό αναψυκτικό μαζί με την άδειά δημοσίευσής της.

Η κουβέντα σ’ αυτό ήρθε όταν μιλήσαμε για τα μυρωδικά και τα χόρτα που χρησιμοποιούμε στις κουζίνες μας και έλεγα για τον αθάνατο βασιλικό μου που έχει μωβ φούντες. «Κάντε τις αναψυκτικό» μου λέει. Η Πελαγία λέει ότι μόνο με μωβ βασιλικό ή με τις μωβ φούντες του πράσινου γίνεται ωραίο αυτό το αναψυκτικό. Στα προσεχή έχω και τη δοκιμή και με πράσινο βασιλικό, έτσι από περιέργεια!

Ακόμη κι αν δεν έχει το υπέροχο χρώμα που έδωσε ο μωβ, υποθέτω ότι θα έχει το ωραίο άρωμα και τη δροσερή γεύση. Εξάλλου ήδη δοκίμασα την τεχνική με φύλλα από τη λουΐζας  της αυλής μου και έγινε υπέροχο!

Σειρά έχουν η μέντα κι ο αβάρσαμος (δυόσμος) …

Αθάνατο βασιλικό λέμε στην Κρήτη αυτόν που διατηρείται και το Χειμώνα. Επειδή ίσως ο δικός μου είναι φυτεμένος σε χώμα γίνεται τεράστιος κάθε χρόνο. Έχω δει όμως ότι και σε γλάστρες προκόβει το ίδιο. Ταλαιπωρείται λίγο με τα κρύα αλλά από την Άνοιξη και μετά θεριεύει. Η αλήθεια είναι ότι στην Κρήτη έχουμε σε μεγάλη υπόληψη το βασιλικό ως άρωμα και ως λουλούδι και ίσως λίγο περισσότερο το λεπτό σγουρό βασιλικό αν κρίνω από τις μαντινάδες:

Σγουρό βασιλικάκι μου εκειά που είσαι στάσου

να παίρνει ο κόσμος μυρωδιές από τη μυρωδιά σου

και

Γαμπρέ τη νύφη ν’ αγαπάς να μη τηνε μαλώνεις

σα το σγουρό βασιλικό να τηνε καμαρώνεις

Αλλά γενικά έχουμε να πούμε:

Χαλάλι σου βασιλικέ όσο νερό κι΄αν πίνεις,

γιατί το κάνεις άρωμα και πίσω μου το δίνεις!

αλλά και την πειρακτική:

Ποτέ μου δεν το λόγιαζα, ούτε στο νου μου το΄χα

ν΄αφήσεις το βασιλικό, να πάρεις τη μολόχα.

Το ξέρατε ότι οι παλιοί κρητικοί δεν φύτευαν ποτέ βασιλικούς το Μάη; Προλήψεις που δεν θέλω να αναπαράγω αλλά μόνο να αναφέρω, και που τηρούνται ακόμη από ηλικιωμένες γυναίκες στα χωριά μας, λένε πως οι βασιλικοί που φυτεύονται το Μάη πάνε σε μνήματα… Έτσι κάποιοι δεν φυτεύουν ποτέ βασιλικούς το Μάη!

Σε όλες τις γιορτές του καλοκαιριού η εικόνα του Αγίου που γιορτάζει είναι γεμάτη με κλαδιά βασιλικού . Αυτά παίρνουν οι πιστοί και αφού βγάλουν ρίζες (τα βάζουμε σε νερό μόλις γυρίσουμε από την εκκλησία) τα φυτεύουμε. Όλο λοιπόν το υπόλοιπο καλοκαίρι φυτεύουμε βασιλικούς. Ανάρπαστα γίνονται τα κλαδιά των αθάνατων βασιλικών! Βλέπετε τα τελευταία χρόνια η χρήση του έχει καθιερωθεί και στην κουζίνα σε σάλτσες και σαλάτες και τον χρειαζόμαστε και το Χειμώνα.Εξάλλου κάνει καλό στα φυτά της μελιτζάνας και της ντομάτας και η συγκαλλιέργειά τους είναι πολύ συνηθισμένη.

Αλλά ας γυρίσουμε στο αναψυκτικό μας. Από τα πιο δροσερά που έχω δοκιμάσει είναι. Επισημαίνω βέβαια ότι πρέπει να είμαστε προσεκτικοί στη χρήση βοτάνων και αφεψημάτων όσοι έχουμε προβλήματα υγείας , παρόλο  που για το βασιλικό μόνο καλά έχουν να πουν οι εναλλακτικές ιατρικές…

Υλικά:

1 μεγάλο μάτσο βασιλικό μωβ ποικιλίας ή βλαστάρια μωβ πράσινου βασιλικού (περίπου 300 gr ήταν το δικό μου μάτσο)

1,5 lt νερό

5 κουταλιές σούπας ζάχαρη

Χυμό μισού λεμονιού

Επί το έργον:

Πλένουμε καλά το βασιλικό και τον κόβουμε σε κομμάτια . Κάνουμε μάτσα και ψιλοκόβουμε όπως τη σαλάτα. Τον βάζουμε σε μια κατσαρόλα, πασπαλίζουμε με τη ζάχαρη  και ρίχνουμε πάνω του καυτό το 1,5 lt νερό. Σκεπάζουμε την κατσαρόλα και αφήνουμε να κρυώσει .

Σουρώνουμε, προσθέτουμε το χυμό λεμονιού βάζουμε στο ψυγείο . Σερβίρουμε με παγάκια, και απολαμβάνουμε.

Με τη λουΐζα:

80-100gr φύλλα φρέσκιας λουΐζας

1,5 lt νερό

6 κουταλιές ζάχαρη ή αντίστοιχο γλυκαντικό

Χυμό μισού λεμονιού

Επί το έργον:

Ακριβώς όπως παραπάνω!

Παρατηρήσεις:

1)Η Πελαγία μου έδειξε με το χέρι της πόσο μεγάλο μάτσο χρειάζεται κι εγώ ζύγισα την ποσότητα που χρησιμοποίησα.  Είχε έντονο άρωμα, αλλά έγινε πιο ήπιο με την αραίωση που προέκυψε από τα παγάκια.

2)Έκανα μια μικρή ποσότητα χωρίς να βάλω ζάχαρη και πρόσθεσα εκ των υστέρων γλυκαντικό. Εξαιρετικό κι έτσι.

3)Επισημαίνω ξανά την προσοχή που πρέπει να δίνουν όσοι έχουν προβλήματα υγείας στα διάφορα βότανα, τα αφεψήματα και τα εκχυλίσματά τους!

Καλό βράδυ και καλή βδομάδα από αύριο!

[yumprint-recipe id=’68’]