Λιτό, νηστίσιμο πιάτο της αγίας καθημερινότητας ή αλλιώς φαγάκι για δύσκολους καιρούς*…
αλλάξουμε την ζωή μας και τον κόσμο. Ανεξαρτησία. Μόνο ένα τηλέφωνο την εβδομάδα ίσα για να μιλήσουμε για την υγεία μας. Τα υπόλοιπα δι’ αλληλογραφίας. Γράμματα γεμάτα συμβουλές , νουθεσίες και αγωνίες.
έμεναν σε μεγάλα διαμερίσματα για να έρχονται νοίκι και κοινόχρηστα πιο οικονομικά, αλλά και για να μην είμαστε μόνες και μόνοι. Φοιτητικές παρέες με κοντοχωριανούς , και παλιούς συμμαθητές που εμπλουτιζόταν με νέες γνωριμίες, φιλίες και έρωτες.
και οι αποστολές. Και ο Χειμώνας… Αποκλεισμένα τα καράβια, και μεις να περιμένουμε το πολυπόθητο δέμα για μέρες. Ό,τι είχαμε λοιπόν! Ό,τι είχε μείνει, αφού και το χαρτζηλίκι πολλές φορές μέσα στο δέμα ήτανε. Ήταν όμως όμορφα. Όχι, δεν είναι μόνο σαν ανάμνηση όμορφα. ΗΤΑΝ όμορφα, και τότε που τα ζούσαμε. Όμορφη ζωή και σίγουρα πιο εύκολη από εκείνη της προηγούμενης φοιτητικής σειράς που σπούδαζε επί χούντας.
ή λίγο λουκάνικο για τους μη νηστεύοντες.
Υλικά
5-6 μέτριες πατάτες
5-6 μέτρια κρεμμύδια
3-4 σκελίδες σκόρδο
¾ κούπας ελαιόλαδο
½ κούπα κόκκινο κρασί
2 κουταλιές ξύδι από κρασί
½ κουτί ντοματάκια κονκασέ ( ή 1 κούπα τριμμένη ντομάτα ή 1 γεμάτη κουταλιά πελτέ διαλυμένη σε ½ κούπα νερό)
Αλάτι
Πιπέρι
Κύμινο
2-3 φυλλαράκια ξερή δάφνη
Επί το έργον
Καθαρίζουμε τις πατάτες και τα κρεμμύδια. Κόβουμε τα κρεμμύδια σε φετάκια. Βάζουμε το ελαιόλαδο να κάψει σε μια κατσαρόλα και προσθέτουμε τα κομμένα κρεμμύδια.
Τα γυρίζουμε μια δυο φορές να μαραθούν. Όταν αρχίσουν να τσιγαρίζονται σβήνουμε με το κρασί.
Αφήνουμε να βράσουν κανένα δεκάλεπτο και προσθέτουμε τις πατάτες κομμένες σε φέτες, την ντομάτα, το σκόρδο, το ξύδι και τα μυρωδικά.
Μόλις πάρουν βράση, χαμηλώνουμε το μάτι σε μέτρια προς χαμηλή θερμοκρασία, και αφήνουμε το φαγητό μας να σιγοβράζει
σκεπασμένο. Το ανακατεύουμε κουνώντας πέρα δώθε την κατσαρόλα και αν χρειαστεί προσθέτουμε πότε πότε λίγο νεράκι.
Το φαγητό είναι έτοιμο όταν οι πατάτες και τα κρεμμύδια έχουν μαλακώσει εντελώς και η σάλτσα είναι δεμένη. Το κατεβάζουμε , περιμένουμε να μαρουβίσει και σερβίρουμε.
Παρατηρήσεις
1)Όπως έχω ξαναγράψει στη συνταγή του στιφάδου με κρέας οι παλιές μαγείρισσες δεν έβαζαν ντομάτα στο στιφάδο. Σ’ αυτό το φαγητό πηγαίνει περισσότερο ο πελτές, ή η κονσέρβα ντομάτας ή ακόμη καλύτερα η σπιτική σάλτσα ντομάτας (με προσοχή στο
αλάτι βέβαια).
2) Το φαγητό «πιάνει» εύκολα. Προσέχουμε λοιπόν αφού τα υγρά πρέπει να είναι περιορισμένα.
*Ο υπότιτλος της ανάρτησης είναι παράφραση τίτλων βιβλίων της αγαπημένης μου συγγραφέως μαγειρικών βιβλίων και άρθρων, της αείμνηστης ερευνήτριας της παραδοσιακής μας γαστρονομίας Εύης Βουτσινά.
Το στιφάδο μου αρέσει σε κάθε του εκδοχή. Αυτή είναι μια "φτωχική" και σεμνή εκδοχή, πλην όμως πολύ νόστιμη!!!!!! Μπράβο!
Ο ιδανικός συνδυασμός comfort food -οικιακής οικονομίας-φτωχικής κουζίνας!
Το φαγητό της Τετάρτης στα παιδικά μου χρόνια..
Στην Αχαία,Πάτρα,δε βάζουμε κύμινο μα ένα κανελλόξυλο..
Βαγγελιώ μου μένω άφωνη με την ευρηματικότητα του πιάτου!!!!!!!!!!
Και ως λάτρης των κρεμμυδιών θα το δοκιμάσω σύντομα!!!!!!!
Τι μου θύμησες τώρα με τα δέματα και τα φοιτητικά!!
Κάποια τα έχω διαγράψει δύσκολα χρόνια συγκρινόμενα με το σήμερα αλλά χρόνια που μας έκαναν να ωριμάσουμε.
Απόλαυσα την περιγραφή των φοιτητικών σου χρόνων!
Χρόνια που σίγουρα είχαν δυσκολίες μα που φαντάζομαι αναπολώντας τα τα βρίσκεις τόσο όμορφα (εγώ πάντως θα τα εύρισκα).
Το φαγάκι όχι μόνο σαν νηστίσιμο, μα και σαν ένα καθημερινό φαγάκι, πρέπει να είναι πεντανόστιμο!!
Φιλιά!