Το πιο νόστιμο φύλλο για τυροπιτάκια ή λουκανικοπιτάκια (και όχι μόνο) φούρνου

Αλμυρά

Μια πρωτότυπη τεχνική με θαυμάσια αποτελέσματα!

Τα πιο νόστιμα τυροπιτάκια στο γραφείο μας κατά γενική ομολογία είναι εκείνα της Μ. Όσες φορές μας τα έχει φέρει γίνονται ανάρπαστα . Τραγανά, εμφανίσιμα , πρωτότυπα, δεν μένεις μόνο σε ένα. Η Μ. είναι αυτό που λέμε «αβάρετος άνθρωπος». Δηλαδή δεν βαριέται και ασχολείται με ένα σωρό πράγματα. Όχι μόνο τα τυροπιτάκια της αλλά και ό,τι άλλο μας έχει φέρει είναι επιλεγμένο και καλοφτιαγμένο. Επί πλέον δίνει με προθυμία και ακρίβεια όλες τις συνταγές της. Έτσι έγινε και με τούτο το φύλλο και σας βεβαιώνω ότι δεν υπερβάλλω καθόλου όταν λέω ότι είναι το πιο νόστιμο!

Έτσι και τώρα μου έδωσε ευχαρίστως τη συνταγή για τα πεντανόστιμα τυροπιτάκια της. Δεν ξέρω από ποιο μέρος είναι η προέλευσή τους –αν εσείς τα ξέρετε ας μας πείτε- αλλά αν τα δοκιμάσετε θα σας μείνουν αξέχαστα. Όπως έχω ξαναγράψει, οι παραδοσιακές κρητικές πίτες είναι κυρίως πίτες τηγανιού με λίγες εξαιρέσεις, έτσι μάλλον αυτή η τεχνική είναι βορειοελλαδίτικη. Έκανα βέβαια πάλι τις …κρητικές παρεμβάσεις μου χρησιμοποιώντας ξινομυζήθρα και δοκιμάζοντας το ελαιόλαδο στο άνοιγμα.

Το σημείο που τα διαφοροποιεί από τα υπόλοιπα είναι η τεχνική του φύλλου που μοιάζει κάπως με σπιτική σφολιάτα . Ο τρόπος που κατασκευάζονται τελικά τους δίνει ιδιαίτερο σχήμα και ιδιαίτερη, τραγανή υφή.

Έκανα την συνταγή της Μ. σε τρεις εκδοχές, όσον αφορά το είδος της λιπαρής ουσίας που χρησιμοποίησα στο άνοιγματου φύλλου. Έκανα ένα μέρος με βούτυρο γάλακτος, ένα μέρος με μαργαρίνη και ένα μέρος με ελαιόλαδο. Όλα φαγώθηκαν ευχάριστα, όλα ήταν τραγανά και νόστιμα.

Για τη γέμιση όπως σας είπα παραπάνω χρησιμοποίησα ξινομυζήθρα αντί τη φέτα της κανονικής συνταγής. Και με φέτα και με ξινομυζήθρα είναι υπέροχα! Επίσης σε μερικά έβαλα μερικές μπουκίτσες λουκανικάκια κοκτέιλ. Ας δούμε λοιπόν τα πιο νόστιμο φύλλο για τυροπιτάκια (και όχι μόνο) φούρνου.

Εκτύπωσε μόνο τη συνταγή!

Υλικά

Για το φύλλο:

1 κούπα ελαιόλαδο

2 κούπες νερό

Λίγο αλάτι

Περίπου 850 γραμμάρια αλεύρι για όλες τις χρήσεις (έμεινε περίπου μια κούπα από το πακέτο)

Για το άνοιγμα του φύλλου, λίγο αλεύρι και περίπου 300 γραμμάρια βούτυρο γάλακτος ή μαργαρίνη (όχι μαλακή). Παίρνουμε δύο πλάκες. Από τη δεύτερη θα χρησιμοποιήσουμε περίπου το 1/4 .

Για τη γέμιση:

Ξινομυζήθρα ή φέτα (περίπου μισό κιλό) ή μίνι λουκανικάκια ή γέμιση για χορτόπιτες ή ό,τι μας αρέσει τέλος πάντων…

Επί το έργον

Επί το έργον:

Βγάζουμε το βούτυρο από το ψυγείο να έλθει σε θερμοκρασία δωματίου.

Ζυμώνουμε το ζυμάρι όπως συνήθως (τα υγρά σε μια λεκάνη, το αλάτι και προσθέτουμε σταδιακά το αλεύρι ώστε να γίνει μια μαλακή εύπλαστη ζύμη) και αφήνουμε να ξεκουραστεί για κανένα μισάωρο. Το χωρίζουμε σε τρία ίσα μέρη.

Πασπαλίζουμε το πλαστήρι μας με αλεύρι και ανοίγουμε κάθε κομμάτι της ζύμης σε όχι πολύ λεπτό φύλλο. Απλώνουμε με το χέρι μας το 1/3 της πλάκας του βουτύρου (ή της μαργαρίνης) πάνω στο φύλλο να πάει παντού.

Τυλίγουμε σε κύλινδρο το φύλλο εγκλωβίζοντας το βούτυρο στο εσωτερικό του και μετά σε σαλιγκάρι. Κάνουμε το ίδιο με τα υπόλοιπα κομμάτια.

Τα βάζουμε στο ψυγείο με μεμβράνη ανάμεσά τους για να μη κολλήσουν. Όταν στερεοποιηθεί εντελώς το βούτυρο , βγάζουμε ένα – ένα κομμάτι .

Το στήνουμε όρθιο στο πλαστήρι , το πατάμε με το χέρι μας και ξανανοίγουμε φύλλο, όχι πολύ λεπτό πάλι.

Το ξανατυλίγουμε σε κύλινδρο, χωρίς να βουτυρώσουμε αυτή τη φορά. Κόβουμε με κοφτερό μαχαίρι σε φετάκια τον κύλινδρό μας πλάτους 2-3 εκατοστών. (Έγιναν καλύτερα με τα πιο φαρδιά).

Βάζουμε κάθε φετάκι στο χέρι μας (να ακουμπά στο χέρι η κομμένη πλευρά) και το πατάμε με την το άλλο χέρι να πλατύνει. Βάζουμε λίγη από τη γέμιση που έχουμε επιλέξει στη μια άκρη, και κλείνουμε το πιτάκι σκεπάζοντάς την.

Τα βάζουμε στο ταψί . Όταν τελειώσουμε βάζουμε πάνω από κάθε πιτάκι λίγο από το υπόλοιπο βούτυρο, σαν ένα μεγάλο ρεβίθι.

Τα ψήνουμε στους 180 βαθμούς (προθερμασμένος φούρνος) για 50-60 λεπτά περίπου. Είναι πολύ νόστιμα ζεστά αλλά και σε θερμοκρασία δωματίου.

Παρατηρήσεις:

Παρατηρήσεις

1) Όπως λέει και η Μ. αυτά τα πιτάκια δεν είναι για κάθε μέρα λόγω των αυξημένων λιπαρών τους. Εντάξει, δεν έχουν περισσότερα από μια τυρόπιτα με ζύμη σφολιάτας ή με άλλες ζύμες. Ακόμη, αν σκεφτούμε ότι γίνονται τουλάχιστον 30 πιτάκια, έχει καθένα τους 10 gr βούτυρο που δεν είναι δα υπερβολική ποσότητα!

2)Επειδή εμείς οι κρητικές έχουμε ένα κόλλημα με το ελαιόλαδο., για να τα περιορίσω το βούτυρο, έβαλα ελαιόλαδο στο ένα από τα κομμάτια του φύλλου .Το έβαλα για μισή ώρα στην κατάψυξη πριν το ανοίξω. Τα πιτάκια ήταν πολύ ωραία (σε κάποιους άρεσαν περισσότερο έτσι).Το πλαστήρι βέβαια ήθελε καλό πλύσιμο και όχι απλό σκούπισμα μετά…

3) Μπορούμε να κάνουμε τα φύλλα από την προηγούμενη για να στερεοποιηθεί καλά το βούτυρο ή το πρωί και να φτιάξουμε το βραδάκι τα πιτάκια μας.

4)Μπορεί να φαίνεται σύνθετη η διαδικασία αλλά σας βεβαιώνω ότι δεν είναι όσο δείχνει… Εξάλλου το μεγάλο πλεονέκτημα είναι ότι το
φύλλο -και την πρώτη και τη δεύτερη φορά που το ανοίγουμε- δεν είναι πολύ λεπτό, άρα προσφέρεται και για πειραματισμούς νέων νοικοκυρών.

Καλά να είστε, καλά να περνάτε!

Βρείτε μας:

Facebook

Instagram

Youtube

Βαγγελιώ Κασσαπάκη

Η Βαγγελιώ, δημιουργός, υπεύθυνη για το βασικό περιεχόμενο και "ψυχή" του site, είναι μαθηματικός, πτυχιούχος της Σχολής Ανθρωπιστικών Επιστημών του Ε.Α.Π. (Σπουδές στον Ευρωπαϊκό Πολιτισμό) με σεμινάρια και επιμορφώσεις στην "Κρητική Διατροφή" και καταρτισμένη στο πρόγραμμα "Γαστρονομικός Τουρισμός και Διεθνής Γαστρονομία" του Εθνικού Καποδιστριακού Πανεπιστημίου. Μαγείρισσα με μεράκι και περιέργεια για τα παλιά και τα καινούρια εδέσματα, τα παλιά και τα καινούρια προϊόντα και υλικά που παράγει η Κρήτη αλλά και όλος ο κόσμος. Κυρίως και πάνω από όλα όπως λέει η ίδια, μητέρα και γιαγιά υπέροχων παιδιών και εγγονιών που ευτυχώς έχουν μάθει να εκτιμούν την καλή κουζίνα και τις σωστές πρώτες ύλες!