Ένας από τους πιο όμορφους και παραγωγικούς τόπους της νότιας Κρήτης, μετατράπηκε μέσα σε 36 περίπου ώρες σε μαύρο τοπίο. Για πολλούς η πυρκαγιά στην επαρχία Βιάννου μπορεί να ήταν ακόμη μια είδηση από τις πολλές πανομοιότυπες κάθε καλοκαιρινής περιόδου, αλλά για μας που έχουμε δεσμό με τον τόπο ήταν πόνος ψυχής. Ακόμη και οι πιο αδιάφοροι δεν γίνεται να μείνουν ασυγκίνητοι μπροστά στο μέγεθος της καταστροφής. Όταν μάλιστα αυτό το ολοκαύτωμα είναι το δεύτερο για την επαρχία Βιάννου. Το πρώτο οφειλόταν στους γερμανούς. Το δεύτερο σε ποιούς;
Οι πρώτοι υπολογισμοί-απολογισμοί μιλούν για 50000 καμένα
ελαιόδεντρα, για στρέμματα καμένα κηπευτικά , για πολλά νεκρά ζώα και μελίσσια.
Δεν μπόρεσα και δεν ήθελα να κατεβώ στο γιαλό. Άλλοι είχαν σοβαρότερες απώλειες από μας. Ζωτικής σημασίας
που λένε. Μα σφίχτηκε η καρδιά μου στην είδηση ότι κάηκε η χαρουπιά μου. Η χαρουπιά μου, αυτή που έδωσα μάχη να διατηρηθεί έγινε κάρβουνο! Θυμάστε πόσο καμάρωνα εδώ γι αυτήν;
Είναι άδικο να κλαίω για τη χαρουπιά και όχι για τα λιγοστά ελαιόδεντρα γύρω της (χάθηκαν κι αυτά), αλλά αυτό το δέντρο το αγαπούσα λίγο παραπάνω.Η χαρουπιά έδωσε την αφορμή για δάκρυα που είχαν πολλές αιτίες…
Κάποιοι μου είπαν πως μπορεί να σωθεί τελικά και να ξαναβλαστήσει. Θα το προσπαθήσω αλλά για την ώρα
είμαι απογοητευμένη, στενοχωρημένη και οργισμένη. Δεν ξέρω γιατί είμαι οργισμένη.
Ίσως γιατί κυκλοφορεί ευρέως ότι όλη αυτή η καταστροφή ήταν αποτέλεσμα εμπρησμού. Έχουν συλλάβει λέει και υπόπτους. Ίσως γιατί οι ντόπιοι ισχυρίζονται ότι δεν έγινε ό,τι έπρεπε από τους αρμόδιους (δεν εννοούν την πυροσβεστική) για να αποτραπεί ή έστω να περιοριστεί το κακό (χρόνια τώρα σε όλους τους τομείς, οι αρμόδιοι σ’ αυτόν τον τόπο πάντα αναρμόδιοι αποδεικνύονται). Ίσως γιατί στις αποψινές τοπικές ειδήσεις περίσσεψαν οι υποσχέσεις αποζημιώσεων και αποκαταστάσεων…
Βαγγελιώ Κασσαπάκη
Η Βαγγελιώ, δημιουργός, υπεύθυνη για το βασικό περιεχόμενο και "ψυχή" του site, είναι μαθηματικός, πτυχιούχος της Σχολής Ανθρωπιστικών Επιστημών του Ε.Α.Π. (Σπουδές στον Ευρωπαϊκό Πολιτισμό) με σεμινάρια και επιμορφώσεις στην "Κρητική Διατροφή" και καταρτισμένη στο πρόγραμμα "Γαστρονομικός Τουρισμός και Διεθνής Γαστρονομία" του Εθνικού Καποδιστριακού Πανεπιστημίου. Μαγείρισσα με μεράκι και περιέργεια για τα παλιά και τα καινούρια εδέσματα, τα παλιά και τα καινούρια προϊόντα και υλικά που παράγει η Κρήτη αλλά και όλος ο κόσμος. Κυρίως και πάνω από όλα όπως λέει η ίδια, μητέρα και γιαγιά υπέροχων παιδιών και εγγονιών που ευτυχώς έχουν μάθει να εκτιμούν την καλή κουζίνα και τις σωστές πρώτες ύλες!
Λυπάμαι πολύ και θυμώνω για τους ίδιους λόγους Βαγγελιώ μου….το έχω ζήσει 3 φορές και με άγριο τρόπο στο χωριό μου….άλλο κακό να μη σας βρει καλή μου…. :((((
Έφη σ' ευχαριστώ! Το ζήτημα δεν είναι η χαρουπιά μου αλλά η γενική καταστροφή. Η χαρουπιά ήταν η αφορμή για το ξέσπασμα…
Είναι τραγικό να χάνονται ζωντανές περιουσίες, τέτοιος φυσικός πλούτος.
Λυπάμαι πολύ κάθε φορά που ακούω για φωτιές και περισσότερο γιατί δυστυχώς ποτέ δεν υπάρχει πρόληψη και καταστολή ούτε παραδειγματική τιμωρία βέβαια.
Κρίμα….
Λες και δεν τα ξέρουμε κάθε χρόνο Θαλασσένια μου για να έχουμε οργανώσει τρόπους αντιμετώπισης… Λες και δεν τους νοιάζει για να μη πω χειρότερα!
Πολύ λυπάμαι Βαγγελιώ μου, ελπίζω η χαρουπιά σου να σωθεί αλλά απο τους κακούς ανθρώπους ποιος θα μας σώσει? Φιλιά πολλά κ άλλο κακό να μην σε βρει..
Έρη η χαρουπιά ήταν η αφορμή για το ξέσπασμα… Όπως τα λες! Από τους κακούς ποιός μας σώζει!
Κατάστρεψαν πριν χρόνια τα ελαιόδενδρα της Καλαμάτας. Πριν λίγο καιρό το υπέροχο φοινικόδασος στην Πρέβελη. Τώρα αυτό….! Ας με πουν καχύποπτη ας με πουν ότι θέλουν. Εγώ πιστεύω ότι υπάρχει σχέδιο να καταστραφεί όλη η όμορφη παραγωγή της πατρίδας και ν'αναγκαζόμαστε να εισάγουμε και το ψωμί. Πρωί βράδυ πρέπει να φυλάμε βάρδιες να τα προστατέψουμε μ'αυτούς που έχουμε μπλέξει. Οχι δεν ειναι δυστυχώς μόνο απ'εξω ο κίνδυνος. Οι χειρότεροι εγκληματίες είναι ανάμεσά μας. Αμάν πιά, αγανάκτησα!
Μαίρη προσπαθώ να μην υιοθετώ σενάρια συνωμοσίας και άλλα τέτοιου τύπου μυθεύματα(;) αλλά κάνουν ότι μπορούν για να μας πείσουν για την ύπαρξή τους. Έχεις δίκιο
Καλημέρα. Η κα Μαίρη έχει δίκιο. Μόνη λύση είναι η ενεργοποίηση των τοπικών κοινωνιών στην καθημερινή πυροφύλαξη των τόπων τους. Δε θέλει πολλά. Ένα ψηλό σημείο με θέα στην περιοχή, ένα πυροφυλάκιο, ένα ζευγάρι κυάλια και ενα κινητό. Και βέβαια διάθεση από τους ντόποιους να το κάνουν αυτό κάθε μέρα κατά την διάρκεια του καλοκαιριού. Πιστέψτε με έπειδή ασχολούμαι με το θέμα, δεν υπάρχει άλλη λύση. Ξεχάστε αρμόδιους φορείς και τα λοιπά.
Ειλικρινά λυπήθηκα με το δέντρο. Από τότε που διάβασα την ανάρτησή σου με την χαρουπιά, μπήκα στη διαδικασία να βρίσκω χαρούπια για να φτιάξω και εγώ μέλι. Κρίμα.
Δυστυχώς εκεί είναι τόπος παραθερισμού και δεν είμαστε πάντα εκεί! Μπορεί να είναι αποτελεσματικό αλλά δεν είναι πολύ εύκολο σε όλες τις περιπτώσεις. Ευχαριστώ για την επίσκεψη και τη συμπαράσταση.
Ξεχασα να σου πω γιά την χαρουπιά. Η μανούλα μου πάντα μιλούσε γιά τα χαρούπια που έτρωγε μικρούλα. Εγώ μόνο ακουστά τον έχω τον καρπό. Μέχρι τώρα δεν ειχα δει ποτέ χαρουπιά. Μακάρι να μπορούσα να δοκιμάσω και τη γεύση μέσα απ'το μπλογκ σου. Καλό σου μήνα.
Τραγικές διαπιστώσεις και συνέπειες μακροπρόθεσμες…
Χαρούπια ως σπόρος μπορούν να χρησιμοποιηθούν για νέα δέντρα (θα αργήσουν βέβαια να μεγαλώσουν); Είχατε κρατήσει, είναι εφικτό;
Ευχαριστώ ανώνυμε για το σχόλιο. Δεν υπάρχει θέμα "αναδάσωσης". Το νησί είναι γεμάτο χαρουπιές αν θέλω να την ανανεώσω (που θέλω). Είναι το "γιατί" που μας θυμώνει..
To ""σχέδιο" αποψίλωσης της χώρας είναι παλιό Βαγγελιώ μου.
Κάθε καλοκαίρι παίρνει σάρκα και οστά, ανάλογα με τις συνθήκες και ανάλογα με το πως έχουν αποφασίσει να "κινηθούν" οι εσωτερικοί "ρυθμιστές" του, αντάμα με τους εξωτερικούς!
Έχεις απόλυτο δίκιο να είσαι και οργισμένη και στεναχωρημένη και όλοι μας λίγο πολύ σε νοιώθουμε. Εγώ ακούγοντας στις ειδήσεις τα της εκεί πυρκαϊάς στεναχωρήθηκα και στο άκουσμα μονάχα.
Ας ελπίσουμε ότι θα καταφέρει στο μέλλον η χαρουπιά σου να ξαναζωντανέψει!
Δεν ήθελα να το πιστέψω Πηνελόπη αλλά φαίνεται να είναι αληθινό αυτό το σενάριο… Μέχρι πότε θα τους αφήνουμε είναι το ζήτημα!
Το οικονομικό όφελος είναι ποικίλο και πολύ μεγάλο.
Μάλλον η σκέψη μας, εμάς των καθημερινών ανθρώπων, δεν μπορεί να συλλάβει το όλο μέγεθος … και γι' αυτό δεν θα μπορέσουμε, δυστυχώς να το αντιμετωπίσουμε με τις συνθήκες που επικρατούν.
Άστα :-((
Άκουσα τις ειδήσεις και στεναχώρια μου είναι μεγάλη, υπάρχει μεγάλη αδιαφορία, δεν ξέρω αν είναι από αμέλεια ή με σκοπό όπως κι αν είναι είναι τραγικό.
Και είναι βρε Ξανθή μου τόσο συνηθισμένο πια , που περνά σχεδόν απαρατήρητο και "παίζει" μια μέρα στην επικαιρότητα ενώ καταστρέφονται ζωές.
Βαγγελιώ, καταλαβαίνω τη πίκρα της απώλειας. Αν μπορώ να σε κάνω να σκεφτείς λίγο πιο θετικά, να σου πω πως γύρισα και φέτος από τη Κρήτη με μια σακούλα σμ γεμάτη χαρούπια από μια (από τις πολλές) χαρουπιά του ξενοδοχείου. Εχει τόσες που μένουν αμάζευτες που θα έχεις χαρούπια μέχρι να ξαναδώσει καρπούς η δικιά σου. Επίσης, πως έκανα χαρουπόμελο – για την ακρίβεια του λόγου πετιμέζι από χαρούπι και βρήκα πως να κάνω χαρουπάλευρο, σε διαφορετική περιεκτικότητα πολτού και φυτικών ινών. Και θα γελάσεις λίγο με το ακόλουθο: τα κουκούτσια τρώγονται!!!! όταν τα βράσεις μαλακώνουν και φουσκώνουν και είναι ξέχειλα στην πηκτίνη, όπως όλα τα κουκούτσια εσπεριδοειδών. Μόνο που αυτά δεν πικρίζουν όταν τα βράζεις. Μπορείς λοιπόν να τα έχεις στην κατάψυξη και να βγάζεις και να ρίχνεις όταν χρειάζεσαι έξτρα πηκτίνη. Αυτό είναι τελείως φρέσκο νέο και χαίρομαι που κάνω την ανακοίνωση στην σελίδα σου. Ξέρω πόσο ψάχνεις τα υλικά και τις τεχνικές και πιστεύω πως θα συμμεριστείς τον ενθουσιασμό μου. Ίσως τόσο ώστε να χαμογελάσεις μια σταλιά και να μαζέψεις χαρούπια από άλλη χαρουπιά για να συνεχίσουμε τα πειράματά μας, μέχρι να έρθει ξανά η ώρα της δικιάς σου χαρουπιάς. Αυτό μπορούσα να κάνω για να απαλύνω τη θλίψη σου, ελπίζω να δούλεψε. Καλή δύναμη, όλα θα ξαναγίνουν.
Βίκυ μου σ' ευχαριστώ για το σχόλιο. Δεν είναι ζήτημα τα χαρούπια, θα βρω. Έχουμε πράγματι άφθονα και τα πετάνε… Αλλά η όλη καταστροφή είναι που με θυμώνει.Αν δεις τον κόσμο, είναι σε απόγνωση. Η χαρουπιά μου ήταν η αφορμή για το ξέσπασμα γιατί την καμάρωνα…
Τα χαρούπια είναι στιφτικά έλεγε η γιαγιά μου και τα χρησιμοποιούσαν για τις διάροιες, ακριβώς λόγω της πηκτίνης που περιέχουν σε όλα τα μέρη τους. Δεν το είχα σκεφτεί να φυλάξω τα κουκούτσια! Πολύ καλή ιδέα. Σ' ευχαριστώ που την αναφέρεις εδώ. Γιατί όμως στην κατάψυξη; Αν ξεραθούν αντέχουν για χρόνο. Περιμένω όμως πιο πολύ τις οδηγίες σου για το χαρουπάλευρο. Έχω συγκεντρώσει κάποιες αλλά είναι επίπονες.
Α! ακόμη κι αν δεν ξαναζωντανέψει θα "αναδασωθεί" η χαρουπιά μου. Μ' έχει πιάσει το πείσμα τώρα. Σίγουρα είναι ενθαρυντικό το σχόλιό σου όπως και όλων των φίλων και σας ευχαριστώ!
Πριν μια βδομάδα ημουνα στην Κρητη και εβλεπα τις ομορφιές σας….και τώρα…τι να πω
Αχ κορίτσι μου, όταν εγώ απουσίαζα ήρθατε όλες κάτω; Πολύ θα ήθελα να συναντηθούμε…
Μεγαλη καταστροφη!!Κριμα τοσα ελαιοδενδρα!!!!και οτι αλλο χαθηκε σαυτη τη πυρκαγια! Καλη δυναμη!!
Σήμερα είπαν για ακόμη περισσότερα Μελανούρι! Να προσέχετε τα μέρη σας…
Κρίμα….. δεν μπορώ να πω τίποτ άλλο!
Εύχομαι ολόψυχα να τα καταφέρει η χαρουπιά σου Βαγγελιώ μου!
Καλό κουράγιο, καλή δύναμη!
Η χαρουπιά μου είναι τελικά το τελευταίο Έλενα… Αν δεις τι έχει συμβεί και τι απώλειες έχει ο κόσμος θα με καταλάβεις…
Δεν ξέρω αν είπαν στις ειδήσεις όλο το μέγεθος της καταστροφής.
Εγώ σε site το διάβασα και πολύ στεναχωρήθηκα.
Και όπως λες δεν είναι μόνο η χαρουπιά η δική σου – που την καμάρωνες και καλά έκανες – είναι που αυτό γίνεται συνέχεια κάθε χρόνο σε διαφορα μέρη και περνάει έτσι.. Μένουν μονο στάχτες κι αγανάκτηση.
Εύχομαι σύντομα όλα να γίνουν όπως ήταν.
τα φιλιά μου
Μάριον ειλικρινά πέρα από το οικονομικό κόστος που είναι τεράστιο για την περιοχή, είναι πόνος ψυχής η εικόνα του τοπίου 🙁
Καλή μου Βαγγελιώ, κάθε χρόνο καίγεται η καρδιά μου με αυτά που βλέπω να γίνονται… Νομίζω είναι το θέατρο του παραλόγου, δεν μπορώ να το εξηγήσω αλλιώς… Και πολύ φοβάμαι ότι οι "υπεύθυνοι" δεν θα ηρεμήσουν παρά μόνο όταν κατακάψουν όλη την όμορφη πατρίδα μας…
Σου στέλνω την αγάπη μου και πολλά φιλιά
Τόοοοσα χρόνια και τίποτε και κανείς δεν τους έχει αντιμετωπίσει ακόμη! Δικαιούμαστε να σκεφτόμαστε διάφορα…
Βαγγελιώ μου, το να πω ότι λυπάμαι, είναι πολύ λίγο! Αυτό το "μου" με έκανε να λυπηθώ περισσότερο, γιατί δείχνει φροντίδα και πολύ αγάπη. πριν τρία χρόνια ήμουν στην Ηλεία, όταν κάηκε η περιοχή και ακόμα θυμάμαι, πόσο οδυνηρό ήταν.
Καίνε, χωρίς περίσκεψη, και δεν ξέρω αν θα μείνει κάτι πλέον στην Ελλάδα.
Κι εσύ για να "εκδικηθείς" φύτευε χαρουπιές -τους σπόρους τους-απ' όπου περνάς!!! Κι εγώ φυτεύω βαλανιδιές, όταν περνάω από τα βουνά! Σου αρέσει η ιδέα μου;
Φιλιά πολλά με πολύ αγάπη!
Ελένη μου η ιδέα σου είναι θαυμάσια! Θα το κάνω και ό,τι προκύψει!
Τα δικά μας δέντρα είναι σταγόνα στον ωκεανό της καταστροφής. Η επόμενη μέρα έφερε σε απόγνωση τους κατοίκους της περιοχής…
tha ftiakseis petimezi;;;