Ψητό στον φούρνο με πατάτες

Το ψητό της Κυριακής!

Όταν στην Κρήτη λέμε “θα φτιάξω ψητό” δεν μας ρωτάνε τι ψητό! Εννοείται κρέας αρνί ή χοιρινό ψητό στον φούρνο με πατάτες. Σε κάθε άλλη περίπτωση αναφέρουμε τι θα είναι αυτό που θα ψήσουμε.

Για χρόνια δεν το κατάφερνα το ψητό . Ενώ άλλα,  πιο σύνθετα φαγητά δεν τα φοβήθηκα ποτέ, όποτε θέλαμε ψητό ξεκινούσα προκατειλημμένη. Βλέπετε η μάνα μου είναι  μαστόρισσα στο ψητό και ξέρω τι θα πει «καλό ψητό». Το φτιάχνει στην ηλεκτρική κουζίνα και λες κι είναι ψημένο στον ξυλόφουρνο. «Λουκούμι» το κρέας, αλλά κι οι πατάτες το κάτι άλλο. Μαλακές από μέσα και όσο τις ήθελε τραγανές απ’ έξω. Όχι στεγνές και αφυδατωμένες.

Κλασικό κυριακάτικο φαγάκι μιας και θέλει την ώρα του.Το έφτιαχνε πάντα η μάνα μου, αν και από μικρή μαγείρευα εγώ τις καθημερινές αφού εκείνη ήταν σκληρά εργαζόμενη. Συνήθως προτιμούσαμε το ψητό με γουρουνάκι με λεπτό στρώμα λίπους που έκανε τραγανή πέτσα.  Τα υλικά μου τα είχε πει και ξαναπεί αλλά την εκτέλεση ούτε εγώ ούτε εκείνη τη θεωρήσαμε απαραίτητη. Μάλλον για προφανή την είχα. Κι όμως ! Η σημασία τελικά κρύβεται στις λεπτομέρειες (τις οποίες τις έμαθα αργότερα) ακόμα και για το πιο απλό φαγητό.

Το ψητό, το απλό λιτό ψητό χωρίς  μαριναρίσματα και γαρνιτούρες, το ψητό που στην Κρήτη το έχουμε περί πολλού (δεύτερο πιάτο στα γαμήλια τραπέζια μας πάντα!) περιλαμβάνει μόνο κρέας , πατάτες, αλάτι, λάδι και λεμόνι, δηλαδή ελάχιστα υλικά,  αλλά θέλει την τέχνη του! Μου έλεγε φίλη ότι σε κοντινό μας χωριό που φημίζεται για τα ψητά του , ακόμα και η μάρκα του αλατιού είναι συγκεκριμένη και δεν την αλλάζουν οι νοικοκυρές! Αν δεν δοκιμάσετε το ψητό τους δεν μπορείτε να φανταστείτε τη νοστιμιά του!

Ακόμη και το είδος του ταψιού που θα χρησιμοποιήσουμε έχει τη σημασία του. Κατάλληλα είναι τα εμαγιέ σκεύη (το μεγάλο της ηλεκτρικής κουζίνας κάνει πολύ καλό ψητό), τα πυρίμαχα πήλινα ή πυρέξ ή ένα καλό βαρύ ανοξείδωτο ταψί ή αλουμινένιο πολύ καλής ποιότητας ταψί. Το λάθος που έκανα εγώ, είναι ότι πρόσθετα το λεμόνι στο ψητό μου από την αρχή κι έτσι οι πατάτες μου ήταν αποτυχημένες. Τις έσφιγγε, τις μαράζωνε, τις χαλούσε! Το λεμόνι προστίθεται στο τέλος και το ψητό θέλει το λιγότερο 3 ώρες λένε οι «ειδικές»! Θέλει δηλαδή χρόνο  και τρόπο, αλλά δεν θέλει κόπο.

Για το ψητό της Κυριακής, μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε πολλά είδη κρέατος από χοιρινό και αρνί για τους λιχούδηδες έως κοτόπουλο και κουνέλι εκείνους που αποφεύγουν τα λιπαρά στη διατροφή τους. Αν και διανύουμε περίοδο νηστείας, όλο και κάποιοι δεν νηστεύουν… Έτσι το ψητό προσφέρεται γιατί είναι ένα απλό φαγητό που αρέσει σε όλους!