Συκοπιταρίδες και άλλα (αποξήρανση σύκων)

Πλένουμε τα σύκα χωρίς να τα βυθίσουμε σε νερό και τα αφήνουμε να στραγγίξουν σε τρυπητό. Τα ανοίγουμε και τα απλώνουμε σε ταψιά στρωμένα με αντικολλητικό χαρτί ή βαμβακερές πετσέτες. Σκεπάζουμε με τούλι και τα αφήνουμε στον ήλιο 3-4 μέρες, ανάλογα τις θερμοκρασίες και το αεράκι που φυσά και τα στεγνώνει. Κάθε βράδυ βάζουμε τα σύκα μέσα στο σπίτι ή τα σκεπάζουμε για να μην τα πιάνει η υγρασία της νύχτας.

Απλώνουμε στο χέρι μας 3-4 Τα αφήνουμε να κρυώσουν και αρχίζουμε να φτιάχνουμε τις πιταρίδες μας: ανοιγμένα σύκα στο χέρι μας ώστε να φαίνονται τα σποράκια , πασπαλίζουμε με σουσάμι και ελάχιστη κανέλα και κάνουμε άλλη μια στρώση. Επαναλαμβάνουμε άλλες δυο στρώσεις αλλά με την «καλή» πλευρά των σύκων τώρα προς τα πάνω. Στρογγυλεύουμε λίγο τις άκρες που εξέχουν και τα δένουμε με βαμβακερό νήμα ή ειδικό χόρτο(δεν είχα χόρτο όταν τα μάζεψα από τον ήλιο και γι αυτό έβγαλα μετά το φούρνισμα το νήμα και τα έδεσα με το χόρτο που είναι πιο όμορφο).

Κατ’ άλλη μέθοδο, βάζουμε σε ένα μπολ νήμα ή χόρτο (6-8 άκρες)  και στρώνουμε τα σύκα πατώντας τα με το χέρι μας μέσα στο μπολ για να φορμαριστούν.  Δένουμε το νήμα που εξέχει και ξεφορμάρουμε την συκοπιταρίδα.  Όταν τελειώσουν, ανάβουμε
το φούρνο στους 100-120 βαθμούς και τις φουρνίζουμε για μια ώρα περίπου.

Οι συκοπιταρίδες δεν πρέπει να είναι πολύ παχιές, ώστε να ψηθούν μέχρι το εσωτερικό τους και να μυρίσει το σουσάμι τους. Όταν τις βγάλουμε από το φούρνο είναι μαλακές, αλλά σκληραίνουν όταν κρυώσουν και έχουν ελαστική υφή. Αφήνουμε να κρυώσουν και αποθηκεύουμε σε μεταλλικό ή γυάλινο δοχείο που κλείνει καλά βάζοντας ανάμεσά τους φύλλα δάφνης και 1-2 ξύλα κανέλας.

Μερικοί βρίσκουν αυτή τη διαδικασία κοπιαστική και έτσι την απλοποιούν ως εξής: Όταν τελειώσουν με το λιάσιμο των σύκων, τα πασπαλίζουν με σουσάμι και κανέλα και τα φουρνίζουν χωρίς να κάνουν πιταρίδες. Όταν κρυώσουν
ελαφρά τα βάζουν σε βάζο με φύλλα δάφνης ανάμεσά τους.

Όπως είπα παραπάνω, αποξήρανα μια παρτίδα σύκα και με ένα άλλο τρόπο που βασίστηκε σε μέθοδο που είχα διαβάσει κάπου, (δεν θυμάμαι πού ακριβώς) σύμφωνα με την οποία πρέπει να τα ζεματίσουμε πρώτα σε διάλυμα ξινού. Επειδή όμως εδώ στην
Κρήτη θεωρούμε σχεδόν απαραίτητο το φούρνισμα, έκανα πάλι τα δικά μου:

Β’ Μέθοδος:

Διαλέγουμε ώριμα γερά σύκα και τα πλένουμε χωρίς να ταανοίξουμε. Τα ζεματίσουμε σε νερό που βράζει και μέσα στο οποίο έχουμε διαλύσει 1 κουταλάκι ξινό για 30 δευτερόλεπτα ως 1 λεπτό ανάλογα με το μέγεθος και το πάχος της φλούδας, και τα βγάζουμε σε σουρωτήρι.

Όταν στραγγίξουν τα απλώνουμε σε ταψί στρωμένο με αντικολλητικό χαρτί, τα σκεπάζουμε με τούλι  και τα βγάζουμε στον ήλιο. Τα ολόκληρα σύκα χρειάζονται λιάσιμο τουλάχιστον μια εβδομάδα. Τα γυρίζουμε καθημερινά από όλες τις πλευρές . Τις πρώτες μέρες αφήνουν ένα υγρό σαν μέλι αλλά μετά στεγνώνουν. Όταν αφυδατωθούν και αποκτήσουν ένα ανοικτό καφέ χρώμα, τα αποσύρουμε από τον ήλιο.

Εγώ σ’ αυτή τη φάση τα ξαναζεμάτισα για 1 λεπτό και αφού τα στράγγιξα σε σουρωτήρι τα φούρνισα για 1 ώρα στους 120 βαθμούς.

Όταν μισοκρύωσαν τα πάτησα λίγο να αποκτήσουν το γνωστό σχήμα που έχουν τα ξερά σύκα του εμπορίου και τα
έβαλα σε γυάλινο βάζο με φύλλα δάφνης και ξύλα κανέλας ανάμεσά τους . Έκλεισα το βάζο όταν είχαν κρυώσει τελείως για να μην «ιδρώσουν».