Αυγά βαμμένα με ριζάρι

Αυγά

Ας προετοιμαζόμαστε σιγά σιγά…

Τις επόμενες μέρες εκ των πραγμάτων οι νηστίσιμες συνταγές θα εναλλάσσονται με τις πασχαλινές. Όμως αυτό το post θα το ανέβαζα την επόμενη εβδομάδα. Οι φωτογραφίες είναι
περυσινές και περίμεναν την φετινή
Μεγάλη Πέμπτη για να δημοσιευτούν, αλλά χθες έπεσε στην αντίληψή μου η απαγόρευση του ΕΦΕΤ για φυτική βαφή εισαγόμενη από το Ιράν που πουλιόταν σαν ριζάρι. Θεώρησα λοιπόν ότι το post μπορεί να προλάβει κάποιες
αγορές «ριζαριού» βλαβερού για
την υγεία μας . Πιθανόν να μην έχει πέσει στην αντίληψη όσων σκοπεύουν να χρησιμοποιήσουν ριζάρι για το βάψιμο των αυγών τους, οπότε καλό θα είναι αν το μάθουν μερικοί ακόμη διαβάζοντας αυτό το post.

Μερικά πράγματα –όλο και περισσότερα τελευταία- είναι από κείνα
που σε βγάζουν απ’ τα ρούχα σου. Χαλαλίζεις έξοδα και κόπο για να κάνεις κάτι
που θεωρείς πιο υγιεινό, πιο οικολογικό και τελικά σου γυρίζει ανάποδα!
Ελληνικό ριζάρι υπάρχει και γι αυτό όσοι σκοπεύουμε να το χρησιμοποιήσουμε και
φέτος για την βαφή των αυγών μας καλό είναι να το αναζητήσουμε. Αυτό το βαφικό φυτό είναι γνωστό από την
αρχαιότητα και χρησιμοποιήθηκε ευρέως
στην βαφή νημάτων. Διάσημα για την
παραγωγή του είναι τα Αμπελάκια του
νομού Λαρίσης που οφείλουν τη δύναμη και τον πλούτο που απέκτησαν την εποχή της
Τουρκοκρατίας σ’ αυτό ακριβώς το φυτό.

Στο παρελθόν χρησιμοποιήθηκε και σαν βότανο και μάλιστα οι
πρακτικοί «γιατροί» υποστήριζαν ότι βοηθούσε στην αποφυγή της δημιουργίας
πέτρας στα νεφρά. Δεν ξέρω πόση βάση μπορεί να έχουν αυτά τα πρακτικά για την υγεία και ούτε τα διακινδυνεύω, αλλά
σαν βαφή που το χρησιμοποίησα εγώ πέρυσι έδωσε άριστα αποτελέσματα. Ακολούθησα τις οδηγίες που αναγράφονται στο σακουλάκι σ’ ένα βαθμό, αλλά έκανα και τα δικά μου… Αν πατήσετε στη φωτογραφία θα τις δείτε.

Υλικά:

Αυγά

Ριζάρι

Κρεμμυδόφυλλα

Ξύδι

Επί το έργον:

Έβαψα αυγά με σκέτο ριζάρι (τα πιο κόκκινα της
φωτογραφίας) αλλά εκείνα που θεωρώ ότι έχουν μεγαλύτερο ενδιαφέρον είναι αυτά
που προέκυψαν με την ανάμειξη κρεμμυδόφυλλων με ριζάρι.

Ανακάτεψα αποβραδίς ριζάρι με 2 χούφτες κρεμμυδόφυλλα ,
τα μούσκεψα όπως έλεγαν οι οδηγίες και την επομένη τα έβρασα. Δεν τα σούρωσα
αλλά αφαίρεσα ό,τι έπαιρνε η τρυπητή κουτάλα, και έριξα μέσα ένα φλυτζανάκι του καφέ ξύδι.

Έβαλα τα βρασμένα
αυγά όπως λένε οι οδηγίες και τα άφησα κάμποση ώρα. Μετά τα 20 λεπτά των
οδηγιών ήλεγχα αν είχαν βάψει (βλέπετε
με τις φυσικές βαφές δεν είναι όλα στάνταρ !). Μερικά έγιναν πιο ανοιχτόχρωμα,
μερικά πιο σκούρα.

Πολύ ωραία έγιναν εκείνα
στα οποία είχα κολλήσει φυλλαράκια και μαντηλίδες και τα
είχα δέσει με λεπτό καλσόν. Τα άφησα να κρυώσουν ελαφρά και έβγαλα τα καλσόν και τα φυλλαράκια. Όταν κρύωσαν εντελώς και στέγνωσαν, τα γυάλισα με ελαιόλαδο.

Είναι όμορφα και αξίζει να τα φτιάξουμε. Δεν έχουν εκείνο το
«πλαστικό» κόκκινο της συνθετικής
μπογιάς αλλά ένα πιο γήινο και γλυκό χρώμα.

Απλά πρέπει να ψάξουμε για ριζάρι
και όχι για κάτι που είναι σαν ριζάρι. Ας αναζητήσουμε το ελληνικό σε μπαχαράδικα
που εμπιστευόμαστε ή σε τυποποιημένες συσκευασίες που γράφουν προέλευση του
προϊόντος.

Για τις πιο υπομονετικές υπενθυμίζω τα υπέροχα αυγά με φόδρες που πραγματικά δεν μπορεί κανείς να φτιάξει δύο όμοια!

Βρείτε μας:

Facebook

Instagram

Youtube

ΑΥΓΑ

Βαγγελιώ Κασσαπάκη

Η Βαγγελιώ, δημιουργός, υπεύθυνη για το βασικό περιεχόμενο και "ψυχή" του site, είναι μαθηματικός, πτυχιούχος της Σχολής Ανθρωπιστικών Επιστημών του Ε.Α.Π. (Σπουδές στον Ευρωπαϊκό Πολιτισμό) με σεμινάρια και επιμορφώσεις στην "Κρητική Διατροφή" και καταρτισμένη στο πρόγραμμα "Γαστρονομικός Τουρισμός και Διεθνής Γαστρονομία" του Εθνικού Καποδιστριακού Πανεπιστημίου. Μαγείρισσα με μεράκι και περιέργεια για τα παλιά και τα καινούρια εδέσματα, τα παλιά και τα καινούρια προϊόντα και υλικά που παράγει η Κρήτη αλλά και όλος ο κόσμος. Κυρίως και πάνω από όλα όπως λέει η ίδια, μητέρα και γιαγιά υπέροχων παιδιών και εγγονιών που ευτυχώς έχουν μάθει να εκτιμούν την καλή κουζίνα και τις σωστές πρώτες ύλες!