Χρυσοπράσινο φύλλο και άλλες ιστορίες...

…και κάποιες φθινοπωρινές δουλειές

Τρεις εβδομάδες πέρασαν κιόλας από την προηγούμενη ανάρτηση. Ούτε καλό μήνα σας ευχήθηκα, ούτε καλή σχολική χρονιά, ούτε καλό χειμώνα ακόμη. Επιστροφή λοιπόν με όλες τις παραπάνω ευχές και πολλές άλλες ακόμη για καλή δύναμη και αντοχή. Ο Χειμώνας κατά που φαίνεται θα είναι δύσκολος για άλλη μια φορά. Και μάλλον δεν θα καθαρίσουμε για άλλα δέκα χρόνια όπως υποσχόταν πάλαι
ποτέ ο Νιόνιος στο γνωστό τραγούδι…

Ένα ολιγοήμερο ταξίδι και ο φόρτος των εργασιών της επιστροφής με κράτησαν μακριά από το blog και δημοσιεύσεις μου. Ίσως χρειαζόμουν κιόλας αυτή την αποχή για ανασύνταξη, παρόλο που αμφιβάλλω αν προλάβω να δημοσιεύσω όλα τα καλοκαιρινά που έφτιαξα. Έστω… Ας περιμένουν στα φακελάκια τους όπως τόοοσες άλλες πέντε χρόνια τώρα, που τελικά ξαναφτιάχνονται και
ξαναφτιάχνονται και ξαναφτιάχνονται…

Πριν σας δώσω μια γεύση και λίγο άρωμα από το ταξίδι μας, ας σας περιγράψω τι έφτιαξα αυτή την εβδομάδα. Έχουμε και λέμε:

α) Γλυκό σταφύλι (χρωστάω φωτό…)

β) Μαρμελάδα δαμάσκηνο, εύκολη νόστιμη και γρήγορη, πάντα επιτυχημένη

γ) Μαρμελάδα με ώριμα σύκα εύκολη νόστιμη και γρήγορη , πάντα επιτυχημένη (και αυτή…)

δ)Λιαστές ντομάτες (μόλις διαπίστωσα ότι δεν έχω βάλει συνταγή!!! Τα φακελάκια που λέγαμε ότι περιμένουν από προηγούμενα καλοκαίρια)

ε)Αποξηραίνω σύκα και σε λίγο αρχίζω τη διαδικασία για τις συκοπιταρίδες μου

στ)Μάζεψα χαρούπια και από αύριο αρχίζω την διαδικασία για την παρασκευή χαρουπόμελου.

Πολλά τα σύκα μας φέτος και ενδιαμέσως συνοδεύσαμε και τη γραβιέρα μας με λίγα απ’ αυτά (η πλήρης πρόταση στο link, εδώ βιαστικά και πρόχειρα αλλά πολύ νόστιμα).

Δεν θέλω να σκεφτώ τώρα τι έχω ακόμη να φτιάξω,αλλά είναι πάρα πολλά. Τι μήνας κι ο Σεπτέμβρης! Τόσο γεμάτος πάντα, και τόσο μελαγχολικός ενίοτε…

Κι ας έλθουμε τώρα στην ταξιδιωτική πλευρά της ανάρτησης. Επιλέξαμε την Κύπρο φέτος για μια ολιγοήμερη απόδραση και δεν μετανιώσαμε καθόλου. Προσφέρεται ως πολλαπλών αξιώσεων και ιδιοτήτων προορισμός:

αρχαιολογικός, ιστορικός, θρησκευτικός, κοσμοπολίτικος, γαστρονομικός ( και ό,τι άλλο θέλει κανείς να του προσδώσει ). Δεν θα αναφερθώ στις αρχαιότητες και την ιστορία του τόπου. Δεν θα σας περιγράψω εδώ εντυπώσεις για τα μεσαιωνικά και βυζαντινά
μνημεία,

ούτε συναισθήματα για τα ιστορικά στοιχεία που μας συγκλόνισαν στην ελεύθερη και κυρίως στην κατεχόμενη Κύπρο. Εξάλλου
δεν τα έβαλα ακόμη σε μια σειρά. Ακόμη ψάχνω και συμπληρώνω τις γνώσεις μου γύρω από το νησί και τη διαδρομή του στους αιώνες.

Αυτό το κράμα Ευρώπης και Ανατολής που χαρακτηρίζει κάθε πτυχή της Κύπρου είναι από μόνο του εξαιρετικά ενδιαφέρον. Επιλέξαμε να μείνουμε στη Λευκωσία και θεωρώ ότι είναι η πιο ενδιαφέρουσα πόλη του νησιού (ίσως επειδή την είδαμε και περισσότερο απ’ όλες
τις υπόλοιπες).

Η πολυπολιτισμικότητα χαρακτηρίζει πλήρως την μοιρασμένη πρωτεύουσα της Μεγαλονήσου. Υπόδειγμα η πόλη για όποιον δεν γνωρίζει τι σημαίνει η λέξη…

Από εδώ θα σας παρουσιάσω κάποιες από τις γαστρονομικές απολαύσεις της εκδρομής μας. Παρόλο που πήγαμε μόνοι μας, χωρίς την σιγουριά αλλά και τις δεσμεύσεις ενός ταξιδιωτικού group, η περιήγησή μας στο νησί δεν ήταν δύσκολη ούτε και οι γαστρονομικές μας επιλογές.

Δοκιμάσαμε αυθεντικές σεφταλιές, χαλούμι και μακαρόνια χωριάτικα με αναρή, τους καράκολους (χοχλιούς) μαγειρεμένους με
κυπριακό τρόπο, το ταχί (σαλάτα με ταχίνι), τους φημισμένους κυπριακούς λουκουμάδες.

Ήπιαμε κουμανταρία, ζηβανία και κυπριακή μπύρα. Ευτυχώς το διαδίκτυο –και στην περίπτωσή μου έμπειροι περί των γαστρονομικών φίλοι- δίνει πλέον κάθε είδους βοήθεια στους μοναχικούς ταξιδιώτες.

Κι εδώ βέβαια είδαμε για άλλη μια φορά την ισχύ του «όπου ακούς πολλά καλάθια» και του «ό,τι λάμπει δεν είναι χρυσός» αλλά γενικά φάγαμε και ήπιαμε καλά, αν και η αναζήτηση αυθεντικής κυπριακής κουζίνας θα μπορούσε να είναι πιο εύκολη.

Να σημειώσω εδώ ότι στο κατά τα άλλα πολύ πλούσιο πρωινό του ξενοδοχείου μας, δεν υπήρχε ΟΥΤΕ ΕΝΑ κυπριακό έδεσμα! Παρεμπιπτόντως, στη Λάρνακα έφαγα το καλύτερο λιβανέζικο ταμπουλέ.

Ένα από τα πιο ωραία πράγματα που συνέβησαν στην εκδρομή μας,ήταν η από κοντά γνωριμία μου με διαδικτυακή φίλη. Με την Αργυρή μιλάμε και ανταλλάσσουμε συνταγές και παρατηρήσεις πάνω σε συνταγές εδώ και 2-3 χρόνια.

Αν και κάποιες φορές το διαδίκτυο ωραιοποιεί τους ανθρώπους, στην περίπτωση της Αργυρής η πραγματική εικόνα είναι καλύτερη από την διαδικτυακή. Πρόκειται για μια φιλόξενη , μορφωμένη και ενδιαφέρουσα κυρία που «μπήκε στην καρδιά μου» πέρα
για πέρα. Εξαιρετική γνώστης της ιστορίας του νησιού της μου έδωσε πληροφορίες και γνώσεις που δεν βρίσκονται σε σχετικά συνηθισμένα βιβλία.

Ακόμη, μου έδωσε να δοκιμάσω μερικά από τα εδέσματα που με περίσσιο μεράκι φτιάχνει στο εργαστήριό της. Το γλυκό καρυδάκι της Αργυρής είναι το ωραιότερο που έχω δοκιμάσει ποτέ (είχε δίκιο άλλη φίλη μου που στη δική μου ανάρτηση είχε κάνει σχετικό σχόλιο για το κυπριακό καρυδάκι) , η κανελάδα της και τα λικέρ της φίνα και αρωματικά.

Όσο για τον κυπριακό τραχανά και το σπιτικό χαλούμι που με φίλεψε καμία σχέση με ό,τι κυκλοφορεί στην αγορά. Σ’ ευχαριστώ Αργυρή κι από δω, για τα φιλέματα και για τις πληροφορίες που μου έδωσες για το νησί σου. Σε περιμένω στην Κρήτη όποτε γυρίσει ο καιρός…

Αυτά. Επιστροφή στα καθ’ημάς, τα όλο και πιο ζόρικα. Με την κουζίνα και τις κατσαρόλες και κάποιους βασιλικούς -που θέριεψαν όσο εγώ περιπλανιόμουν- να δρουν ως ηρεμιστικά κάποιες φορές. Οι συνταγές ανεξάντλητες. Προσεχώς…

Καλό βράδυ και καλή βδομάδα από αύριο!

Βρείτε μας:

Facebook

Instagram

Youtube

Βαγγελιώ Κασσαπάκη

Η Βαγγελιώ, δημιουργός, υπεύθυνη για το βασικό περιεχόμενο και "ψυχή" του site, είναι μαθηματικός, πτυχιούχος της Σχολής Ανθρωπιστικών Επιστημών του Ε.Α.Π. (Σπουδές στον Ευρωπαϊκό Πολιτισμό) με σεμινάρια και επιμορφώσεις στην "Κρητική Διατροφή" και καταρτισμένη στο πρόγραμμα "Γαστρονομικός Τουρισμός και Διεθνής Γαστρονομία" του Εθνικού Καποδιστριακού Πανεπιστημίου. Μαγείρισσα με μεράκι και περιέργεια για τα παλιά και τα καινούρια εδέσματα, τα παλιά και τα καινούρια προϊόντα και υλικά που παράγει η Κρήτη αλλά και όλος ο κόσμος. Κυρίως και πάνω από όλα όπως λέει η ίδια, μητέρα και γιαγιά υπέροχων παιδιών και εγγονιών που ευτυχώς έχουν μάθει να εκτιμούν την καλή κουζίνα και τις σωστές πρώτες ύλες!